Верш Небагата часу з таго дня мінула

Небагата часу з таго дня мінула,
Як збірала маці сына ваяваці.
Сядзіць матка ў хаце, слёзы выцірае.
Сын яе адзіны торбу ўжо збірае.

“Ой, сынок мой родны, не пушчу цябе я,
Баліць мае сэрца, дрэннае штосць чуе.
Хто вады падасць мне, як я захварэю?
Прынясе хто хлеба, як я пастарэю?”

Развіталась з сынам, хусткай памахала,
Доўга ўслед глядзела – цягнік праважала.
Як дамой вярнулась – у самоту ўпала.
Давіць нешта грудзі, сэрца рве балюча.

Дні ідуць і ночы, маці ўсё чакае,
Калі прыйдзе вестка, пісьмо, тэлеграма…
Зноў заходзіць сонца па-за лесам дальнім.
Плача маці зноўку горкімі слязамі.

Перад абразамі за сыночка моліць:
“Выпаў табе, родны, час такі суровы…”
Доўга так чакала, слёзы пралівала,
Косы белы сталі, рукі задрыжалі.

А праз колькі часу вестку атрымала,
Моўчкі прачытала і на землю ўпала.
Праз два дні ў хаце сабралісь вяскоўцы,
Каб звязці ў магілу разам дзве дамоўкі.

(2 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Часу няма сказаць “люблю” Часу няма сказаць “люблю”, не тое, што пакахаць, а ў пісьмах бацькавых працякае страха – 25 ёй гадкоў на Іллю. […]...

На Купалле На купалле на святое Рві, матуля, зелле тое, Што ў нас папараць завецца! I шчаслівым быць здаецца! Як нарвеш яго […]...

У хвіліны роздуму У хвіліны роздуму Першы раз бачыць хата такое застолле, Я гасцям вельмі рада. Ім сёння раздолле. Хай яны весяляцца, пяюць, […]...

Адчуванне часу Праз паўгадзіны ты прыйдзеш. Праз паўгадзіны… Можа, спыніўся гадзіннік? Здаецца, два гады прайшлі. Як жыць на свеце з гэткім адчуваннем […]...

Прачытаўшы верш Пімена Панчанкі “Развітанне” Родны мой Пімен Панчанка, Вы сказалі: настала змярканне? Вы сказалі на маці мачыха? Бо настала Вам развітанне? З яе словам […]...

Зь цягам часу Зь цягам часу так мала пішу, Бо, напэўна, цябе забываю. І часьцей у нябёсы гляджу, Толькі сонца ніяк ня спаткаю. […]...

Ці хопіць часу беларусам стаць Ці хопіць часу беларусам стаць жыцця да скону: на роднай мове вольна размаўляць – не біць паклонаў, сягаць на ёй […]...

Колькі часу думаю аб табе Колькі часу Думаю аб табе. Каторы год блукаю З марай спаткаць цябе, Але сустракаю толькі снег. Чысты і першы Ён […]...

Чароўнае слова Выспела. ўпала чароўнае слова. скача каляровым мячом. толькі табе, нікому другому квола-пяшчотае, ни прашто. ўпала. стала светла у хаце. не […]...

Хвалямі часу Час хуткаплынны жорстка твары трэ, Сябры старэюць, калі доўга іх не бачыць. А маладосць нічога не бярэ, І ў моцы […]...

Прыйшла… І супыніла часу рух Прыйшла… І супыніла часу рух, I зноўку абудзіла боль таемны, Мне сэрца паланіла колам рук I роем мараў-сноў невераемных. I […]...

Сустрэча з сынам Сустрэча з сынам Знаёмы страх, прайшла як аперацыя, Такое ўжо было ў маім жыцці. Вакол пах лекаў-боль, рэанімацыя, Мне выпаў […]...

Ледзьве відаць яго – Калі свісталі над табою кулі і побач разрываўся ўжо снарад, святыя словы “родная матуля” ты ўспомніў у апошні міг, […]...

Прыцяжэнне часу Жыццё з маленькага вучыла: Як ні мудруй тут, ні пручайся, А немагчыма, немагчыма Адолець прыцяжэнне часу. Агорне веснавосць павеву – […]...

Балада аб сыне (Ўступленне) 1. Дзева ў калысцы люляе дзіцяці, Сон зберагае, радзімая маці, Долю шчаслівую кліча з нябёс, Просіць палегчыць пакутны іх […]...

Косы вярба мые ў рэчцы над вадою Косы вярба мые ў рэчцы над вадою, Маё сэрца ные, мілы, за табою. Я з табою, любы, гора не страшылася, […]...

Нам выпаў горкі лёс Айчыны Нам выпаў горкі лёс Айчыны – Жыць на улогах зменаў-здрад. Час занядбанасці Радзімы, У панаванні вечных страт. Нам выпаў яблыкам […]...

Яшчэ хлапчук спазнаў ледзь-ледзь Яшчэ хлапчук спазнаў ледзь-ледзь Соль словаў запаветных, Яшчэ яму расці, сталець, А маці шые ветразь. Мінаюць доўгія гады Ў турботах […]...

Спектр Зялёнай раніцай на зжоўклы горад выпаў фіялетава-сіні снег. Чырвонае сонца ўспыхнула порахам і ўпала на ружовыя далоні стрэх. У блакітнай […]...

Сівер часу Такі шалёны вецер часу быў: Зрываў людзей з сяліб сваіх абжытых І з клункамі сабранага пажытку Іх, бедных, гнаў, скуголячы, […]...

Прайшло столькі часу Прайшло столькі часу – я бачу: Колькі страціла я людзей. Але я, але я не заплачу. Не для гэтага сённяшні […]...

Новая зямля “НОВАЯ ЗЯМЛЯ” Запала ў сэрца “Новая зямля”. Мне ўспомніцца не раз праз часу замець: У шостым класе з хваляваннем я […]...

Краязнавец Міколу Паўловічу Забыўчывасць нясе нямала бед, – Зноў горкімі пілюлямі частуе. Ды краязнавец дбайна, як паэт, Ад беднасці духоўнай нас […]...

Калі трымае маці на руках – Калі трымае маці на руках Свайго малога, мне здаецца – маці Трымае чалавецтва, што ў вяках Жыве, як светлы […]...

Ваўчыная малітва У царкве ваўчынай воўк біўся вобземлю, Скураной дудою выў, плакаў кобзамі. З абразамі воўк дзяліўся абразамі, Горкай доляю сваёй – […]...

Касінеры Новага часу Зладжу стрэльбу сваю ды навостру касу I табе, родны край, волю я прынясу. Твой лёс – квітнець, а ты змушан […]...

Не бойся таго Не бойся таго… Не бойся таго, Хто у вочы табе Праўду калючую кажа. А бойся таго, Хто у вочы табе […]...

БАЛАДА ВАСІЛЯ ГАДУЛЬКІ (17.05.1946-15.06.1993) Нібы воран ляцеў над палямі, Нібы воўк тут шукаў воўчы след, Вершаванымі плакаў слязамі Адзінокі, як неба, паэт, У […]...

Уяўнасць Сцежка вузенькая ўецца Ад дарогі к хаце. -Як там вам цяпер жывецца, Бацька мой і маці? Я іду з дарогі […]...

Успомніце хоць раз таго забытага Успомніце хоць раз таго забытага, Што незабытна помніць толькі Вас. Магчыма, і не ведаеце Вы таго, Што свет далёкай зоркі […]...

Верш, напісаны за паўгадзіны да таго, як нічога не здарылася Вы ведаеце? не? а я ведаю дакладней я здагадваюся пра гэта я здагадваюся што хутка адбудзецца нешта але пакуль ня […]...

Маці і дзіця Маці корміць сыночка. – Я суп твой есці не магу! -Еш, еш, а то заву Бабу Ягу! -Ты, мамачка, упэўнена, […]...

Перад Часам, нібы перад Богам Перад Часам, нібы перад Богам, Спавядаўся ва ўсім і ні ў чым. Перад Ра, Кукульканам, Сварогам – Перад боствам сваім […]...

Доля батрачкі – Маці ў службу выпраўляе Родную дзяціну, Выпраўляючы, хавае Горкую слязіну. – Будзь паслушная, дачушка, – Навучае матка, – Дагаджай […]...

Колькі розных малюнкаў, успамінаў жыцця Незабыўнае… Колькі розных малюнкаў, успамінаў жыцця. Колькі з імі пачуццяў прыходзіць. Кожны з нас пражывае тое нешта адно, Кожны з […]...

Родны куток беларускага краю Родны куток беларускага краю, Лепей цябе зямлі я не маю, Тут усе знаема: і росны, і поле, Сэрцу вядома – […]...

Маці горача крыж цалавала Усхадзілася чорная зграя, Фортку вецер шалёны хістае Б’юць па шыбах імглістыя кроплі- Прадзіравіла восень пантофлі… Лістападніцкі тлум дагарае Ды на […]...

Нежыць Падлетак. Дзяўчына. А потым – Маці. Роду нашага Прадаўжальніца. Традыцый святых – Захавальніца. У адказе за мудрасць І светач нацыі… […]...

Рукі колячы заўжды Рукі колячы заўжды, Маці лён скубла саўгасны, У бабку ставіла снапы, Іх звязаўшы перавяслам. Да саўгаснай МТФ Год пятнаццаць адхадзіла, […]...

Адзіная, як маці! Адзіная, як маці! ************************************* Не трэба мовы роднае цурацца – На покуце ёй месца, ля святых. Я беларусам маю гонар […]...