Верш Крыльле
Аблятае крыльле маё крохкае –
сыпле зь яго пер’е, быццам сьнег…
Неба! О, якое-ж ты нялёгкае!
Быццам самы ясны пан Сусьвет.
Аблятае крыльле мне паэцкае,
да зямлі мацней ўсё хіліць боль.
Маладосьць мая даўно запэцкана –
чысьціні хоць старасьці дазволь.
Аблятае лісьце на алешыне,
засьцілае коўдраю зямлю.
“Ці жыцьцё такое нечым лепшае?” –
я адказ ў Нябёсаў ўсё малю.
Аблятаюць з хмарак ў дол дажджыначкі –
быццам суцяшаюць: “Так, так, так…”
Мне-бы дзе яшчэ дастаць хвіліначку
ў гэтае жыцьцё каб веры даць…
Аблятаюць дні з жыцьця вар’яцкага –
быццам кроплі падаюць ў нябыт.
Можа, я нябёсаў шчэ намацаю
крыламі шырокі той блакіт?..
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Два сонейка online Між хмарак сонейка смяецца, У чаце піша, як жывецца, Дае парады, суцяшае І кажа: знойдзеш, што шукаеш! А з ім […]...
- Крылы …Ламалі крылы.. Так жа будзе лепей.. Ламалі мары, быццам проста Шкло I душу рылі як дзікі ці вепры Лычом шукалі […]...
- Як табе прачынаецца Як табе прачынаецца Без маёй добрай раніцы? Як табе адчуваецца? Людзі, бывае, вяртаюцца? Так, здараецца. Як табе засынаецца? Ці табе […]...
- Аднойчы палюбіць жыцьцё Аднойчы палюбіць жыцьцё Такім, як ёсьць, без агаворак: З дурнотай, радасьцю і горам, З тугой былых і новых дзён… Аднойчы […]...
- Грувасткія цені плывуць над зямлёй Грувасткія цені плывуць над зямлёй – То хмары ў благім прадчуванні. І вецер спявае пра “вечны спакой”… Разрушаны ўсе спадзяванні. […]...
- Абыякавасьць Дзе чуйнасьць схібілась, спачыла – Там абыякавасьць пайшла, Там ежа сумленьню – суп нішчымный І прыдарожняя трава, Забойствы там, гуляе […]...
- Цемру бачыў днём, і сьвет уноч І сьвет я бачыў уначы, І цемру бачыў удзень. Ня чую галачы я ў цішы, І лесе бачу толькі пень. […]...
- Разважаньні пра “Дзень Перамогі” Чаму рады вы ўсе, людзі? Хто перамог? Хто перамог? Хто атрымаў у вайне паразу? Хто вэтэран, хто патрыёт? Колькі іх […]...
- Дабро і Зло Дабро і Зло. Ганебнае – хай, падзе за лісьцём, Высокаму – падам руку ў цямніцы, Такое ўсё, яно наша жыцьцё: […]...
- Руская рулетка Кахаць цябе – вар’яцкая гульня – і жах, і жарсць – як руская рулетка. У сэрца стрэл – і я […]...
- Пільнасьць Дзяніса Па Дзянісавай назе Вусень тоўсьценькі паўзе. Можа проста пакусае, Мо й да сьмерці загрызе! У Дзяніса розум ё І, ратуючы […]...
- Сьляды Сьляды. А жыцьцё наша не тлум, не скруха, Не ў нябыт яно на злом ідзе, Паглядзі, у’яві сабе, паслухай, Куды, […]...
- Злівай ваду Прыйшла камісія кантролю у той дурдом, што ледзь жывы. Пытанне простае павольна яна паставіла з журбы. – Як вы праводзіце […]...
- Апалогія Быццам адзінокі, Быццам я ў цьме… Крочу я да шчасця, Крочу я ў сне… Быццам снегам белым, Быццам сонца свет […]...
- Благаславенны край наш Благаславенны край наш, ад азёраў сіні! Лугоў раздольле ды шырокі стэп, Сынам даючыя жыцьцё жанчыны І нівы, родзячыя хлеб… Благаславенныя […]...
- Злыдзень Краіна мая быццам нечым спалохана. Але і не сябрам, і мабыць не ворагам, Тут, між рачушак, азёраў празрыстых, Злыдзень засеў, […]...
- Зноў мітусьня са слоў у душы Зноў мітусьня са слоў у душы – Іх, быццам вецер зносіць, Як сенажатныя стагі, Што запасьлі на восень. Жыцьцё пражытае […]...
- Віхурыць мяцеліца Зноў віхурыць мяцеліца, Дромай свет ахунае. Снег пярынаю сцелецца. Вецер песню спявае. Калыханка самотная Сзрца жалем напоўніла. Бы пачуцці дрыготкія, […]...
- У вас было такое У вас было такое: Праб’ецца сонца з хмары, Кругом шчаслівасць твараў, А ў сэрцы змрок трывогі, Нібы твая дарога Заўжды […]...
- Цяжка сыплецца з шэрых нябёсаў Цяжка сыплецца з шэрых нябёсаў, Быццам у іх адвалілася дно Зазлую і крычу:”Хопіць! Досыць!” Шэры снег ты ідзеш усё адно… […]...
- Сцежка-сцежачка Сцежка-сцежачка Зелянее лісце, зелянее, Сонейка зямлю ласкава грэе, На мяне хлапчына азірнуўся, Сарамліва-шчыра ўсміхнуўся. І яго паверыла ўсмешцы, Я сустрэла […]...
- Развага Усё зьмяняе нашае жыцьцё, Пачуцьці..Фарбы восені нарэшце. Але ня спыніш чалавека развіцьцё, Каштоўнасьці застануцца навечна. Любоў ды вера – вось […]...
- Гербарый Калейдаскопамі гісторыі, шляхоў гербамі, Нібыта дух блакітнавокі, страчана-арыйскі, Палілог стагоддзяў, быццам невярбальны, Аб сканчэнні свету цёмнай марай. Ён безлітасна стары. […]...
- Што такое канец сьвету? Што такое канец свету, Хто сябры яго пакажа? Можа атакуе чорт планету, Ці вайна сатрэ ўсіх у сажу? Што такое […]...
- А што такое жыццё А што такое жыццё, Калі не хвалі, Які гайдаюць Нібы каралі Лёс на вятрах і агні? А што такое жыццё, […]...
- He трэба спачувальных тэлеграм He трэба спачувальных тэлеграм – Папера рвецца і ліняюць словы. Часова ўсё, да роспачы часова. Любіце тут. Любіць дарэмна там. […]...
- Лунацік Свежы з вежы пацягнуў Ветрык зноў заходні. На ўсходзе ён ня быў, Там, дзе свет усходзіў. Тут і хмарак шчэ […]...
- Зблянскія паясы Зблянскія паясы Князь ці вяльможа пояс меў – будзённы ды святочны. На князю пояс той яснеў, яму быў даспадобы. Шырокі […]...
- Юнацтва – уюном сьлізгнула Юнацтва – уюном сьлізгнула: Не ўтрымаць! – І не трымаў… Час пазяхнуў нібы акула: І я яму… жыцьцё аддаў. Наканаванае […]...
- Адвыкаю ад цябе Адвыкаю ад цябе. Сьмех і голас забываю. І надзей ужо ня маю Лашчыцца ў тваім цяпле. Адвыкаю ад цябе. Сэрца […]...
- Дождж цалуе вусны Зацвіла каліна, Вішня аблятае… Дзе мая дзяўчына, Шасце дзе гукае? Дзесьці ўсё блукае У густой траве… Мо’ цябе шукае Ці […]...
- Ткуцца сувоі нябёсаў Ткуцца сувоі нябёсаў, Жарам гараць рабіны. Рвецца душа у восень, быццам шукае спачыну. Клін жураўліны – апошні – птахамі сірацее… […]...
- Нашы дні Праімчаўся віхор, пыл і затхласць размёў, Сцяг чырвоны разняўшы ўгары. Вы, таварышы, вы ўладары Гэтых фабрык, заводаў і вольных палёў. […]...
- Першаму снегу Заўсёды першы белы снег, І так было ад веку, Нібы здымае нейкі грэх Любому чалавеку. І лёгка на душы тады, […]...
- Жыцьцё і Сьмерць Сьмерць за Жыцьцём штодзень блукае неадступна, – як надакучны цень, як неадольны смутак. Жыцьцё на Сьмерць глядзець стамілася ў маркоце… […]...
- Зжаўцелае лісьцё Зжаўцелае лісьцё Прыводзіць у захапленьне… Марную час адзін Бяз колішніх сяброў. Іду я напрасткі Туды, дзе сьвеціць сонца Сярод вялікіх […]...
- У душы такое адчуванне У душы такое адчуванне: Ад мяне яшчэ хаваюць штосьці, Кінуць і глядзяць з замілаваннем, Як лаўлю абгрызеныя косці. У душы […]...
- Куда жыцьцё наша лунаё Куда жыцьцё наша лунае, Куда бяжыць, куда плыве? Па-за жыцьцём хто нас чакае, Хто хлеб падзённый падае? І ці яно […]...
- Чалавек адзін канае П. маці. Чалавек адзін канае… Чалавечае жыцьцё, Быццам нітачка льняная, Паміж небам і зямлёй… Чалавеку жыцьця мала, Гэтай нітачкі льняной, […]...
- Мелодыя каханьня Мелодыя мінулага мінае, Мелодыя ліецца у нябыт… Успамінаю лета ў дзікім краі, Дзе кожная хвіліна – гэта ты. Дзе кожны […]...