Верш Крокі

Ещё вершы:

1. Трагедыя ў стыле gothіc. Track 6 – “Герой” Крок… Яшчэ крок… Гарачыя вочы… Цемра… Цьмяная ноч… Лес… Цішыня… Месяц вабіць застылыя дрэвы. Іх цені змяшаліся пад чорным покрывам […]...
2. Па-рознаму Па-рознаму розныя людзі тлумачаць Аб тым, што вачыма уласнымі бачаць. Па-рознаму складзены думкі людзей Аб сэнсе жыцця, аб парадку падзей. […]...
3. Ціхія крокі Ціхія крокі па карнізе не чуваць, Шэпт за люстэркам не разгадаць, Шум, нібы крылаў, над вухам тваім Здаецца дзіўным, а […]...
4. Пластмасавыя крокі па асфальце Пластмасавыя крокі па асфальце, Сляды ў сонечнай ад холаду вадзе. Не хочам мы пластмасавымі звацца… Чарговы раз, чарговы час, чарговы […]...
5. Бяссэнсавыя крокі Чорная глыба растопіцца поглядам, І вецер магутны будзе слабей. Пад божым крылом, чутлівым доглядам Напрасткі ступалі глыбей і глыбей. Сцюдзенная […]...
6. Першыя крокі Першыя крокі і першыя словы- Кожнаму гэта, напэўна, знаема. Першы таварыш-дружбак назаўседы Помніць, гарэза, маленства прыгоды. Першая восень і першае […]...
7. Адзін, магчыма, крок, не болей Адзін, магчыма, крок, не болей Ступіў ты ў вогненны прасцяг, – Але ў тваіх руках над полем Узвіўся наш гвардзейскі […]...
8. Мы тое, чым можам стаць Калі мы нараджаемся, нам безклапотна кажуць, што мы нарадзіліся людзьмі. Чаму так безклапотна? Таму, што мы не падобныя да малпаў? […]...
9. Крокі да пераменаў Па серадам штотыдзень наш збіраецца Народ. Да пераменаў крочаць усе спалоханыя людзі. Яны не могуць больш трываць ды весці агарод […]...
10. Ад любві да нянавісці – крок Ад любві да нянавісці – крок. Як зрабілІ, так і адышлі Ў адзіноцтва – ад Бога урок, Каб адзін аднаго […]...
11. Леў чоўнавы, застыла біруза Леў чоўнавы, застыла біруза, І мёдам сонца ў верасах загразла. Самлеў заход, пусты нябёсаў гмах, Пяскі вакол і смска спрахла. […]...
12. Зорка… і зноўку – зорка Зорка… і зноўку – зорка… Шляха Млечнага крок… Крок нікуды… у морак… Ў бездань… Ў глыбокі змрок… Крок… і яшчэ […]...
13. Міша-школьнік Час імчыцца – што папішаш: Міша – школьнік! Міша піша. І, дыханне затаіўшы, Ўсе схіліліся над Мішам. Аж сапе старанны […]...
14. СОНЦА СВЕЦІЦЬ І ДОРЫЦЬ ЦЯПЛО Сонца свеціць і дорыць цяпло, Яно сагравае мяне, цябе, яе і яго. Бяжым мы, шчаслівыя, насустрач жыццю. А між тым […]...
15. Хачу ісці туды, дзе чакаюць Хачу ісці туды, дзе чакаюць, Праз снег, праз лес і балоты ісці. Ад людзей, ад сабак, што балюча кусаюць, Туды, […]...
16. Ад шчасця сэрца скача, як дзіця Ад шчасця сэрца скача, як дзіця, Ад бед яно, як млын, шуміць начамі, Варочае цяжкімі камянямі, Падлічваючы горычы жыцця. Ды […]...
17. Развітальнае Шэраговыя радочкі машынальна клац клац клац набіраюцца, як крокі шляху доўгага падчас. Пасярэдзіне дарогі, можа раньш, а мо пазней так […]...
18. Яшчэ імгненне Крок вызначае шлях, кірунак падкажа пытанне ў вачах. пішуць паўсюль: гэта жах – бачу ў снах. цемра ў маім вакне. […]...
19. Ласіха Там, дзе шуміць стагодні бор, Там, дзе цячэ Бяроза ціха, Абудзіць поўначчу прастор Хрыпатым голасам ласіха. Ёй надакучыла адной, I […]...
20. Нібы той кот Нібыта той кот Спачатку спужаешся, Потым агледзешся нарэшцэ прылашчысся, Кіпці ўсадзіўшы ў бок. Авалодаеш з часам Усеагульнай увагай, І нібыта […]...
21. Жыта Бясконцай вечнасці хвіліна. Запомніце яе і зберажыце: I ты, мая асенняя каліна, I позні васілёк у спелым жыце. Як першае […]...
22. Люблю, не знаючы пуціны Люблю, не знаючы пуціны, Ісці праз лес балота, гаць, Мінаць квяцістыя нізіны, Пад грушай ў полі спачываць; Спаткаць між жыта […]...
23. Геаметрыя Бывае ў жыцці ўсяк, То прама, то наўскасяк. Іду, як перпендыкуляр, Мяшу нагамі зямны шар.. Перасякаю паралельныя сусветы, Над галавой […]...
24. На Ленінскіх горах Калі нам сягоння да роднай сталіцы Даводзіцца з розных краёў пад’язджаць, Мы бачым, бы ў казцы, пад сонцам іскрыцца На […]...
25. Прысвячэнне раману “Людзі на балоце У мілагучным клёкаце балот, Дзе Курані карэнні запусцілі, Прырода-маці з клопатам расціла Палескі працавіты свой народ. Зямля, пачуцці, праца у […]...
26. Ажур Я з пэўнай увагай глядзела, Як хваля йшла праз усё цела, Ажурны квет у вены склаўся, Такі нідзе не сустракаўся. […]...
27. Зімовы дзень Зімовы дзень. Скупою меркай Жыццё адлічвае хвіліны. Глядзіцца ў цьмянае люстэрка Замерзлай лужы – куст шыпшыны. А свет такі надзіва […]...
28. Паглядзі ў мой бок Паглядзі ў мой бок і згадзіся, Што табе падабаюся трохі. Ты ўцячы ад мяне не імкніся, Я здалёк сэрцам чую […]...
29. Кантакт і іншыя сацыяльныя сеткі Марнуем час за куфлем піва, Каханне шукаем у інтэрнеце – У сучаснасці гэта не дзіва: Хутка змяніліся людзі на свеце. […]...
30. Як кожны крок – нібы па крапіве Як кожны крок – нібы па крапіве, Спыніцца спакушае роспач болю. Згубіўся шлях у сонечным жніве, І невядома, хто б […]...
31. Драздовіч хадзіў па палях тваіх цёмных, Айчына Драздовіч хадзіў па палях тваіх цёмных, Айчына, І падалі зоры, і Папараць-кветка палала, І Чорная Плачка, найлепшая ў сьвеце жанчына, […]...
32. БАЛАДА ТАДЭВУША РЭЙТАНА (20.08.1742–8.08.1780) “Забіце мяне, але не забівайце Айчыну!”– І крыжам ты лёг пад нагамі сваіх землякоў. Вялікае Княства быць цэлым, як […]...
33. Мая песьня Тонкімі нагамі жарабяці Пудзячы высокую траву, Уцякае маладосць па жыце, Пазабыўшы, што яшчэ жыву. Як ня клічу – а яна […]...
34. Ты цуд, канешне, інакш не скажаш Ты цуд, канешне, інакш не скажаш, Але я зноў раблю крок назад. І ў маім сэрцы балюча так жа, Я […]...
35. Два полі Было ў салдата два полі, поле, дзе кветкі ірваў, бегаў з сябрамі на волі, і поле, дзе ён ваяваў. Ціха […]...
36. Мітынгі вялікай рэвалюцыі Мітынгі вялікай рэвалюцыі – Боль адзін, I стогн адзін, I гнеў адзін. Сходы для будзённай рэзалюцыі – Шум адзін, I […]...
37. БАЛАДА ВАСІЛЯ БЫКАВА (19.06.1924-22.06.2003) Ён вярнуўся дамоў, каб памерці, Як спазнаныя словы сказаць, Што няма і не будзе нам смерці І нятрэба па […]...
38. Упэўненасць – толькі крок па зямлі Упэўненасць – Толькі крок па зямлі, Толькі адзін крок. Святое Пэўна не стане святым Толькі ад нашых ног. Каханне Не […]...
39. Сонцам пяшчотным угрэты Сонцам пяшчотным угрэты, Атулены кволай травой. Ён той хто ў полымі веры Ды з гонарам ў сэрцы, Адважна ён крочыў […]...
40. Звычайны сон Месяца светлы блін Плыве па начным аблокам. Крочу дадому адзін І цішыні гул навокал. Збоку вялізны палац Пустымі вакенцамі ззяе, […]...