Верш Цэйтнот
Горад ператканы сонным дымам.
Дым сьцякае ў колер родных сьцен.
Твар схаваўшы папяловым грымам,
Час з імгненьняў пастку нам пляце.
І, спаймаўшы, ставіць на калені
Час нябогу, дурня, дзівака.
І ніта растрачаных імгненьняў
Рэжа плоць, зьвязаўшы па руках.
Ещё вершы:
- Ашмяны – родны кут Ашмяны – родны кут, наш старажытны горад, Ссівелы мой літвін, паляк і беларус! На ростанях вякоў – ты, як былінны […]...
- Фінансіст ФІНАНСІСТ Сядзіць бязногі ля царквы. Сляпы, нямы усе – ы-ды – ы. А люд успрымае так – шкада, Трэба чырвонцау […]...
- Енк залунае шматкроць Енк залунае шматкроць сьмерць зойдзецца чорным пеўнем куля ўкапаецца ў плоць нахабна надзейна і ўпэўнена Пекла прызначыць нам спатканьне ў […]...
- Францішак Скарына Полацк поўны саборным звонам. Душы поўніць нябесным страхам. Ад Сафійкі плывуць іконы, люд на неба глядзіць у жаху. Хтось спяшаўся […]...
- Валацуга Гавань народаў, Горад пад вежай Зноў валацугу вітае віхурам. Валіцца ветах З выцвілай сцежкі Выспаў пагоркаў, Дахаў панурых. Горад-апоўзень, Горад-замежжа, […]...
- Драўляны народ Народнаму майстру Тарасюку Мікалаю Васільевічу Створана пасля прагляду аднайменнага фільма Пайшло сонца на ўсход, Слухай казку пра народ. Ён калісьці […]...
- Стансы для Старога Берасьця А Мой горад сыходзіў паціху ў сюжэты карцін, зьнікаў, як зьнікае вандроўны тэатр-шапіто. З уласнаю сьмерцю застаўся сам насам, адзін […]...
- Перад табой не стану на калені Перад табой не стану на калені, а мо і стану, плюнуўшы на ўсё. ды ўсё ж мае пачуцці не змярцвелі, […]...
- Мой родны горад Мой родны куток, мая крэпасць адвечна, Табой ганаруся, кахаю сардэчна. Цябе не забуду і не адракуся, Ты горад – сталіца […]...
- Люблю Ашмяны Мой горад – Ашмяны, я тут нарадзіўся, І кожны куток твой люблю я да слёз. Табой я, мой горад, заўжды […]...
- Глыбокаму Глыбокаму Наш горад дзверы адчыняе, З шырокай посмешкай усім, Так шчыра ласкава вітае, І зыча мога лет і зім. Гасцям […]...
- Варажбітка-ноч Цемра зноў спускаецца на мой парог, ставіць боты чорныя ля збітых ног. Горад спіць. Паснулі птушкі й месяц лёг, звесіў […]...
- Гімн Асіповічам Гімн Асіповічам Наш горад, ты для нас з дзяцінства, Як маці і як бацька быў. Ты грэў і песціў нас […]...
- Я ў горад вярнуцца хачу, што згарэў Я ў горад вярнуцца хачу, што згарэў, У той любімы, пракураны бэзамі горад, Дзе нязграбны цягнік не ў час пастрэў, […]...
- ПРАСі Ў НЯБЁС СВЯТЛА Бывае так, што цяжка вельмі, Усюды змрок і роспач ходзяць. і толькі стаўшы на калені, Пабачыш божы свет на ўсходзе. […]...
- Сплятае смуткі на каклюшках Страшылі цёплы дзень раскаты артылерыйскіх батарэй, а мне б дайсці да роднай хаты, мне б дапаўзці да роднай хаты, патрэбна […]...
- Бабуліны казкі У бабулі маёй Рукі лоўкія, У бабулі маёй Песні доўгія. Разматае клубок З новай казкаю, Прыйдзе хітры каток, Трэцца з […]...
- Горад-карабель Горад-карабель Песня 2023 год супадае з 700-гадовым юбілеем горада Ліды. Рыхтуешся свой восьмы век ты, Ліда, сустракаць, у новы юбілей […]...
- CВЯТЛО МАЛАДЗіКА Ночка чыстым аксамітам Лес зімовы засцілае. Шлях да зорак, менавіта, Маладзенькі месяц знае. Малады і вельмі тонкі, Зноў хаваецца за […]...
- Тапельніца Нябогу хвалі ўзьнесьлі тройчы: Як невідушчая рука Навобмацак шукае дна, Тапельніца, не знаўшы броду, Шапоча пацеры да Ойчы. Ня Богу […]...
- На жыццё не гляджу праз шчыліну На жыццё, ня гляджу праз шчыліну, На жыццё, я не хмуру вачэй. Як працую – стамлюсь, адпачну на хвіліну І […]...
- Чараўнік-саксафаніст Каля метро, у пераходзе, Там, дзе і птушка не пяе, МузЫка россыпам мелодый Прахожым сэрца раздае. Чахол старэнькі расчыняе, Бярэ […]...
- Ветлівы Мінск Тут любімых вуліц вераніцы На праспекты шумныя выводзяць, Нібы рэчкі з чыстае крыніцы Ў велічныя рэкі пераходзяць. Гэты горад, чысты […]...
- Спектр Зялёнай раніцай на зжоўклы горад выпаў фіялетава-сіні снег. Чырвонае сонца ўспыхнула порахам і ўпала на ружовыя далоні стрэх. У блакітнай […]...
- І гляджу я на горад — бы мастак на натуру І гляджу я на горад — бы мастак на натуру. Мы равеснікі з ім. Архітэктура – то бок гмахі з […]...
- Чалавекачас Час адчыняе нас калі скончыцца сказ – ставіць кропку прастора па кроплі пераносіць у твор што не мае наз- вы- […]...
- Саўскі Бор Я прыкмеціў галінку ялінкі, Той, што ў Саўскім Бары расце. А на ёй сваю павуцінку, павучок-мужычок пляце. І на кожнай […]...
- Я вывучаў іерогліфы вуліц Я вывучаў іерогліфы вуліц – і зразумеў, Што горад пусты, як позірк у наркамана: Мінулага не памятае (ці ніколі не […]...
- Ашмянскае ўзвышша (Прысвячаю 665-годдзю г. Ашмяны) Ашмянскае ўзвышша на карце краіны – Маленькая плямка, а край сам – былінны. Здаўна тут жылі […]...
- Шпурнуў у суседа камень Шпурнуў у суседа камень – Сам сінякі носіць. Плюнуў у гневе на брата – Ніяк адмыць не можа Уласнага твару. […]...
- На пракосах Ад зары прабег прамень шырокі, косы. Ад мянташак зазвінелі дружна косы. А на сэрцы аднаго з касцоў вяселле – Расплятуцца […]...
- Усюды здрада Усюды здрада, здрада і хлусня, Вакол гаркавы пах салодкай помсты. Ужо не выратоўвае браня, Апошні бой складаны і няпросты. Змагаюся […]...
- Забытыя Пакінутых вёсак забытыя рэчы Старэюць дачасна пад пылам гадоў, Чакаюць дарэмна гадамі сустрэчы Пад пошум самотных здзічэлых садоў. Пакінутых вёсак […]...
- Характары Не хачу табе пярэчыць Ні ў яве ні ў сне Каб не кідаліся рэчы Ад цябе і ад мяне. Каб […]...
- Менск і МІнск Ён будзе жыць, покуль жывыя храмы, Усё часьцей там чутны сьценаў трэск, На фатаздымках бачны твае брамы, Забыты ўсімі старадаўні […]...
- Лядачыя лодкі стаяць ля прычала Лядачыя лодкі стаяць ля прычала, І плюхаюць лёгка струмені вады. Прабач, што ў цішы маё слова гучала, Ніколі я больш […]...
- НАСТУПНАЕ IМГНЕННЕ Хатка пад драўляным дахам, Ад гадоў сцямнелi сенцы. Ля прыступ ляжыць сабака, Кажан б’ецца ў акенцa. Рыпiць студзенька лагодна, П’е […]...
- Не малітваю боскаму раю Не малітваю боскаму раю, Пакланюся душою ўсёй Не нябесным багам – На калені ўпаду перад сэрцам, Якое кахае. Каб жыло […]...
- Тлее горад начнымі агнямі Тлее горад начнымі агнямі, Мы стаім на праспекце восеньскім. І, здаецца, каханне між намі, Але сэрца на волю просіцца. Зіхаціць […]...
- Казкі Бога Салодкая кропля дажджду, (бо з прысмакам кавы), паўзе па замглёнаму шклу, нібыты, кульгаючы, пава. Услед пакідае прасцяг – рэха самоты […]...