Верш Ядвабам аголеных ўночы адценняў
Ядвабам аголеных ўночы адценняў
Лунаюцца мары ў празрыстаці зор…
Мільярды сусветных жаданняў-трымценняў
Ахутваюць ласкаю стомлены бор…
Прыціхласці рэха на стромых прасторах,
Бавоўнасці водару прагны глыток…
Скідай нерашуча, няўмела свой сорам
І можа пачуе спакушаны Бог…
Як дыхае цень, што прачнуўся да скону,
Як коткаю крочыць смуга да ракі…
Як плача матыль у бяскрыллі палону,
Як дзіда ўваходзіць у вільгаць зямлі…
Перлінамі скарбніц дзівосных, таемных
Між нерушаў бору, між лядаў яго
Сустрэнуцца губы і вусны ўзмакрэлых
Цнатлівых юнацкіх, бы грэху віно…
На ростанях вечнасці, мнішкаю сціплай,
Ледзь-ледзь апранае світанак цяпло.
Мільярды пачуццяў па травах разліла
Ядвабам пяшчоты тумана крысо…
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- I тады закахалася хмара I тады закахалася хмара… Ў паплавы, ад расы прамяністыя, I ва ўсю Беларусь маю чыстую, У мары бору, ў палёў […]...
- Сквара. Месяц засіліўся Сквара. Месяц засіліўся На ўласным розе. Марва. Зоркі замылены На тваім парозе. Задуха. Аблокі памыліся У чорнай знямозе. ПАра. Час […]...
- Вярталіся ўночы з Палесся В. Р. Вярталіся ўночы з Палесся. Асфальт шапацеў пад коламі. Гучала ў салоне паэзія – Уражвала, непакоіла. Пад зорамі красавіцкімі […]...
- Ты думаў пра мяне, я ведаю, бо ўночы Ты думаў пра мяне, я ведаю, бо ўночы Я не магла стуліць ні на хвіліну вочы. I думка горача мне […]...
- Сэрца, навошта Сэрца, навошта табе успаміны: гоні у смузе і старыя хаціны? Вільгаць туману, духмянасць зямлі, рэчка лагодная, шчодры палі, шчасце сяброуства […]...
- Шэрых хмараў чарада Шэрых хмараў чарада – Вада. Цяжарныя дзябёлыя – Бязмоўныя. Імжа на вуснах ветру – Свету. Нядумнага застыглага – Абрыдлага. За […]...
- Чакаю Чакаю тваіх тэлефонных навін, якія ў маё жыццё не прарвуцца. Ведаю: разам з табой не прачнуцца. Застанецца боль – аб […]...
- Мініяцюры Калі салодка шэпчаш яму: “Годзе…”, А ён, каханы, поўны зверскіх сіл, Пяшчотна лашчыць, і цалуе, і ўваходзіць, О, каб, здаецца, […]...
- Сьмецце на зямли Золата зляцела, бурштын и медзь. Дрэвы голыя не сьмела калышуцца ледзь-ледзь. Ператварылася каштоўнасьць у сьмецце на зямлі. Часовае значэнне, годнасьць […]...
- На прыпынку світанкаў Падышлі да прыпынку світанкаў. “Ці на Мележу? Ці на Танку?” Запытальна вочы блішчалі Па-ліцьвінску прыгожай менчанкі. “Багдановіча? Ці Янкі Купалы?” […]...
- Калі гляджу на неба сінь Калі гляджу на неба сінь – Прыпамінаю твае вочы. Калі гляджу на твае вочы – Прыпамінаю неба сінь. Угледжу ледзь […]...
- Восень слязьмі апалай лістоты Восень слязьмі апалай лістоты Быццам мастак, малюе жыццё… Шэрай улады пануе брыдота Нават калі пляваць праз плячо.. Край занядбаны сынамі […]...
- *** Капец Ціха… Чуваць, як крадзецца забойца. Гучна сэрца б’ецца ў грудзях. Бегчы ці ў шафе стаіцца баязліва у блакітных сямейных трусах? […]...
- Вусны Вусначкі, вусны! Мяне пацалуйце… Вусначкі, вусны, – малінай гараць. Жарсці сваёй для мяне не шкадуйце – Я вас не буду […]...
- Матылькі Яркіх фарбаў не шкадую, Матылёчкаў я малюю. Розных колераў дзівосных – Нібы ў кветачках нябёсы. Гэта пэўная прыкмета: Матылькі прыносяць […]...
- А ноч, прыснёная табой А ноч, прыснёная табой, Хіба адно што вецер… Каштуеш зоркавы напой – Душа ляціць па свеце… Дух спачывае на мяжы […]...
- Няма прыгажэй Высозныя сосны адвечнага бору – пад самае сонца, пад самыя зоры. Зубры ў гушчары пратапталі сцяжыны туды, дзе ніводнай няма […]...
- Здаецца, скончылася лета Здаецца, скончылася лета, Хоць на дварэ шчэ красавік. У сумным позірку паэта Мільгне і знікне светлы блік. А пад нагамі […]...
- Да партрэта Ганны Катарыны Радзівіл Глядзіш на мяне, нібы пытаеш, Нібы пытанне задаеш, А я адказваць не паспяваю, І моцным позіркам ты б’еш. У адчае […]...
- Супярэчнасць Не хачу болей Вас кахаць. Не магу і не буду болей. Толькі б сілы хапіла сказаць, Што кахаю Вас паміж […]...
- Карэнне расы I ў расы ёсць карэнне. Я гэта сцвярджаю, Бо глядзеў, як збірае яе салавей – Па расіне, Бы ягады, ён […]...
- ЗБЭШЧАНАЯ Не адбылося, бач, Не спраўдзілася. Ну, хоць заплач – Радавалася. З палону мар Вызвалілася, Ад тваіх чар Вымалілася. Была табой […]...
- З разамлелых пупышак З разамлелых пупышак Выпырхнулі неяк раніцою Мільярды зялёных птушанятак. Абселі яны галінкі I залопалі кволенькімі крыльцамі – Мусіць, хацелі зляцець […]...
- Цар-дуб З даўнейшых дзён Па нашы дні Сярод палескіх гоняў Стаіць цар-дуб і ў вышыні З аблокамі гамоніць. Відзён той дуб […]...
- ДАРАДЦА ВЯСНЫ Вясна — як сам, як свае гады. Пасля зімы душа ледзь-ледзь не плача, бо на радзіме зноў цвітуць сады, сады […]...
- Плошча Адчуваю: за мной са зброяй ідзе цень. Доўгі, насуплены, змрочны… З цягам часу хаваецца ў Дзень, Нібы апошні бяглянак на […]...
- Монаспектакль Святло падае ніцма як толькі можа падаць зніч атручаны каханнем Святло праз шкло працінае вочы дзідай так, як інквізітар ахвяру […]...
- Ад дажджоў сівы гасцінец Ад дажджоў сівы гасцінец і пясок набрак і спух, толькі вецер ярка сініць хмараў белых лётны пух. Сонца хіліцца на […]...
- Песня пра каханне Маё каханне да цябе даўно ўзрасло, Але цвіце сухім рамонкам на палетках, Як прыйдзе на абсягі летняе жніво, Загіне ў […]...
- Як спяшаюцца рэкі да вусцяў Як спяшаюцца рэкі да вусцяў, І аблокі зліваюцца ў хмару, А каханыя вусны – да вуснаў, Гэтак я аб Радзіме […]...
- Перад выхадам я зазірну Перад выхадам я зазірну У люстэрка насупраць дзвярэй, Валасы прыгажэй прыбяру І зніму адзіноту з вачэй. Усміхнуся няўмела сабе, І […]...
- Вуголле парэшткаў душы Мы спазняемся дыхаць, Ды спяшаемся бегчы Басанож. У вільгаць Тумана як нож Разсякаючы Гордзіеў вузел З пляча Чорны бусел У […]...
- Яна набліжаецца Яна набліжаецца згадкай паэта, Як навальніца ў задушлівы дзень. Ласкаваю коткай казыча паветра Ягоны ажылы пажадлівы цень. З бавоўны саткана […]...
- Загад Ураджай шумлівы на палёх, лугі, і рэкі, і азёры, і магутнейшы бор ад бору – ўсё гэта даў нам добры […]...
- Заламіў асінку хлопец Заламіў асінку хлопец, Думаў – кралю прысушу. А ў яе няма клапотаў, Точыць сэрца і душу. Вусны спелыя, як вішні, […]...
- У суніцах З самай раніцы не спіцца: Сёння – самая пара, Каб паехаць па суніцы У лясны таемны рай. Промні-ніці залатыя Скрозь […]...
- Подых Жыцця Подых Жыцця Свет Ізвечны Жыцця ён нячутна кранае Ён узніме цябе і Душа заспявае Шчырых Слоў Прастата працінае да донца […]...
- Хто нас пракляў? Хто нас пракляў? Каму дарогу перайшлі? Чаму нам добра не жывецца? I хутка ледзь упарты застанецца На горкай, роднай нам […]...
- Нарцысы беглі да Нявы Нарцысы беглі да Нявы. Ад кацярынінскай царквы, Прашыўшы жоўценьню масты, Пятра абдзёршы рукавы, Крануўшы Спаса галавы, Прабіўшы ў Зімнім дзірваны […]...
- Кактэйль Крыху зачэрпні дзённага святла, Дадай, ледзь-ледзь, чароўнага заката, і лета будучага церпкага цяпла, І навальніцы лёгкае стаката – Затым змяшай […]...