Верш Бітва пад Оршай

Гэта быў цудоўны час. У Беларускім рыцарскім клюбе, які ўзначальвала выдатны педагог і знаўца нацыянальнай гістарычнай спадчыны Арына Вячорка, мне давялося выкладаць валоданьне халоднай зброяй. Тады, з рацарамі клюба мы рыхтаваліся да сьвяткаваньня дня Беларускай вайсковай славы. Неяк на рэпетыцыю завітаў вядомы наш мастак, Мікола Купава і прапанаваў зрабіць песьню да сьвята. Мітынг, бітва рыцараў і канцэрт адбыліся на Траецкай гары, ля опэрнага тэатра. Судзячы па таму, як пяцьдзесят тысяч людзей, якія сабраліся на фэст, прымалі песьню, твор адбыўся. Нажаль, на наступны год паўтарыць посьпех не атрымалася. Улады адключылі падачу электрычнасьці у скверы Янкі Еупалы, дзе праходзіў мітынг, прысьвечаны бітве пад Оршай, а у мегафон гэтак не сьпяешь.

Пылаюць вёскі, стогнуць гарады,
Але не для ліцьвінаў бегчы прэч.
Ніхто нас не ўратуе ад бяды,
Пакуль не возьмем самі ў рукі меч.
Але ўжо і рыцары на конях,
Гатовыя нанесьці свой удар!
Над намі старадаўняя Пагоня –
Вялікакняскі ўзьвіўся штандар!

Не бываць нам пад ворагам ніколі,
Ні цяпер, а ні ў які іньшы час.
Лепей сьмерць, чым жыцьцё пражыць у няволі.
Дык вядзі з бітву, пан Астрожскі, нас.

Пад Оршаю зьбіраюцца палкі,
Лунае Жыгімонлаў сьцяг над імі.
Хай зьгінуць іншаземныя ваўкі.
Не быць іх зграе на маёй Радзіме.
Хай нам Сьвятая Дзева дапаможа
Гнаць супастата з роднае зямлі.
І вось ужо бяжыць натоўп варожы.
Нас меней, але мы перамаглі!

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Жыцьцё і Сьмерць Сьмерць за Жыцьцём штодзень блукае неадступна, – як надакучны цень, як неадольны смутак. Жыцьцё на Сьмерць глядзець стамілася ў маркоце… […]...

Роздум ля помніка “Бітва пры Мілавідах” ВОЛЬГА ЦЯРЭШЧАНКА ( нар. у 1964г.) Роздум ля помніка “Бітва пры Мілавідах”, пастаўленага савецкай уладай (за некалькі гадзін да пачатку […]...

Бітва Любові Цякуць гады, натужна круціцца Зямля – А мы заўжды ў цянётах подласці і зла. Цякуць гады… Зямля стамілася чакаць! І […]...

Юнацтва – уюном сьлізгнула Юнацтва – уюном сьлізгнула: Не ўтрымаць! – І не трымаў… Час пазяхнуў нібы акула: І я яму… жыцьцё аддаў. Наканаванае […]...

Зорачка надзей Як мары адбываліся ва ў сне, Застаўся ад маленства ўспамін. Надзеі зорка зіхацела мне, Кудысьці лятучы з вышынь. Няма ўжо […]...

Абыякавасьць Дзе чуйнасьць схібілась, спачыла – Там абыякавасьць пайшла, Там ежа сумленьню – суп нішчымный І прыдарожняя трава, Забойствы там, гуляе […]...

Трэба дома бываць часцей Трэба дома бываць часцей, Трэба дома бываць не госцем, Каб душою не ачарсцвець, Каб не страцiць святое штосьцi. Не забыць, […]...

Сем тыдняў хварэла Сем тыдняў хварэла… Сем тыдняў была як у сьне, Сем тыдняў яна назірала Затым, як сьмерць ідзе па яе. Па […]...

Грунвальдская бітва Грунвальдская бітва (у памяць аб падзеях 1410 года) Сярэдзіна ліпеня… Парыць… Такой вось спякотнай парой палякі, літвіны, татары сышліся з […]...

Аднойчы палюбіць жыцьцё Аднойчы палюбіць жыцьцё Такім, як ёсьць, без агаворак: З дурнотай, радасьцю і горам, З тугой былых і новых дзён… Аднойчы […]...

Бітва на полі сэрца Не ведаю хто быў у гэтым вінаваты… І хоць на гэтым полі мы з табою не салдаты, А кожны дзень […]...

Чалавек зачым ваюе Чалавек зачым ваюе, Зачым сьлёзы лье ды кроў, Зноў і зноў жыцьцё марнуе Прагнай хіжнасьцю сваёй? Былы стогодак адгрымеў, На […]...

Лясная песня Лясная песня Ой, бярозы ды сосны – Партызанскія сёстры, Ой, шумлівы ты лес малады. Толькі сэрцам пачую Тваю песню лясную […]...

З боллю да Беларусі Беларусь сьвятая пад сьвятой Пагоняй! Ты заўжды змагалась супраціў няволі. Маскалі, татары, крыжакі, палякі Рвалі тваё цела нібы вурдалакі. Як […]...

Рушу нэрвамі Рушу нэрвамі–сьцятым лезівам Над пустэчаю здрадных душ, Рушу подыхам, садкім бэзавым З адзінотаю аберуч. Мушу змрокамі пад аблокамі, Пад дажджом […]...

Бег жыцця Нястрымана бягуць гады, Наша жыццё імкліва ўцякае. Яго нам ўсім патрэбна так пражыць, Каб потым нам шкада яго не стала. […]...

А чым яшчэ заняцца ўвосень А чым яшчэ заняцца ўвосень, Калі жыцьцё – ў напрамку дна, Калі зьядае шэрань росы Ды так няўтульна безь віна?.. […]...

Вайна А мы, з братам, аднойчы на войну пайшлі, А з вайны мы зь ім толькі адну сьмерць прынясьлі І на […]...

Для беларускага арыя – Аліварыя Аліварыя карысна для арганізма! Не выклікае запой, алькалізма. Вядзі нас залатая ды расава чыстАя (Яна без шавінізма, Не любіць зьмяшэнне, […]...

Трымай за руку мяне, Божа Стаю каля прорвы, трымаеш мяне за руку. Здаецца, адпусціш на хвілю – і ўжо упаду. І быццам усё гэта сон, […]...

Пільнасьць Дзяніса Па Дзянісавай назе Вусень тоўсьценькі паўзе. Можа проста пакусае, Мо й да сьмерці загрызе! У Дзяніса розум ё І, ратуючы […]...

Дарога пазвала Дарога пазвала мяне ў родны кут, Цябе адаьрала: ты дзесьці там, я – тут. Чаго яшчэ чакаць ад гэтага жыцьця? […]...

Куда жыцьцё наша лунаё Куда жыцьцё наша лунае, Куда бяжыць, куда плыве? Па-за жыцьцём хто нас чакае, Хто хлеб падзённый падае? І ці яно […]...

Мы на зямельцы ўсе шаноўны П. маці. Мы на зямельцы ўсе шаноўны І ўсе па роўнасьці ідзём, Дзе гучыць нам крышталёвы Ды й замаўкае жыцьця […]...

Енк залунае шматкроць Енк залунае шматкроць сьмерць зойдзецца чорным пеўнем куля ўкапаецца ў плоць нахабна надзейна і ўпэўнена Пекла прызначыць нам спатканьне ў […]...

Горад Гэты горад чужы, І чужыя тут людзі. Ён ня мае душы. Жах сьціскае мне грудзі Ад той думкі, што тут […]...

ГIМН ПАЎСТАНЦАЎ 1863 ГОДА Даволі стамляцца ў прыгоне, Даволі марнець у журбе! Пад сонцам свабоднай Пагоні Падымем штандары свае. Дармо мы шапталі малітвы, Дармо […]...

Калі я саджуся пісаць верш Калі я саджуся пісаць верш, я пачынаю думаць пра сьмерць. пра хваробы. пра адзіноту. пра вар’ятаў. Мне часам кажуць: – […]...

Бацькаў бычок Бацькаў бычок. Не мелася цягла былога, Калгасу зданага ў,,агул,, І бацька мой, каб жыць і строіць, Бычка ў хамут конскі,,абуў,,. […]...

Ліцьвін Спытайце мяне:-“Дзе твая Радзіма?” Я вам адкажу:-“Ад Жамойці да Крыма!” З чым ты, спадар, у бой пойдзеш сьмела? Са Сьцягам […]...

Максіму Багдановічу Чаму здараецца Ў жыцьці у нашым часта, Што лепшыя сыходзяць У нябыт, у цемру першымі?.. Бывае, толькі-толькі пачынае Дарунак Божы […]...

На краі дажджу Вы зведалі гэта – У розгары лета Пабыць неспадзеўна На краі дажджу? Вы скажаце, пэўна, Што вам давялося He раз […]...

Не баліць Мая воля – ў няволі, І хацеў б я забыцца, Ды аб долі-нядолі Страшных мараў не сніць. Маё сэрца у […]...

Мы твае немаўляты, жыцьцё Мы твае немаўляты, жыцьцё, Твае ласкі малочнае, песты, За рукою тваёю слухмяна ідзём, У абліччы сваім чалавечым. Паасобку, ці цугам-гуртом, […]...

Зноў мітусьня са слоў у душы Зноў мітусьня са слоў у душы – Іх, быццам вецер зносіць, Як сенажатныя стагі, Што запасьлі на восень. Жыцьцё пражытае […]...

Цемру бачыў днём, і сьвет уноч І сьвет я бачыў уначы, І цемру бачыў удзень. Ня чую галачы я ў цішы, І лесе бачу толькі пень. […]...

Я цябе – забуду Я цябе – забуду, Ты мяне – ніколі! Стану я свабоднай, Будзеш ты ў няволі. Будзеш ты з грашамі, Толькі […]...

Узьнясеньне Веру: душу зразумее душа. Вусны ня трэба сьціскаць гаротна… Мілая, Нас жа ніхто не змушаў Так пакахаць – Няўзнак. А […]...

Жыццё пражыць – не поле перайсці “Жыццё пражыць – не поле перайсці” Галоўнае – у ім сябе знайсці: Зямной прыроды не мяняць закон. А як зямелька […]...

Сцяг пераможны Бела-Чырвоны, Бела-Чырвоны… Ён разарве ланцугі той няволі, Знішча хлусню і абрыклую цемру, Верне Радзіме маёй вызваленне, Ён аб’яднае ў змаганні […]...