Верш Карані Роду

“Культура” – “культ”! І ў гэтых словах
Не цяжка ўбачыць роду карані,
Бо чалавек трымаецца асновай
За глебу продкаў.
Божа барані
Забыцца нам адкуль мы родам,
Чые нас кормяць агароды,
Датуль завёмся мы народам,
А не жывёл бязродных збродам,
Пакуль шануем карані.

Культура – культ! – містычнае ёсць штосьці
У крэўнай роднасці двух слоў.
Мы топчам дзедаўскія косці –
Зямля жывая! – пот і кроў
Далёкіх прашчураў дзядоў
Цяпер завецца сокамі раллі.
Вы адкажыце мне, дзяды,
Была б зямля такой жа урадлівай,
Калі б на ёй спрадвечна не жылі вы?

“Жыццё” і “жыта” – яшчэ два роднасныя словы.
А колькі іх на ніве роднай мовы
З глыбіняў Духу прарасло,
Каб сёння нас выводзіць на святло.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Маю гонар, бо маю свае карані * * * Вадзіму Клімовічу Маю гонар, бо маю свае карані, маю глебу, з якой прараслі яны ў сэрца, маю […]...

Хоць і вайна жаночага роду Хоць і вайна жаночага роду, але колькі мужчын палягло тых хто браў у рукі крывавыя зброю як так адбыцца магло? […]...

ГАЛОЎНЫЯ ПРАЎДЫ ЖЫЦЦЯ – На чым стаіць усё? – На зямлі! На добра ўспаханай раллі, На камяністай, на лясной, На беднай, але на […]...

Бітва Любові Цякуць гады, натужна круціцца Зямля – А мы заўжды ў цянётах подласці і зла. Цякуць гады… Зямля стамілася чакаць! І […]...

ГАРАДЫ Пакуль жывуць – наш слаўны Мiр i Тураў i Полацк прадаўжае над Палатай ззяць – Не прападзе славянская культура, Не […]...

Была вайна Была вайна… Была вайна… Зямля гарэла, Гарэлі вёскі, гарады. Была бяда, Яна хацела, Жывое знішчыць на зямлі. Была вайна… Зямля […]...

УРЫВАК З ПАЭМЫ “РАГНЕДА З РОДУ РАГВАЛОДАЎ” Ёсць у народзе пазабытае паданне, Яно на вуснах засталося асалодай. Пра веру продкаў, першае каханне I пра дзяўчынку з родy […]...

Я жадаў Я жадаў на зямлі свабоды і аб праўдзе людской мроіў. Браў у рукі мушкеты і корды, толькі праўду не знойдзеш […]...

Самалійскія піраты Піраты з Самалі схаваліся ў раллі. – Камрады, ўсе ў бульбу! Зароў негроід-капітан каманды абардажнай, І стрэльбу хуценька сваю схаваў, […]...

Дотык да зямлі На дрыготкіх вазах рыпелі мы. У ракеты запрэглі час. Колы лёгкія і прапелеры, Нібы лёкаі носяць нас. Даль праз шыбы […]...

Краіна, вартая любові Краіна, вартая любові, Дзяржава, вартая вайны… Чаму згадзіліся, панове, Надзець на ногі кайданы? Сваіх багоў нашто зракліся, А трон чужынцам […]...

Па завулках старой Гароднi Па завулках старой Гароднi Паўз муроў яе цагляных Валачыўся я знову сёння Ўсхваляваны, што бачу iх Нешта ёсць у цябе, […]...

Дрэвы роду. Рабіна Іду па ранішняму следу, Па снегу чыстаму бягу. Я паўжыцця да мамы еду, А ёй адкрыцца не магу. За ўсё, […]...

Хоць вайна і жаночага роду У адказ на верш А. Тарбаева”Горлаўская мадонна” Хоць вайна і жаночага роду, Толькі людзям не дорыць жыццё, А пакуты нясе […]...

Дала мне маці гэту мову Дала мне маці гэту мову, Каб не нямым прыйшоў у свет, Дала мне маці гэту мову, Як спадчыну і запавет. […]...

Альфа і амега Выйдзем разам на Дзяды. Шчыльнымі радамі. Памянём мінуўшых тых. Добрымі славамі. Хто ня змер. Той будзе там. На далоні Бога. […]...

Гляджу з надзеей я навіны Чарговая навіна Не здолела…ізноў Дабавіць пазітыву мне, Але… Мо сёння… Суседка добрая… Сама сабе… Кіроўцу абярэ… Махіны… Што завецца… Ўкраінай. […]...

Прышчэпак З такой асцярогай, каб стык не парушыць, Бінтуючы зрэз кажурынай кары, Прышчэпліваў бацька атожылак грушы, Каб бэры званамі званілі ўгары. […]...

Калі на Зямлі застанемся у двух Калі на Зямлі застанемся у двух, То лёгка насустрач убачым дарогу, А сёння у спісе мільярдаў двухногіх Ў сустрэчы адно […]...

Балада пра камень Я камень падняў на раллі Абвуглены, чорны, Можа, быў ён калісь Гарачаю зоркай. I, можа, маліліся ёй – Пясчынцы сусвету, […]...

Не я? Не я там быў, не я, на жаль, Калі вячэралі пры свечках, Ты не са мной ішла на баль, Размову […]...

Ёсць “Дошка гонару”. Няхай бы Ёсць “Дошка гонару”. Няхай бы, паколькі столькі сіл у зла, на відным месцы “Дошка ганьбы” перад вачамі ў нас была. […]...

Паэту ад рыфмара Прысвячаецца Рыгору Барадуліну Мацуе нас сіла бацькоўскай зямлі. Натхняе нас мудрасць Нябёсаў. (…высокай паэзіі пераліў над урадлівай прозай…) “Прарок у […]...

Эйфелева вежа Хоть я не лысы і не рыжы Ды і ў кішэні грошы ёсць. Але не быў я ж у Парыжы, […]...

Жыццё–рачная плынь Жыццё–рачная плынь Жыццё нясе нас, як рачная плынь, Віруе-круціць, бы ў вадавароце, А недзе засталася неба сінь І сонечныя зайчыкі […]...

Столькі шчасця аднаму Я, спадарыня, у вочы Вашы толькі паглядзеў, І забыў, куды я крочыў. Знайце:хлопец прападзе. Я цяпер ужо, здаецца, Назаўжды згубіў […]...

Пра загубленае Не шкадуй, калі нешта губляеш, Якой ні была б тая рэч! Да свайго заўжды прывыкаеш! Шкадаванне, ідзі адсюль прэч! З […]...

Можа, яно i не нова Можа, яно i не нова Мiлая мамiна мова Ай, каб ты была здарова Так я цябе калыхаў Гэтыя простыя словы […]...

Я – мужыцкі сын, і радаслоўная Я – мужыцкі сын, і радаслоўная анідзе не значыцца мая, дзед і прадзед, а далей замглёная далячынь – стагоддзяў акіян. […]...

Араты Калі на досвітку віднець Распачынаў абшар спрасоння: – Хлеб наш насущный даждь нам днесь, Хлеб наш штодзённы дай нам сёння, […]...

Новая зямля “НОВАЯ ЗЯМЛЯ” Запала ў сэрца “Новая зямля”. Мне ўспомніцца не раз праз часу замець: У шостым класе з хваляваннем я […]...

Была спякота Была спякота І адзінота – Вокны адкрыла. Была сустрэча, Халодны вечар – Расправіла крылы. Была спакуса, Радасць чакання, Ўзлёт і […]...

Запыт Я не хачу Вам перашкодзіць. Павінна чыстай быць вада, Дзе песьняроў сьвятых калодзеж. Мо тут залішні буду я? Вы адкажыце […]...

АДЧУВАННЕ Па добрай волі родная зямля Настрой заменіць на асенні, Падзеліць думкі на святло і цені З кастрышчамі і смеццем на […]...

Квецень Цвітуць сады шырока, вольна, Плывуць, як ветразі надзей… Хто з гэтакаю сілай здольны Ускалыхнуць жыццё людзей? Бунтуе квецень маладая, Якую […]...

Дачку ў садок жанчына апранала Дачку ў садок жанчына апранала. Пакуль сабрала – збеглі сем патоў. Дзяўчо жалобна енчыла, спаўзала І, сідзячы, была ва ўладзе […]...

Сёння кахаю Толькі тваіх пацалункаў чакаю, Толькі твае пацалункі мне любыя. Сілы з іх чэрпаю Для існавання. Мару пра нас, як адзінае […]...

Наша Ніва Наша ніва буйна ўскаласіла. Падрыхтавана глеба добрая была – Касцьмі, крывёй зямлю мы ўгнаілі, Пятля і куля нам дапамагла. Мужык […]...

Родныя словы Яны даспадобы мне, хай і старыя, Не толькі ў гучанні хвалюючы змест. Як многа гавораць мне назвы такія – Мінск, […]...

Зямля пад сонцам ажыла Зямля пад сонцам ажыла, і кволы парастак нясмела туды прабіўся, дзе была вясна ў агні ружова-белым… Быў свежы вецер… Пах […]...