Верш Дачку ў садок жанчына апранала

Ещё вершы:

1. Упершыню ў садок дзіцячы Упершыню ў садок дзіцячы бацька Прыйшоў – дадому сына забіраць. – Каторы Ваш – пытае выхавацель? – Ды мне ўсё […]...
2. На абедзьве нагі Дачка пазваніла: І так гаманіла: Абедзьве нагі яна Дзесь прамачыла! Званіла і жонка І так гаманіла: Абедзьве нагі яна Дзесь […]...
3. Яня Толькі сонейка раніцай ўстане, З ім квяточны дыван пад сасной, Ўжо бяжыць трохгадовая Яня Адзінютка, сцяжынкай лясной. Маці з бацькай […]...
4. І пашыта не то паліто І пашыта не то паліто, І не дом мармуровы пастаўлен, І ўсё, што завецца жыцьцём Раствараецца ў зорным астрале. Нам […]...
5. Людзі як дрэвы Не думаў ніколі, што дрэва хавае? Стаіць і маўчыць, нібыта чакае… А дрэва зусім як пакінуты сын, Што маці чакае […]...
6. Сярожа i садок Заўтра свята – наш сынок Iдзе першы дзень ў садок. Увесь вечар ён збiраўся I прыгожа апранаўся. Пяць разоў за […]...
7. Адзінокая жанчына У вялікай кватэры, як у лесе, пустынна. Быццам блізкая зорка, – цыгарэта гарыць. Пазіраю самотна я вачыма пустымі. I не […]...
8. Сцішэлі водгукі вайны Сцішэлі водгукі вайны. Зжаўцелі фота – у альбомах. А маці тыя ж бачыць сны – Як сын вяртаецца дадому. Вось […]...
9. Крама Я сягодня купіла паперу У краме под шыльдай “Шкло”. Зайшла і спытала: “Дзе вы?”, А мне адказалі: “Хто?” Навошта мне […]...
10. Ад нуды Як бессэнсоўнае пачаць? Каб проста так, не наўмысна? Ужо ж пачаў. Чаго губляць? Няхай. Як быццам пазабыўся. Пішу, як быццам, […]...
11. Варажбітка-ноч Цемра зноў спускаецца на мой парог, ставіць боты чорныя ля збітых ног. Горад спіць. Паснулі птушкі й месяц лёг, звесіў […]...
12. Холера ясна! “Холера ясна!” – Пан зайшоў да сябра даўняга, сівога. – Ты зарабіў сабе на дом, на ўсё, што трэба таму […]...
13. Модны унук Модны унук Унук прыехау на пакровы У штанах дзіравых клевых Дзіркі усюдна неупапад Ажно свеціцца у іх зад На каленях […]...
14. Спіць паўночная маркіза Спіць паўночная маркіза, А пісьмо як матылёк, Там Дзісна, Рубон, і Дрыса, І вясна праз іх здалёк. Спіць паўночная маркіза. […]...
15. Нават сцюжным зімовым вечарам Нават сцюжным зімовым вечарам Або ў восень, як зліва лье, Як цябе я на вуліцы стрэчу – Падгінаюцца ногі мае. […]...
16. Жанчына Жанчына – сасуд бяз дна… Дакладней – Сусвет сусветаў. Сам Бог у яго віна наліў, каб натхняць паэтаў. Заблудзяцца ночы […]...
17. Акраверш Над зямлёю неба просінь. Астываюць, меркнуць росы. Ты паглядам мілым просіш: “Ах, хутчэй, хутчэй бы восень!..” Шчодры водар думных сосен… […]...
18. ЖАНЧЫНА Ў ЧОРНЫМ У век вар’яцтва i насiлля (Не важна, колькi панне год!) Жанчына ў чорным – страшны сiмвал Сучаснай драмы i нягод. […]...
19. Жанчына з сумнымі вачыма Жанчына з сумнымі вачыма, табе пасуе колер здрады… Ад кос світальных вадаспадаў пагляд адвесці – немагчыма. Ты ўсміхаешся скрозь сон […]...
20. Мужчына. Жанчына. Чаканне Мужчына. Жанчына. Чаканне. Шуканне. Блуканне. Час. Жанчына. Мужчына. Спатканне. Вітанне. Пытанне. Адказ. Мужчына. Жанчына. Дыханне. Сэрцабіццё. Забыццё. Жанчына. Мужчына. Каханне. […]...
21. Жанчына і лета Жанчына і лета Пасталела лета Між бяроз адчай У гадах кабета З нову не пачаць Памяняла фарбы Шчырасцю узяло А […]...
22. Жанчына нашага краю Жанчына нашага краю Да паэмы Адама Міцкевіча “Гражына” Змагацца за край быу надзелам мужчыны Усе тое не ёй….не успрымае Гражына […]...
23. Забылася Ужо сцямнела, як дадому Яніна бегла з усіх ног… Пытанняў педсавет, вядома, Зноў вырашыць усіх не змог. Дырэктар мог і […]...
24. Жанчына і старасць Я стану зоўсім непрыкметнай, Калі ў палон захопіць восень, Калі маршчынкамі адмеціць, Яны мяне састараць зоўсім. Я абкручуся цёмным шалем, […]...
25. Твая жанчына Кароткі ўзрост ды доўгі лёс У шматпакутных нашых душаў. Ты з неба зоркі мне прынёс На персоленую сушу. Трымаю ў […]...
26. Мая маленеькая жанчына Мая маленеькая жанчына мая каханая дачуа мая танюткая галінка ты прыгажэеш на вачах Як кветка што была у бутоне аднойчы […]...
27. Глядзіцца ў люстэрка жанчына Глядзіцца ў люстэрка жанчына Нялёгка застацца жанчынай У цяжкі, складаны наш час. Быць вартай увагі мужчыны Хацелася б кожнай із […]...
28. Жанчына – клумбу палiвае Жанчына – клумбу палiвае… Знайшла ў звычайным сваю нiшу. Жанчына, мабыць, не ўяўляе, Што ўдзел актыўны прынiмае У тым, пра […]...
29. Жанчына з мары Цябе ніколі не было. Аднойчы я цябе прыдумаў: Любові запаліў святло Над цёмным непарушным сумам. Здзіўляўся мары, як дзіця. Фантазію […]...
30. Сівая жанчына стаіць ля крыніцы Сівая жанчына стаіць ля крыніцы, Над ёю плывуць сакавіцкія хмары. I глянуць жанчына ў крыніцу баіцца, Баіцца пазнаць нечаканую старасць. […]...
31. Маей піле 2 Зноў мне вяртацца з працы дадому, Зноў там чакае піла. Ранкам і вечарам, колькі есць моцы Піліць як можа яна. […]...
32. Сустрэчы з Пушкіным у Лідзе Сустрэчы з Пушкіным у Лідзе Лідскі краязнавец Анатоль Фёдаравіч Кулеш у юнацтве меў шчасце пабачыць прапраўнука вялікага рускага паэта Рыгора […]...
33. Мужык у мора ў паліто нырае Мужык у мора ў паліто нырае, Чым выклікае ступар у жанчыны: – Што гэта з Вамі? – Мыю, вымываю. – […]...
34. Не туды ішла Жанчына сталага ўзросту Сьпяшаецца кудысьці, па прывычцы проста. Пенсія падзелена, рэшткі ў кашальку, Перавага лустцы хлеба, малаку, Кавалку самай таннай […]...
35. Спіць вакол усё, спіць вакол зямля Спіць вакол усё, спіць вакол зямля, Спіць пад снегам лес, вёска спіць мая. Толькі я не сплю, а яшчэ не […]...
36. Ружачка РУЖАЧКА (Пераклад латгальскай народнай песні) Ой вырасла ружачка Чырвона ў садзе, Ой вырасла ружачка Чырвона ў садзе. Пад той ружай, […]...
37. Маей піле Зноу мне вяртацца с працы дадому. Зноу там чакае піла. Ранкам і вечарам, колькі есць моцы Піліць як можа яна. […]...
38. Ода мове Мова, беларуская мова, Знікаеш ты паступова. Трэба неадкладна ўзяць цябе пад ахову. Мова – ты жыцця аснова, Ты – чыстая […]...
39. А там? Вось і восень у нашых краёх. (А якая ТАМ паравіна?) Мох зязюльчын Рэху пад ногі лёг. Дрэмле лог. Ня спіць […]...
40. Пісьмо ад сына Пісьмо ад сына Вось і пісьмо на парозе, “Мар’іна Горка. Спецназ”. Думкамі маці ў дарозе, Толькі б прыехаць у час. […]...