Верш У траве каля дарожкі
У траве каля дарожкі,
Нібы цар са світай траў,
Дзьмухавец з даўжэннай ножкі
Наваколле аглядаў.
Прыкідаў па-гаспадарску:
Дзе тут кветак недарод?
Меркаваў пашырыць царства,
Распаўсюдзіць царскі род.
Планаваў зрабіць палянкі
З дзьмухавечкаў залатых –
Каб дарылі свету зранку
Шчасце сонейкаў сваіх.
Каб, адкрыўшы ў маі вочкі,
Чаравалі жаўцізной,
А, ссівеўшы, матылёчкаў
Запускалі над зямлёй.
Палічыўшы мару плённай,
Дзьмухавец не пазяхаў –
Жмут насення-парасонаў
Лоўка ветрыкам узняў.
Асляпіў нябёсы пухам,
Зацярушыў глебы спеў.
Але так старанна дзьмухаў,
Што раптоўна… палысеў…
3.06.2011
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Адуванчык Адуванчык, Дзьмухавец, Кучаравы маладзец. Стаў ён Пры дарожцы На даўжэзнай ножцы. Дзьмухнуў вецер – Адуванчык Стаў нібыта Абарванчык. Адуванчык, Дзьмухавец, […]...
- Каля вогнішча Над восеньскім полем адзіная зорка To знікне, то зноў задрыжыць угары. Павеяла дымам вільготным і горкім З кастра, што, відаць, […]...
- Каб ты быў зноў маім Шэра-мокры асфальт Нагадаў зноў цябе, Парасонаў скрыжаль Закахалі ў цябе. Беглі мы пад дажджом, Абдымаў ты мяне. Сэрца білася шклом, […]...
- Я СВОЙ Я СВОЙ Казычуць прамяні праз лісце клёнаў. Што даражэй цяпер між імі дарагіх – Шаптанне лісцеў ветрыкам кранёных, Ці сонца […]...
- Начоўкі – Плашку таўшчэзную Дзёўблі старанна, Потым сякерай Правілі лоўка. Гэтак з’яўлялася Наша ванна – Добрыя, ладныя З дубу начоўкі. Ну, […]...
- Каля твайго парога Вясёлка над Белай Руссю – гэта мая мара, ляцяць пад вясёлку гусі, нібы пад вянец, па парах. Туманы над Белай […]...
- Гады мільгаюць, як слупы каля дарогі Гады мільгаюць, як слупы каля дарогі, Доўгай чаргой яны прайшлі ўжо з тых пор, Як на зямлю нашу ступіў фашысцкі […]...
- Каля хаты прыснілась вярба Каля хаты прыснілась вярба, і імкненне у былое зайграла, Па радным так мясцінам журба, Усё спакою душы не давала Вёска […]...
- Гуртоўка Лявону Вольскаму Я сваю краіну маю. Я не курд і не удмурт. А настрой мне узнімае Беларускамоўны гурт. Гэй! Гэй! […]...
- Матылькі Яркіх фарбаў не шкадую, Матылёчкаў я малюю. Розных колераў дзівосных – Нібы ў кветачках нябёсы. Гэта пэўная прыкмета: Матылькі прыносяць […]...
- Мая зямля Мая старонка больш за ўсіх мілей: Яна адна такая светлая і родная. Калі я тут, мне на душы становіцца лягчэй: […]...
- Згубіла фразу, нібы свет Згубіла фразу, нібы свет – І не магу знайсці і ўспомніць. Уцёк, сарваўшыся, сюжэт, Растала стрыманая споведзь. Яна не вырвецца […]...
- Мая мара Беларусь – мая краіна, Дзе шмат лясоу, азер і рэк, Працуе дзе, на тваей ніве, Зычлівы, добры чалавек. Мару я […]...
- Мужык у мора ў паліто нырае Мужык у мора ў паліто нырае, Чым выклікае ступар у жанчыны: – Што гэта з Вамі? – Мыю, вымываю. – […]...
- “Замуціла” восень баль на здзіўленне свету “Замуціла” восень баль на здзіўленне свету. Загадала не у паркаль быць на ім адзетым, а ў пурпурную парчу, у багрэц […]...
- Калі вясна, як сабака, скуголіць Калі вясна, як сабака, скуголіць Снегадажджом з шалёным ветрам, І хмара няволяй палоніць, І ўсё менш застаецца ад свету, І […]...
- Паэту ад рыфмара Прысвячаецца Рыгору Барадуліну Мацуе нас сіла бацькоўскай зямлі. Натхняе нас мудрасць Нябёсаў. (…высокай паэзіі пераліў над урадлівай прозай…) “Прарок у […]...
- …Імглісты прысак ледзь ліпеў Імглісты прысак ледзь ліпеў, на ўзмежку пасвіліся коні, мой бацька спаў. А я сядзеў, забыўшыся зусім на стому. На грудцы […]...
- Сёння кахаю Толькі тваіх пацалункаў чакаю, Толькі твае пацалункі мне любыя. Сілы з іх чэрпаю Для існавання. Мару пра нас, як адзінае […]...
- Я выцісну цябе з сябе Я выцісну цябе з сябе, Як выціскаюць яд змяіны. Не разбудзіўшы напаміны, Ссівеўшы на глухой сяўбе, Стрываю ўсе абразы, кпіны. […]...
- Першая адталая зямля Першая адталая зямля, I зімы нібыта не бывала. Зелянее траўка спакваля, Пахнучы самой зямлёй адталай. I сябе лаўлю я зноў […]...
- Везлі сена двое Накладзен воз аж да нябёс I рублем добра ўціснуты. Для вараных – пушынка воз, Адно ім толькі свісні ты. Воз […]...
- На асенніх могілках На могілках – ціха і сумна, Змярцвеласць у жоўтай траве… Прымроіцца раптам, што з трунаў Чыёсьці дыханне плыве… Яно выплывае […]...
- Край Валожынскi наш не багаты – Край Валожынскi наш не багаты – Каб на залежы каменных руд, Слаўны тым, што жыве там заўзяты, Працай рупнаю вечна […]...
- Вясёлкавае кола Вясёлкавае кола сонечны прамень вільготнае сола сямікалёр белым малаком жыццёвым сокам зліўшыся ў нірване пране энергіяй Інь раствараючыся ў Яне […]...
- Цудадзейнасць На злом галавы ўцякаць не прымусяць краскі пасею па ўсёй Беларусі. Зеллечка ўзыдзе тут сярод ночы, стронцый у сэрца зялёнае […]...
- Старая п’еса, але адчуваю Старая п’еса, але адчуваю Знаёмых словаў незнаёмы смак. Стаміўшыся ад сорамных фіналаў, Жадаю ведаць, раб я ці мастак. На згібах […]...
- Дзявочая гара ў Мсціславе Самалёт пакружыўся ў нізоўі, Гайдануўся над дымкай лясной. “…Давяралі мне тайну князёўны, Сябравалі студэнткі са мной. Толькі мне невядома каханне, […]...
- Заквітнела ноч Заквітнела ноч вясеннім месяцам, Збегліся ўсе зоркі над зямлёй. Цішыня з канапы ножкі звесіла. У паветры водарны спакой. Адчуванне сумнай […]...
- Эверэст Горы знікаюць. Іх выпарае Барвовы гігант, Што нябёсы скарае. Крывавае неба, Два сілуэты. Абодва – у скафандрах, Чырвоны і шэры. […]...
- Арол сядзеў на дрэве Арол сядзеў на дрэве. Паглядаў. І не рабіў, здавалася, нічога. Тым часам заяц міма прабягаў І захацеў сабе жыцця такога. […]...
- Ведаю, што і я памру, як і ўсе Ведаю, што і я памру, як і ўсе, што па смерці нічога не будзе трэба. Тым мацней люблю ўвесь шырокі […]...
- БАЛАДА УСЯСЛАВА ЧАРАДЗЕЯ (каля 1029 – 14.04.1101) У Полацкім княстве спакой не жыве- Суседзі імкнуцца твой трон захапіць, І злая іх кроў на […]...
- Чараўнiца А твае вочы – свету таямнiца, Зiрнеш – i зацiхае навальнiца. Ласкавы подых твой i цёплыя праменi. Як ты iдзеш, […]...
- Варажбіт Сполахам роснага ранку На тонях жыццёвага сну Апусціцца чэрвенем з ганку Цень, закаханы ў вясну. Той цень, што насёння ссівелы, […]...
- Цябе, напэўна, мне сам Бог паслаў Цябе, напэўна, мне сам Бог паслаў, Каб разагнаць тугу імгненняў стылых. Такіх радкоў я шчэ і не пісаў – Адкрытых, […]...
- Дзьмухавец Ужо не грэюць сонца промні, Спеў птушак не чуваць лагодны, І вецер моцны дзмець. Праходзіў вечарам халодным, На жоўтым, выцвелым […]...
- БАЛАДА МАГІЛЬНЯНСКАЙ БІТВЫ (1284) Бітва працягвалася з ранку да вечара і скончылася на карысць князя Рынгольта. Кааліцыя рускіх князёў і татар панесла страты […]...
- Яшчэ магчымасці не згублены сканчальна Яшчэ магчымасці не згублены сканчальна Абачыць вобраза твайго змутнелую натхнёнасць. Абоеведама ўсё й далёка хай не ідэальна, І паэтычна не […]...
- Не чаруй, не мані Не чаруй, не мані. Зачаруюся сам. Свае сэрца ў агні Табе, мілай, аддам. Каб нахлынуў хутчэй, Не знікаючы зноў, Свет […]...