Верш Уборка льну
Уборка льну
(Прысвячаю сваёй маме
Пічыц Вользе Міхайлаўне)
Салодкі сон у дзяцінстве раніцою,
Ды ў гэты дзень я больш і не засну:
Брат будзе сёння няньчыцца з сястрою,
Нам трэба з мамай рваць дзялянку льну.
Я хутка памагаю ёй збірацца,
Каб не забыцца хоць, што трэба ўзяць.
Яшчэ паспею дома нагуляцца,
А сёння трэба маці памагаць…
Апошнім гарам “Беларусь” дыхне,
Звініць у шчырай песні падгалосак,
З прычэпа злезшы, з торбай на спіне,
Жанчыны крочаць да сваіх палосак.
І я іду, рукой лаўлю сцябліны,
А маці метку на мяжы шукае,
Змяніліся знаёмыя мясціны,
Бо час навокал хутка ўсё мяняе.
Блакітным было поле льну раней,
А сёння шуміць мора залатое,
Раз-пораз глядзіць мама на мяне,
Ці не адстала дзеўчаня малое.
Бярэм мы жменяй пругкія сцяблінкі,
Дзе лён палеглы, маці рве сама,
Мне пакідае роўныя мясцінкі;
Я крыўджуся, хоць бачу, што дарма.
Куды ні глянь, хусціначкі бялеюць
Вясковых баб, такіх, як я, дзяўчынак.
Ужо і рукі стомлена нямеюць,
І хочацца ў цянёк на адпачынак.
Пячэ нясцерпна сонца, дыхаць цяжка,
І перавяслы жорстка колюць рукі,
Хачу я піць, ды ўжо пустая пляшка,
Не вытрываць мне больш такое мукі.
Мяне прывабіў цень сцяблін высокіх,
Заснула, не паспеўшы і прысесці,
Плыла я ў сне на воблаках далёкіх,
І не магла прачнуцца нават есці.
…Я найшчаслівай раніцай была,
Угаварыўшы маму ўзяць з сабою.
Вось толькі б заўтра зноўку… не ўзяла,
Лепш я ўжо буду няньчыцца з сястрою.
1996г.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)