Верш На кожны званок міжгародны

На кожны званок міжгародны
Шчымліва сцінаецца слых:
Адрынь, абнясі, кут мой родны,
Ад вестак жалобных і злых.

Шчэ цепліцца ў печы цяпельца,
Яшчэ не змарнелі сады…
Учэпістай хваткай тапельца
Вяртаюся ў думках сюды.

Старэнькая маці, святая,
Адмольвае дзецям грахі,
Ад пасмаў сівенькіх світае,
Шырэюць цяпла берагі.

“Хоць поле маё перажыта,
Ды сею, саджу на дагляд,
Хай спеліцца вечнае жыта,
Абы не змарнела зямля”.

Бывае, не спіць усяночна
I думка сягае без меж…
Пакуль ты жывая – “сыночак”,
“Дачушка” – пакуль ты жывеш.

Мы ў сем’ях сваіх шматгалосых
Адвыклі ад роднай зямлі,
Ды нашыя вёсны, як вёслы,
Вяртаюцца ў першы заліў.

Хоць горад рэкламай іскрыстай
У цуды замор’я заве,
Старэнькая хата, як прыстань,
Ратуе ад бур і завей.

Гудок абарву міжгародны:
Даволі ў мурах мне гібець,-
Дзень добры, куточак мой родны,
Я еду, матуля, к табе!

(2 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

У сны і вёсны З дарог запыленых I душных У сны вяртаюся I вёсны… Я па-вясковаму Відушчы У межах роднай вёскі. Са мной Вітаецца […]...

Апошні званок Апошні званок Няўмольны рух жыцця і хуткаплынны. Вось і для вас прыйшоў расстання час. Хвалюючыя ціхія хвіліны Яшчэ ўспамінам вернуцца […]...

Кожны дзень ахінаюцца зноў Кожны дзень ахінаюцца зноў На заходзе чырвонай парфірай І гучаць старажытнаю лірай Таямніцы сівых курганоў. Ад спрадвечных прыроды дароў Нам […]...

Іду ў жыццё Адным – каб вецер, каб дарогі, Каб неба шыр над галавой, I не бяда, што шмат трывогі, Што вечна ў […]...

Кожны – індывідуал Людзей я розных павідаў, У кожнага – свая дарога, З іх кожны – індывідуал, Але падобных вельмі многа. Адны падобныя […]...

Я кожны міг імкнуся да цябе Я кожны міг імкнуся да цябе Праз часу неабдымныя абсягі – Усё жыццё – і ў шчасці, і ў бядзе […]...

Званок Да краёў перапоўнiцца смуткам душа – Аж бывае слязамi з вачэй пралiецца: Зноў мой школьны званок зазвiнiць мне ў вушах […]...

Чапляюся за кожны ўласны дзень Чапляюся за кожны ўласны дзень, За міг, падараваны мне, дурніцы, Са смагаю, нібыта авадзень, Які не можа кроўю наталіцца. Шукаю […]...

Званок здалёку Званок здалёку. Голас, мне здаецца, Прытомлены адлегласцю, Прарастае радасцю, Як пры сустрэчы са знаёмым, І кволы, наструнены Лісточак надзеі Чакае […]...

Родны куток беларускага краю Родны куток беларускага краю, Лепей цябе зямлі я не маю, Тут усе знаема: і росны, і поле, Сэрцу вядома – […]...

Наш дом Наш родны дом – Зямля – планета З красой лугоў, з красой палёў, І з васільковай песняй лета, І з […]...

Вёсны Вёсны. Не чакайце мяне, не клікайце Ля юнацкіх, ля год маладых… Не ганьбіце, мяне не цурайцесь, Калі ўжо яны прочкі […]...

АФІЦЭРЫ Колькі раз Вам казалі трэба, Колькі раз наперад ішлі, А навокал у зорках неба І абшар нашай роднай зямлі Афіцэры […]...

Празвінеў званок, – і на пероне Празвінеў званок, – і на пероне Ужо растаў бялява-пухкі дым… Праз прастораў звонкія парогі Мы шточас шыбчэй-шыбчэй імчым. Я вакенца […]...

Ноч. Цемень Хоць вочы выкалі. Аспрэчваю тэму: Кахаць адвыклі мы? Бяссонніцу лаўлю за хвост – Не ловіцца. Ад цяжкіх думак ложак, нібы […]...

Кожны дзень разбіваюцца тысячы лёсаў Кожны дзень разбіваюцца тысячы лёсаў, Тысячы скалечаных сэрцаў, Тысячы знявечаных душ На сто мільярдаў драбнічак-аскепкаў І становяцца ледзяшамі, Бо ўтвораны […]...

Незабудкі азёр Ля ціхай затокі на плёсе Ёсць шчасце згадаць аб любві. Сваіх я не высушу вёсел – Плыві, мая лодка, плыві! […]...

БАЛАДА ВІНЦЭСЯ КАРАТЫНСКАГА (15.06.1831–7.02.1891) Ноч над роднай старонкай царуе, І ты ў чорнай святліцы нікога І ні прымеш і не пачастуеш, Бо ў […]...

БАЛАДА АЛЯКСАНДРА ЧАРВЯКОВА (8.03.1892–16.06.1937) “Беларусь беларускаю будзе Ці іначай не будзе зусім Беларусі. І нашыя людзі Не пазнікнуць у людстве чужым З мовай […]...

Зямны госць Пакуль жывы – не песці цела. Пакуль жывы – забудзь пра млосць. Пакуль душа не адляцела, – Успомні: на Зямлі […]...

Беларуская доля Калісьці вялікае княства… З народам адзіным і мужным! Да варвараў трапіла ў рабства… Прабыўшы пад гнетам бяздушным! Стагоддзі, гады і […]...

БАЛАДА ФЛАРЫЯНА ЖДАНОВІЧА (28.10.1884-22.10.1937) Выходзіш на сцэну, як на эшафот, І роднае слова, як зерне ў раллю, Ты сееш у сэрцы, каб заўтра […]...

Думка Думка. Дражніць думка маё сэрца: Не лянуйся, кроў гані, Душу дражніць, каб гарэла Ад шчадротнай дабрыні. Сэрца глуха, душа цьмяна, […]...

У летуценнях У летуценнях вёсны надта сонечныя. Наяве вёсны абагрэты сончыкамі, грамамі і таўкачыкамі польнымі, чаканнем радасці – канікуламі школьнымі. А хто […]...

БАЛАДА ВАСІЛЯ ЦЯПІНСКАГА (1530-я-1599 або 1600) Евангелле на мове роднай у руках Трымаеш, як цагліну, што ў падмурак ляжа Айчыны Храма, што не […]...

У чмяліным лузе Ой мурожна ды росна ля быстрай вады. Закасі мае вёсны, касец малады… Перапёлцы жалосна і чуюць лугі: – Закасі мае […]...

Кожны Кожны, гледзячы ў акно, Бачыць неба, азярцо, Паркі, вуліцы, сады, – Усе яму аднолькавы… Чалавек жа, усё бачыць, Сутнасць кожную […]...

Кожны сам за сябе Кожны сам за сябе. Не чытай мае вершы, не трэба. У гадзіну цяжкую я мушу застацца адзін. У нябёсаў прашу […]...

Майму другу Немалую дарогу прайшлі мы Па чужой і па роднай зямлі. Адыходзілі вёсны і зімы, І гады за гадамі плылі. Шмат […]...

Навокал мяне атачаюць прасторы Навокал мяне атачаюць прасторы Цябе, Беларусі, прыгожых мясцін і гледзячы ўдалеч я ганаруся Што тут, у цябе, народжаны быў Праз […]...

Песняры Прысвечана Я. Коласу і Я. Купале Як два браты для Беларусі, Два волата святой зямлі. Яны з дзяцінства ўзялі гуслі І за сабой народ вялі. Вялі […]...

Кожны ўдых мой табе Я прысьвячаў бы табе свой кожны ўдых, Ды падзяляў бы яго для дваіх. На златой галіне апрану свае мройні Дый […]...

Кожны з нас прыпасае Радзімы куток Кожны з нас прыпасае Радзімы куток, Каб да старасці чэрпаць адтуль успаміны – Дым над хатай, снапамі прыціснуты ток, Матчын […]...

Са мной ты побач кожны дзень Са мной ты побач кожны дзень, ты неадлучная як цень. Ды толькі словы берагу: сказаць “кахаю” – не магу. Зноў […]...

Кожны дзень, скаваны часам Кожны дзень, скаваны часам, як пясок цячэ ў нябыт. І душы няўтульна нашай Пад баластам грэшных світ. Дзе шукаць ёй […]...

Як кожны крок – нібы па крапіве Як кожны крок – нібы па крапіве, Спыніцца спакушае роспач болю. Згубіўся шлях у сонечным жніве, І невядома, хто б […]...

Я памятаю кожны твой абрыс Я памятаю кожны твой абрыс, Імгненны позірк, шчырае прызнанне, Упругі стан – нібыта кіпарыс, У тваіх вачах – маіх адлюстраванне. […]...

БАЛАДА ЯНА БАРШЧЭЎСКАГА (1790-12.03.1851) Зноў дождж ідзе змываючы сцяжыны, Якімі нам вяртацца ў родны свет, Дзе беларусы ёсць, а ў іх Айчына– Як […]...

Кожны дзень прачынаешся з прагаю цуду Кожны дзень прачынаешся з прагаю цуду, А яго ўсё няма – як будзёніцца ціш! I дарэмна чакаеш нязвыклага гуду, Пры […]...

Кожны раз, калі цяжка і боль Кожны раз, калі цяжка і боль Абцугамі сэрца сціскае, Калі вытрымаць няма сілы больш, У думках вёску сваю ўспамінаю. Як […]...