Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Неруш

Рыгору Барадуліну
Расчаруюся ад шашы,
І у лес напрасткі пакрочу.
Адшукаюць адразу вочы
Некранутыя спарышы.
Неабдымнае — не абняць,
Не адняць гэтых траваў росных,
Узляцелі да неба сосны,
Дакранаюся — і звіняць.
Як знямоглае птушаня,
Што з гнязда на зямлю зляцела,
У траве адпачыць прысела
Анямелая цішыня.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Неруш - Уладзімір Марудаў