Верш Смак яблыка

Ён трошкі і як лёд, і як агонь, –
He толькі вуснаў, і душы патрэба.
Узважваю, паклаўшы на далонь,
Духмяны пругкі плод зямлі і неба.
Няўжо і праўда Еву спакусіў
Каварным богам падасланы д’яблік?
Яе зубамі род людскі ўкусіў
Упершыню сарваны з дрэва яблык.
Учынак Евы – нам усім урок:
He збочыла,
Хоць усявышні скнара
Гразіў жанчыне, што за гэты крок
Смяротная яе чакае кара…
Калі б не подзвіг твой, прамаці Ева
(За што табе на ўсе вякі хвала!),
He вабіла б тваіх нашчадкаў дрэва,
Што дорыць нам плады дабра і зла.
Скажыце, хіба не мацней за страх
Смак адкрыцця, якім патомкаў будзім?
Ерэтыкі згаралі на кастрах,
Агонь якіх высвечваў праўду людзям.
Цяжар пазнання, быццам дынаміт,
Я валаку, працягваючы пошук:
Адной рукой – арбіт міжзорных кошык,
Другой – кашолку атамных арбіт.
…Клубок праменняў, трапяткі камяк
Сарвеш – і спеласць зазвініць у жмені.
Укусіш яблык – і адчуеш смак
Святла і цемры, вечнасці ў імгненні.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Смак ліпеня Каменьчык, цюкнуўшы у шыбу, Даў знак – сустрэчу святкаваць. Нясмела ты мяне паклікаў Па кроплі ліпень смакаваць. Збіралі зёлак пах […]...

Смак шчасця Вось патухла апошняя зорка, Час не здольны пакуль што стрымаць… Свет расчыніць магічныя створкі, Каб маглі новы дзень распачаць. Ён […]...

Горкі смак халадоў… Зіма Горкі смак халадоў… Зіма. Ноч ці ранак – ужо ўсё роўна. Калі нават заўважыш поўню – гэта будзе самотны ліхтар. […]...

САД Ізноўку ў сад я свой зайшоў, І водар яблык б’е наноў, Салодкі пах і шум у вачах, То яблык пах, […]...

Санчо Панса На талерцы маёй, с краю качкін бок, са скурай косць. Пасярод з блінамі яблык, дробна зрэзаныя скрозь. Можна есьці. Вельмі […]...

Ачышчаюць агонь і вада Ачышчаюць агонь і вада… Мо таму напрадвесні спрадвеку Ручаёў гаманкіх чарада Разлівае блакітныя рэкі?.. А згудзе ў векавечнай красе, Адсвяткуе […]...

Смак дзявочага цела А тваё цела пахне кветкай, Пунсовай кветкай усiх жаданняў. I нечым чыстым, вельмi рэдкiм, У полымi дзiцячых абдыманняў. Знямелi вусны […]...

Яблычнае зярнятка (казка) На Яблычны Спас у адну кватэру пазванілі. Гаспадары, убачыўшы бабулю з працягнутай рукой, тут жа зачынілі дзверы. Яны і сваю […]...

БАЛАДА АЛЬГЕРДА АБУХОВІЧА (6.08.1840–22.08.1898) Усё аддаў людзям і толькі кнігі З сабой забраў, каб на кватэры жыць У Слуцку, да пары да часу […]...

Чарэшанька (З нізкі “Дрэва”) Vі – Што адчуваеш, нешчаслівая Чарэшанька мая азяблая? – Баліць, баліць кара застыглая, Сон ледзяны душу зацягвае. […]...

Кінаплёнка жыцця Кінаплёнка жыцця, Кіламетры падзей Пралятуць, як у кінатэатры, – Паўстаюць з забыцця Стужкі новых надзей На Таймс Скверы, ці на […]...

У планеты на плячах Аднойчы дождж пайшоў знянацку, і сонца яркае заліў, у дзіцяці адабралі цацку, якую дужа так любіў. І слезкі гаркія ліюцца […]...

Бязладнасць сэнсу Бязладнасць сэнсу. Маўчання цяжар. Маўчу. Ты чуеш? Не снюся. Бачыш? Іду насустрач Інакшым людзям, Інакшым жыццям, Інакшым суддзям. Мой лёс […]...

Асенні рытурнэль Верасень залеў самлелых верадам тушыць лета жар, рассыпаны па верасе. На кастрах з бульбоўніку і лісця грэе пальцы золкія кастрычнік. […]...

АДАМ І ЕВА Ў DEL PRADO АДАМ І ЕВА Ў DEL PRADO Адведаўшы плод райскі з дрэва пазнання дабраты і зла, у сораме стаяць Адам і […]...

Дрэва жыцця Добра, калі муж збудуе хату, Добра, калі ў ёй працягне род! Добра, калі ён пасадзіць дрэва, Добра, калі дрэва ўродзіць […]...

Зорны пыл – на рахунку у банку Зорны пыл – на рахунку у банку. Я жыву на працэнт. Маім промням бракуе напрамку. У мяне марсіянскі акцэнт. Маё […]...

Дрэва шчасця Дрэва шчасця – унікальная знаходка, Што пад Лепелем, у Окане, расце: Два ствала з адзінай кронай – аднагодкі – Быццам […]...

Святая праўда Дарэмна мяне ўсе ўшчуваюць, даволі. Я праўду кажу, толькі праўду, не болей. Ды толькі за праўду заўседы каралі, Яе не […]...

Нябёсныя вёскі Гэты яблычны сад усьміхаецца белымі грывамі – Гэты яблычны сад з дажджавой і апошняй вадой. Мы здаваліся людзям любімымі, вернымі, […]...

Апошнія думкі дрэва Ціха цэлячыся ва ўпор, На мяне замахнуўся тапор. Ах, як бліснула вастрыё! I затахкала сэрца маё Ад шчымлівага пачуцця: Чым […]...

Раманс аб агні Агонь не згасне покі полымя трымціць Альбо калі яго не загасіць гвалтоўна Не сплавіцца, пакуль дашчэнту не згарыць Не знікне, […]...

Цяжар душы – цяжар паднебных хмар Цяжар душы – цяжар паднебных хмар. Яны ідуць – грымотаў спелых сховы – Самлелыя, як грузныя каровы, Што не падоены […]...

Пасвячаецца Ўладзіміру Караткевічу Бог жыве на Беларусі так казаў паэт ён і сам паэт ад бога Як у цемры свет Непадкупны, незвычайны. За […]...

Колер памяці сіні і белы Колер памяці сіні і белы… Так пра Вас лёгка мне ўспамінаць! Неба яснае зоркамі спела, Адлівала ў снягах давідна. На […]...

Хто можа схаваць агонь? Хто можа схаваць агонь, Хто можа спыніць світанне? У заўтра бяжы бягом, – Няма ў лёсу вяртання. Хто можа знішчыць […]...

БАЛАДА МІХАЛА ЦЮНДЗЯВІЦКАГА (1836 – 2.06.1863) “Мужыцкую праўду” сялянам чытаеш У дымнай карчме каля пыльнай дарогі. Чытаеш, нібыта агонь раздзімаеш, Агонь, што асвечвае […]...

Пясняр жыцця Янку Купалу прысвячаецца Пясняр жыцця, пясняр свабоды. Змагар, пакутнік, чалавек. Сябе ўсяго аддаў народу. Блакіт нябёс і хвалі рэк завуць […]...

Якубу Коласу Чытаю “Новую зямлю” І думу думаю адну: Якой душа павінна быць, Каб так свой родный край любіць? Каб так прыгожа, […]...

Толiк i памiдорык Любiць Толiк памiдорык. Без яго не выйдзе ў дворык. I гаворыць каламбуры Ён пра памiдорык буры. Чырвоную накiнуў коўдру, Каб […]...

Нядзеля Пахне летам ад сена, Што растрэсена каля воза. Снег хрумсціць на пероне Смачна, як яблык. Крамяны марозік Шчокі ружовіць кабетам […]...

Максім і Вераніка Максім і Вераніка …дзённік патрабуе шчырасці, шчырасць патрабуе смеласці… У імені яе – імёны тых жанчын зашыфраваны кодам таямнічым, якіх […]...

Як здань лясная, я блукаю Як здань лясная, я блукаю, Няма прытулку анідзе, У Кахання сад прыйшоў… ды знаю, Маё, у ім дрэва – не […]...

Марыська чарнаброва, галубка мая Марыська чарнаброва, галубка мая, Гдзе ж падзелася шчасце і ясна доля Твая; Усё прайшло – прайшло як бы не бывала, […]...

Люблю я Люблю гамонку косаў летам, Люблю зімой марозны маляванец, Вясною – розбрызг разнастайных кветак, А восенню найперш – абшар-барвянец… Люблю лагоду, […]...

Зарубкі на памяць Умець знаходзіць радасць у жыцці, Спазнаць яго ўсялякія праявы. Падумаць перш, куды і з кім ісці. Заўжды цурацца непатрэбнай справы. […]...

Ноч. Цішыня. На вулцы – ні душы Ноч. Цішыня. На вулцы – ні душы. Стаю і слухаю, як у цішы Зрываецца з галінкі яблык. Ударыўшыся аб здранцвелы […]...

Людзі як дрэвы Не думаў ніколі, што дрэва хавае? Стаіць і маўчыць, нібыта чакае… А дрэва зусім як пакінуты сын, Што маці чакае […]...

БАЛАДА МІКОЛЫ КУПРЭЕВА (25.05.1937-20.09.2004) …Імчыць цягнік праз вецер і туман, З асенніх дрэў зрываючы лісцё, Нібы агонь, якога больш няма У сэрцы, што […]...

БАЛАДА АЛЬГЕРДА (1296-1377) …Залатая арда залатою не будзе І праз сінія Воды ардзе не прайсці, Бо тут наша зямля, бо тут нашыя […]...