Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Снегавік

На двары маім узнік
незвычайны снегавік:
сімпатычны, абаяльны
дабрадушны і брутальны.

Распусціў з галінак коскі –
наймаднейшая прычоска –
нібы дрэды ці антэны.
Выгляд – проста ачмурэнны!

А на носе – эксклюзіў –
хтосьці шышку прычапіў.
Знекуль птушкі прылятаюць
и насенне ў ёй шукаюць.

А усмешка… А усмешка –
проста нейкая пацешка:
пазбаўляе ад турбот
заклапочаны народ.

Снегавёнка свет прыкмеціў –
и дарослыя і дзеці:
падыходзяць, аглядаюць,
шчыра ўсмешкамі вітаюць.

Беласкуры, яснавокі,
погляд – хітры, з павалокай,
хлопец – файны, незалежны.
Ці не ўнук бабулі снежнай?

4.02.2013

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (2 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Снегавік - Таццяна Дзям'янава