Верш Наша будучыня

Дзяды жылі на беразе ракі,
А потым адышлі на іншы бераг.
Нас разьдзялілі доўгія вякі
Чужое мовы, звычаяў і веры,
Але мы чуем продкаў галасы
І адчуваем іхнюю прысутнасьць,
Прыходзячы ў сасновыя лясы,
Якія ад адчаю берагуць нас.
Мы вернемся, як абяцалі ім,
Мы выжывем – хай гэта немагчыма,
І праз тысячагоддзі паглядзім
У будучыню іхнымі вачыма,
Бо мы сабе ня крэсьлілі мяжы
І будзем жыць і множыцца бясконца,
У краі, дзе каменныя крыжы
Растуць, сагрэтыя праменьнем сонца.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Наша планета Наша планета унікальнае тварэнне, Якое дадзена было нам Божай воляй. У нас ўсё ў ёй выклікае захапленне, І немагчыма ўявіць […]...

Страх Страх – гэта няпройдзеныя дзверы. У праёме невядомасці – змрок ашчэрыўся зверам. Выматваюць нервы, высмоктваюць сілы Жудасці вілы*. Дзідай упёрся […]...

Жывыя сьведкі застаюцца Жывыя сьведкі застаюцца… Праносяць праз гады Каштоўных скарбаў рэчы Усё, што зьбераглі дзяды. Архівы, дакумэнты, кнігі – Іх лёс у […]...

Не глядзi! Не глядзi! Не глядзi на Захад, не глядзi на Усход, Лепш зазiрнi сабе пад ногi, у свой агарод. Трава больш […]...

Матулечцы прысвячаецца Немагчыма. Зусім немагчыма Без пяшчоты кранацца вачыма. Немагчыма зацята маўчаць Пра тваю памяркоўную стаць. Немагчыма далоні кранаці І без ласкі […]...

Плыві, наша песня, далёка! Плыві, наша песня, далёка, Па ўсіх акіянах плыві… Над светам палаюць высока Крэмлёўскія вежы Масквы. Як сімвал прыгожае долі, На […]...

Наша спадчына “Наша спадчына” Край бярозавага соку Белакрылы край буслоў Толькі глянеш адным вокам Зразумееш і бяз слоў Васільковы край азерны Рэчкі, […]...

Жніво …і ўсё бы добра, каб не нажы па тонкіх хвалях, не чэмпіёнскія медалі – бо мне казалі, што не прыдумалі […]...

Дзень Перамогі Ужо хутка мы святкуем дзень – Вялікі дзень той Перамогі, Калі забруджаны былі дарогі І болю за плячыма цень. Перад […]...

Калі ўдар прышоўся па шчацэ Прарок Пятро Хрыстом абраны Ад весніц райскіх ключ хаваць. Дзяжурыць вартаўнік аддана: Стаміўся ў рай святых пускаць… Тысячагоддзі ў жальбе […]...

Наша сямейка Стала Ніна ля стала І малюнак пачала Маляваць алоўкам. Гэтак спрытна, лоўка! – Вось і лапкі, і галоўка, І пушысты […]...

Наша родная мова Наш бясценны скарб- гэта родная мова. калі б яе не было, не было б і народу. калі нарадзіуся ты выдау […]...

Куда жыцьцё наша лунаё Куда жыцьцё наша лунае, Куда бяжыць, куда плыве? Па-за жыцьцём хто нас чакае, Хто хлеб падзённый падае? І ці яно […]...

Адцвіло, адгуло наша лета Адцвіло, адгуло наша лета… Ды не пра гэта мой верш. З кім жа ты, любая, дзе ты? – Вось што […]...

Жанчына з сумнымі вачыма Жанчына з сумнымі вачыма, табе пасуе колер здрады… Ад кос світальных вадаспадаў пагляд адвесці – немагчыма. Ты ўсміхаешся скрозь сон […]...

Рамесны магазін Рамесны магазін Наведваюць турысты рамесны магазін. “Тавараў, мабыць, трыста – ды кожны паглядзім”. “Сурвэтку трэба мне мець”. Аматар страў мучных, […]...

Паглядзім у вочы… Памаўчым Паглядзім у вочы… Памаўчым… Усміхнёмся, як у час спаткання. Што – жыццё? Ўсяго салодкі дым, У якім губляецца змярканне. І […]...

Кропка Кропка… *********************************** Спыніліся кахання майго крокі… Жалобнага маўчання не паруш… Я не спяшалася паставіць кропку – Само зайшлося ў лабірынце […]...

Наша марка Трактар маркі савецкай Другам выйшаў удаль – На Ўрале здабыта, На Урале адліта Наша моцная сталь. Хіба ёсць што на […]...

Без чаго немагчыма жыццё Без чаго немагчыма жыццё, Без здароўя, сяброў І што ўсё?! Не. Без мараў і шчасця, Несустрэчы з нянасцем. Без матулі, […]...

Звычайны сон Месяца светлы блін Плыве па начным аблокам. Крочу дадому адзін І цішыні гул навокал. Збоку вялізны палац Пустымі вакенцамі ззяе, […]...

У векавечнай бацькаўшчыне клёны У векавечнай бацькаўшчыне клёны Нячутна пачынаюць аблятаць На рыжую траву, на мох зялёны, На весніцы, на ціхі стаў, на гаць. […]...

ТРЫПЦiХ ТРЫПЦiХ Дарыце любым – васiлькi, Як цуд зямны, дарыце. Збярыце ў жыце ля ракi, Ў вяночкi запляцiце – Дарыце любым […]...

Ідуць гады Ідуць сабе гады, ідуць, Бы карагод, бясконца, Што ў небе зорачкі вядуць Ля месяца, ля сонца. Ідуць сабе гады, ідуць […]...

Шкадаванне пра мінулае Амаль у кожнага ёсць ў яго мінулым Нешта такое, што хацелась бы забыць, І што калі бы яго ў той […]...

Здаецца мне Здаецца мне, што воля чалавекаў залежыць і ад тых, каго пусціў к сабе ён. ці хто сам туды забраўся, без […]...

Амаль кахаю А я яго амаль кахаю…. Зрабіць нічога не магу… Ад позірку яго я таю… Але ня ведаю чаму…. Як быццам […]...

НАША ЭРА Свет больш нічога не значыць, Толькі магчымасць тлумачыць Гульні малекул. Смерць больш не значыць нічога, Толькі падсмейванне бога Над чалавекам....

Наша спатканне Я ўсміхнуся табе, як мага прыгажэй, І завяду цябе ў сад з салаўямі. На лаўцы з дрэўна з табою там […]...

НА ВЕРАСНЁВАЙ МЯЖЫ На вераснёвае мяжы Пра Вас я думаю з пяшчотай, Пра Вас – хто ўмее даражыць Прыроды першай пазалотай. i гэты […]...

Наша вясна Я матыльком ляцеў – к табе на свет. Тваіх вачэй, душы, і шыры сэрца. Як распускаў язмін духмяны цвет І […]...

Наша пакаленне Наша пакаленне Наша пакаленне Антываеннае Антызменнае Антызасценнае Наша пакаленне Антылітаратурнае Антыкультурнае Антыцэнзурнае Наша пакаленне Антыглабальнае Антымаральнае Антыскакральнае Наша паклаленне Антыцаркоўнае […]...

Калі-небудзь прыеду на гэты хутар Калі-небудзь прыеду на гэты хутар: Мо праз пяць а мо і праз дзесяць год, Успомню сённяшні дзень, з’явіцца смутак, Бо […]...

Наша прырода Наша прырода прыгожая вельмі бяздонныя рэкі, палі і лясы. мы часта не заўважаем як высякаем гэтыя лясы, як забруджваць бяздонныя […]...

Наша каляда Шчыра радуецца маці – Свята сёння ў яе хаце: — Дзеці з розных гарадоў Паз’язджаліся дамоў: Тры нявесткі, тры сыны […]...

Каханне наша – дым Каханне наша – дым. Агонь даўно патух. Ты ў сне штоноч з другім – выходзіць, любіш двух?.. Руку маю з […]...

Эгаізм Крыніцам танных пачуццяў я аддаю перавагу. Люблю непрыстойнасці страшна, яны спатольваюць смагу. Уся прыгажосць на свеце належыць маiм вачыма. А […]...

Наша Ніва Наша ніва буйна ўскаласіла. Падрыхтавана глеба добрая была – Касцьмі, крывёй зямлю мы ўгнаілі, Пятля і куля нам дапамагла. Мужык […]...

Наша мова Наша мова – бярозавік весьні, Аксаміт жаўруковае песьні, Шум гаёў, пушчы грознае голас, Акавітай успоены колас, Матак нашых пяшчоты адвеку, […]...

Каханне наша што? Каханне наша што? Імгненне, тая ж знічка- Так хутка праляціць, А трэба ж далей жыць. Майстэрства наша ў тым, Каб […]...