Верш Як жа сталася?

Не павераць, напэўна, нашчадкі,
Што такія былі ў нас парадкі,
Што дурнілі нас так верхаводы –
Ненавіснікі нашай свабоды,
Нашай мовы, і кнігі, і песні,
Нашых скарбаў і нашых святынь, –
Усяго, што мы ў душах пранеслі
Праз стагоддзяў смяротную стынь.

Як жа сталася, як гэта выйшла,
Што пад выжлаю шчэрыцца выжла,
А пад быдлам скацініцца быдла,
А пад хлусам крыўляецца хлус,
А пад злодзеем хмыліцца злодзей,
А пад лёкаем мыліцца лекай,
Аі пад гнусам капошыцца гнуc,
А пад гэтым усім – беларус?

(2 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

ТАК СТАЛАСЯ Ты быў! Ты ёсць… Але цябе не будзе ў маім жыцці… Не ты таму віной. Так сталася… І бог тут […]...

Што сталася з вамі людцы? Што сталася з вамі людцы? Навошта вакол хлусня? Ні кроплі надзеі ў думцы, Ні кроку да новага дня. Чаму тоўпы […]...

Нас туды нахальна цягнуць Калі перавернецца неба ўначы І сонца з неба апусціцца… Крычы не крычы, а з гэтай начы, Ужо не выбрацца. Наш […]...

Вёска Горы ды каменне, Вузкія палоскі: Гэта наша поле, Поле нашай вёскі. Курныя аконцы – Каб святла хоць трошкі: Гэта нашы […]...

Злодзей У бабулі ў агародзе Пабываў сягоння злодзей. Покуль дзед ружжо шукаў, покуль боты абуваў, зноў з’явіўся ў агародзе з барадою […]...

Галоўнае – з сабой не разысьціся Галоўнае – з сабой не разысьціся. Што б ні спрыяла: пернік ці прымус. Каб некалі, як лягу на абрус, Зьявіўся […]...

Калі Радзіму прадасі Народ! Народ! Бяда! – крычу я – Ты танчыш на сваёй труне! А мой народ ужо ня чуе І разгаўляецца […]...

Пайшло яно Пайшло яно – незваротнае, як час, як само жыццё. Глядзім услед, гаротныя: “Бывай, бывай, пачуццё!” Думалі, што ты вечнае, што […]...

Салют Дзяўчына ў празрыстай спадніцы Трымае рамонак ў далоні. Трымцяць па дарозе машыны, Кудысьці спяшаюцца. Мабыць, На свята дзяржаўнага кшталту, Купалле […]...

Хто-я? Беларусь ці Ліцьва? Гэта роднае. Аднаўляемся мы, Кожны час. Памянулі мы наша, Мінулае. Разам йшлі мы Як ў гэты калгас. […]...

Такая гаворка От!.. Як прыкра… нават цяжка… Бессаромны, прыкры фас! Ветласць мовы – як сярмяжка, Нібы змылена ў запас! Гэта “тыпа словам […]...

Тое, што выйшла з мяне Калі мяне заўтра раптам не будзе, То гэта не дрэнна, а наадварот… Толькі шкада, калі добрыя людзі Ніколі не зробяць […]...

Літанне Святая зямля нашых продкаў, застанься апорай нашчадкаў. Замглёная зорка Рагнеды, не была ты пасцельніцай здрайцаў. Чарадзейны меч Усяслава, вырвіся з […]...

Начное Падрахуем грахі У адчаі. Быў сьляпы і глухі – Прывячалі. Сам сябе ты прымусь Не вяртацца. Дзеліш з хлусам абрус: […]...

Нашы вашым НАШЫ ВАШЫМ (Экспромт. Віктару Шніпу) Нашы не прыйдуць, бо нашы ўжо ёсць – Вось і выснова мая, ягамосць! Нашы адвечна […]...

Нашым сынам Не гаруйце, хлопцы, Што нарадзіліся позна, Што замест рамантыкі – У вас нуда граматыкі. Вы яшчэ на подзвігі Атрымаеце позвы, […]...

Сьвяточны, старажытны дух калядны Сьвяточны, старажытны дух калядны, Магічны дух язычніцкіх акрас, Смаленьня дух, дух кміну і каляндры, Дух на шасьце падвешаных каўбас, Калісьці […]...

Для каханага мужа Шмат гадоў закаханыя, З табой побач даўно. Так пачуццю адданыя, Што ў сэрцах яно. А па венах – крыніцаю Ўсхваляваная […]...

Наша мова Наша мова – бярозавік весьні, Аксаміт жаўруковае песьні, Шум гаёў, пушчы грознае голас, Акавітай успоены колас, Матак нашых пяшчоты адвеку, […]...

Гімн Белазем’я (Беларусі) на мэлёдыю латышскага народнага сьпеву Perkons, Saule, Daugava Сонца Бялзем’е ўсадзіла Там, дзе поруч берагі Белазем’е, зялёны край Край пад белымі крыламі Ключ да дзвераў сэрцаў нашых Нёман […]...

Душа славянская святая Душа славянская святая – Найпрыгожая на свеце. Пра тое не баюся з гордасцю казаць. Бо яна Сусвету зорачкамі свеціць. Бо […]...

І нанова красавік пачне адлік Кастусю Арцямкову І нанова красавік пачне адлік, І ад гэтага, мой браце, не ўцячэш… А наперадзе – схаванага падлік, А […]...

Пегас Нейкім вірусам журботны, Сам няшчасны і маркотны, Клічу я каня з Алімпу, Ну, Пегаску! Тое ліха… А Пегас – такое […]...

На нашай вулiцы На нашай вулiцы Усё звычайнае Таполi пыльныя Дамы панэльныя Двары квадратныя Пад’езды брудныя Жыцьцё нармальнае А людзi розныя На нашай […]...

Сярод усіх імёнаў на зямлі Сярод усіх імёнаў на зямлі У нашых сэрцах назаўсёды застануцца Імёны тых, што не вярнуліся з вайны, Герояў, што салдатамі […]...

Пекла, якое прарвалося (Радаван Караджыч) Радаван Караджыч Пекла, якое прарвалося Любая, хутчэй за ўсё чула ты, Але зараз пра гэта маўчаць. Да нас пекла праравлася […]...

Я хацела б уславіць Радзіму Я хацела б уславіць Радзіму, але што я скажу пра яе?.. Ад паўсюднага слоўнага здзіву ёй не будзе лягчэй, як […]...

Падман Усё падман… Суцэльная хлусьня… Падман хаваўся ў кожным нашым слове, У адносінах, ва ўсмешках, у вачах, У сэрцах, ў нашых […]...

Мерзлы месяц з-за гор васількамі Мерзлы месяц з-за гор васількамі Перасыпаў азёрную сінь. Стыне ўсё… Ледзянымі сярпамі Выйшла восень рабіну касіць. Тоўпы зор снегавым пералівам […]...

ВЕРХ і НІЗ Трамвай, званочкамі звінеў Ляцелі хмарай іскры. Ён падзяліў на двох мяне: На верх і ніз. І з’ехаў верх. Застаўся ніз. […]...

Беларуская кроў У жылах цячэ беларуская кроў, Кроў маладосці, язычных багоў. У нашай крыві зіхаціць чысціня, Наша краіна на свеце адна. Ўдзень […]...

Без перакосаў вельмі цяжка Без перакосаў вельмі цяжка, Без перакосаў – аніяк! I як куратнік наша хатка, Дзе ўсё – касяк-перакасяк. Нядоўга пляскалі мы […]...

Курапатам Між крыжоў блукаю асцярожна. вокам дзе ні кінь – адны магілы. Перад БОЛЕМ час бездапаможны. Цішыню трываць не маю сілы… […]...

Без каранёў Без каранёў. Без каранёў ты – трава сухая, Дрэва пашкоджанае грыбком. Мёртвая памяць – душа пустая, Нават калі у кішэнях […]...

Колькі развялося Колькі развялося ў Беларусі роднай Байструкоў няўдзячных, погані бязроднай. Хоць ядуць нямала нашай солі-хлеба, Топчуць зямлю нашу, копцяць наша неба, […]...

Сум генетычна разбаўлены ў нашай крыві “Сум генетычна разбаўлены ў нашай крыві” Леанід Дранько-Майсюк “Паэтаграфічны раман” Сум генетычна разбаўлены ў нашай крыві. Мне прапаноўваюць лекі: віно […]...

Старое Хіба кахала ты, хіба? І хто табе жыццё скалечыў, Што ты, Як ніцая вярба, Не ў стане больш Расправіць плечы? […]...

У зялёным полымі траўня У зялёным полымі траўня Дагараюць зімовыя рэшткі; Недзе белае знікла бяспраўе І душа ажывае нарэшце, І ў вачах залацяцца зоркі […]...

Кузьма і Мікіта Аднавяскоўцаў нашых двух Вазьмі – Ні аднаму адмовіць Нельга ў спрыце: Кузьма Мікіту Неяк падкузьміў, А той Кузьму за гэта […]...

Як судзiлi Жырафу “Ты аглобля, жэрдка, “жыр” I нязручны пасажыр”, – Ўсяк гавораць на Жырафу – Кран пад’ёмны. Даць ёй штрафу. Што ты, […]...