Верш Малюю вобраз твой
Малюю вобраз твой у думках,
Штрыхі наношу прама ў сэрца.
Мо, марыць хто аб пацалунках…
Я ж на мяжы жыцця і смерці.
Якім пункцірам лес пазначыць-
Чырвоным, жоўтым ці блакітным?
Зноў з боку не хачу пабачыць
Сябе плакучаю ракітай.
З усіх пытанняў важных тое
Аддадзена імклівай плыні.
На самай справе нас жа двое,
Чаму адна плаціць павінна?
Малю хвіліны нечакання
Жаночай стомленай душою.
Для нас не выхад у растанні.
Каханне ўсе яшчэ са мною.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Я малюю паветра Я малюю паветра на акне запацелым. Я малюю кастрычнік у вечаровай самоце, каляровыя плямы ліхтаровых сузор’яў, стужкі стомленых вуліц пад […]...
- Твой вобраз гадамі я складаю Твой вобраз гадамі я складаю Са спеву птушак ранішняй парой, Са снегу, што божы свет хавае, І з неба з […]...
- Я малюю Я малюю цябе ў сваіх марах Добрым, верным з надзеяй у душы, Што не змогуць прыплысць тыя хмары І анёлаў […]...
- Я душу малюю ТЫ малюеш мора, ЁН малюе неба, я душу малюю, тую, што ў святле выгукае чайкай альбо пралятае пугачом вушастым над […]...
- Усплывае самотны твой вобраз Усплывае самотны твой вобраз… У грудзях закіпае цяпло, Ды астуджвае ўнутраны голас: “Не ўзнавіць, не вярнуць, што прайшло!” Калыхаецца бель […]...
- Я малюю паэзію У сонечны захад дабаўлю світання, Кропель расы зіхатлівыя блікі, Узлёту душы, глыбіні разважанняў, Мноства эмоцый, пачуццяў вялікіх. Цішы таемнасць, струны […]...
- Вечарэе Вечарэе… Пацямнелі воды У вірах няспыннае ракі. Дзень, які знікае назаўсёды, Прыгарнуўся да тваёй шчакі. З поля, дзе стаіць сцяною […]...
- Таемны вобраз тваёй прыгажосці Таемны вобраз тваёй прыгажосці З каханнем глядзіць на мяне заўжды. Жанчына, цябе нарадзіў хтосьці, Жанчына, адна для мяне ў сэрцы […]...
- Маўчанне Маўчаннем крычыць цішыня, блукае па чыстым пакоі. Адна я, с табой, ды адна, і ў адзіноце нас двое. Здавалася б, […]...
- Твой розум – планета ікс *** Твой розум – планета ікс, цябе зразумець не магу я. У навушніках грае клубны mix, душу не сціскае ніякая […]...
- Я твой габелен Так! Я твой габелен Ад усіх перамен Беражы ты мяне нібы вока Знай і мой прыйдзе час Будуць ведаць пра […]...
- Я не парушу твой спакой Я не парушу твой спакой, бо ты парушыць не дазволіш, бо ты сваёй не зменіш ролі, прызначанай табе сям’ёй. Бо […]...
- Дзе ж быў Твой народ, мая Радзіма? Дзе ж быў Твой народ, мая Радзіма? калі пілавалі ворагі цябе. забівалі твойго сына… стаяць на могілках матулі ў журбе. […]...
- Птушка на яры жыцця Ты бяжыш, ты ляціш, Ты спыняешся і трымціш.. Бы пялёстка Сярод сухога асенняга лісця. Ты адна, ты баішся ўсяго не […]...
- Твой змагар Плыву скрозь сумрак нерухомы, Цярзае думка розум мой: Знайсці свой свет, дагэтуль невядомы? Ці захаваць душы маёй пакой? Быць лепей, […]...
- ЧЫСТЫ ВОБРАЗ Нiчога дзiўнага няма: Устану – зорам памалюся… А за акном маiм зiма – Бы белыя ўсё гусi!.. Снег белiзной запаланiў […]...
- Розыгрыш Розыгрыш Рашыў Лявон пажартаваць – Жонцы сказаў, што развядзецца. Больш ён не можа сумаваць, І жыць адной ёй давядзецца. Ён […]...
- Матчына мова Жывое ў вяках беларускае слова – Народа душа і народа хвала. Цябе абзывалі “мужыцкаю мовай”, А нам жа ты матчынай […]...
- НЕ СОНЕЧНА І смех, і злосць змяшаліся ў адно Незразумелае надзіва адчуванне, Я ім жыву, пакутую даўно, Сустрэчу пераблытаўшы з расстаннем. Разлуку […]...
- Мне заўжды падабаўся адзін паэтычны вобраз дзіцяці Мне заўжды падабаўся адзін паэтычны вобраз – вобраз дзіцяці. Бадай што лепшым вершам лепшым вядомым мне вершам я назваў бы […]...
- Пяро Пяро. Рыпець пяро заўжды павінна, Яго няма ў тым віны, Калі прыліпне лускавінай Ганьба хвалебнае маны. Рыпець пяро заўжды павінна […]...
- Час Мы па жыцьці ляцім, як вецер. Ня маем часу для таго, Каб быць цікаўнымі, як дзеці, І бачыць сьвету хараство. […]...
- ВА МНЕ ВА МНЕ Я стамілася жыць, кахаць, пакутаваць. Я стамілася ўсміхацца дабра. Я ўжо стамілася паміраць. Але не дарэчы мне гэтая […]...
- Каханне, грошы, славы сверб – мана Каханне, грошы, славы сверб – мана: Няўмольны час завабіць імі сэрца, Памучае, а потым насмяецца – He здраджвае Радзіма нам […]...
- Суджана, стаўлена пад перакладзіны Суджана, стаўлена пад перакладзіны, Сечана, палена, а не аддадзена, Не парастрачана і не раскрадзена, Рупна ў падмуркі на золку пакладзена […]...
- Бездапаможнасьць Чаму ня згасла сонца? Чаму не пераапранулася неба У чорныя хмары? Чаму ня змоўк сьмех? Чаму не перасталі гуляць дзеці […]...
- Фальш Чаму ўсё так? Чаму заўсёды? Не ведаю! Усё гэта фальш… К табе даўно не йдуць ўжо ногі, І хто адкажа, […]...
- Гадзіннік Вось і ўсё. Жыцця жалобны вынік. І няма ратунку ўжо нідзе. Чалавек памёр. Але гадзіннік на яго руцэ яшчэ ідзе. […]...
- Што багацейшая душою Што багацейшая душою Была з усіх зямных нявест Не ведала, пакуль са мною Як з самай віднаю з прынцэс Загаварыў […]...
- Нашы азёры Чаму грусціш, мая радная? Чаму у глазах тваіх пячаль? Каб быццам кажаш ты “адна я, Як Пастэрнакава свяча…” Ты не […]...
- Жытні хлеб Расою і дожджыкам цёплым напоены, Распешчаны ў сонечных промняў цяпле, Напоўнены з чуйных далоняў любоўю – Ляжыць жытні хлеб на […]...
- Доля мая, ахвярная Ўсё, што павінна – здзейсніцца Што не павінна – не Йсці праз вароты цесныя Наканавана мне Йсці мне сцяжынкай вузкаю […]...
- Ты не павінна прада мною П. Н. С. Ты не павінна прада мною, Таму віна галодны юр, Які жвіром пячэ і коліць, Шкрабе самотную душу… […]...
- Я не твой, і ты не мая Мы з табой, сапраўды незнаёмы, Я не твой, і ты не мая, Паміж намі заўсёды зялёны, І бясконцая сэрцаў гульня. […]...
- Погляд твой Погляд твой нутро ўзрушае, Здолей то мне дараваць. Я цябе не прымушаю Да сяброўства ці кахаць. Я чужых ня прагну […]...
- Гумарэскі-карацелькі Гумарэскі-карацелькі. Адам і Ева. -Чаму так позна ты прыйшоў – Напэўна нейкую знайшоў? -Кідай мелодыю сваю – Нас толькі ж […]...
- Твой пацалунак Твой пацалунак адчуваю на сваіх губах. Салодасная смерць! Вазьмі мяне ў абдымкі! Я замярзаю ў восеньскіх сьнягах, І сьлёзы ператвараюцца […]...
- Твой голас Ты гаворыш мне, А я не чую слоў. Твой голас У спалоханае сэрца Сонечным цяплом Ласкава льецца – І ў […]...
- Царкоўныя званы Царкоўныя званы Царкоўныя звоняць званы, прыводзяцца ў рух званаром. Як хораша звоняць яны – паэт не апіша пяром! Няцяжка зусім […]...
- Тайна Двое стаялі ля вышняй брамы, насустрач Анёл ім выйшаў: “Вы хто?” – “Мы шукаем праўды, але не зямной, а вышняй.” […]...