Верш На Свіцязі

Калі я з возерам спаткаўся,
Здаўна Міцкевіч што ўсхваляў,
Дык ў месца гэта закахаўся,
Бы… свіцязяначку спаткаў.

Ці з чар русалкі-свіцязянкі,
Ці ад мясцінаў гэтых чар,
Як заварожаны, да ранку,
Я тут стаяў бы поўны мар.

Здаецца возера бяздонным
Праз сінь, адбітую з нябёс.
Прыбой размераны, спакойны,
Як пацалункі, хваляў плёск.

Карункавы вянок ад пены
Яго акрэсліў берагі.
Навокал лес, як летуценны,
Стаіць і вабяць мурагі.

А тры бярозы, бы дзяўчыны,
Галіны-косы расплялі
І іх палошчуць безупынна,
Увысь падняцца не змаглі.

Адамаў вобраз тут блукае,
(Душа трапеча прад былым),
І мроіцца, што ён гукае,
І кліча, каб ішоў за ім.

Мінулае і рэчаіснасць,
Святое возера, люляй!..
Я запрашаю ўсіх на Свіцязь,
Каб лепш спазнаць наш любы край.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

У гэтай дзяўчыны У гэтай дзяўчыны вочы – Агеньчыкаў двух свячэнне, У цемрыве змрочнай ночы Раптоўнае азарэнне! У гэтай дзяўчыны вочы Як двух […]...

На Возеры Нас возера прысніла Нас возера вязло і літасці прасіла Кляновае вясло Спакойная вада На беразе вуголле А нехта спіць, відаць […]...

Паэт, дождж і вечар Блукае паэт утрапёна Пад моцным халодным дажджом, Як быццам не мае ён дома, I дом яго – дах парасона, I […]...

Не сыдзе боль нічыёй Нібы знішчаны розум На асобах людзей Ад мінулых часоў Да сучасных падзей. Апранулася сонца Ў колер крыві, І кугакаюць хмары […]...

КРАСУНЯ-САМОТА Красуня-Самота, жыццё – адзінота, сляпая надзея, што ў стоптаных ботах блукае па цемры. Навокал – балота, і нейкія стогнуць там, […]...

Нас возера прысніла Нас возера прысніла. Нас возера вязло. І літасці прасіла Кляновае вясло. Спакойная вада. На беразе вуголле. А нехта спіць, відаць, […]...

ВОЗЕРА РУДАКОВА Паблізу ад возера Нарач ёсць возера Рудакова, адметнае глыбінёю, – нырнеш – не дастанеш дна. А жывяць яго крыніцы няспынна […]...

СОНЦА Бачу: Чуе маё Сонца – Адчувае нават спiнай – Як сягае позiрк донца, Аж трапеча над пахвiнай!.. Ах! Няма у […]...

Ты прыйшла Ну няўжо ўсё было са мной: Чысты воблік і вобраз твой? Ты прыйшла, як святло ў пакой, У трывогі мае […]...

Аб чым маўчыць розум П. Натальлі С. Аб чым маўчыць розум. Зачым маё сэрца птахам трапеча Калі сустракаешся ты, Мабыць яму тое ведама нешта […]...

Над возерам Возера дрэмле… Вербы зялёныя стан пахілілі на сонную гладзь, ў постаці ціхай, пад ночы апонаю, сны старажытнасці сняць. Ўдовы-бярозы сваімі […]...

Вада Так, ты вада! Ты чыстая вада, Ты возера, сьвятая ты сьляза, Ты дабрыня, ты залатая мера, Ты міласэрнасьць, ты любоў, […]...

Людзі ў цяльняшках Людзі ў цяльняшках Лідскім маракам прысвячаецца На “палубе” мічман чакае ўсіх “нашых”. Традыцыя – без перамен. На беразе возера людзі […]...

Прагулка на выратавальным катэры Прагулка на выратавальным катары Адчаліўшы ва ўсёй красе, пакінуў ззаду пляж стракаты, па гладзі возера нясе мяне выратавальны катар. А […]...

Няміга Высокімі гурбамі У снежні снягі засінелі… Якія завеі, любая, Якія завеі! Наскрозь праінелі – Да сонца, да першай адлігі – […]...

Нядоўга Збудзецца… Лічы, што ўжо збылося… Год за цэлых дзесяць прамінуў… Голас твой згубіўся ў шмагалоссі, І навечна позірк твой заснуў. […]...

Азерная фея АЗЕРНАЯ ФЕЯ То у лодцы плывеш чыстай роунядздзю То ідзеш берагам і усміхаешся Табой вобразы возера поуняцца І хлапечага сэрца […]...

Папярэджанне Гай на могілках сціхае, Як хаваюць там людзей. І душа не успрымае Ў гэны час жыцця падзей Шлях нябожчыка турбуе. […]...

Мы згубілі свайго Песняра Памяці Уладзіміра Мулявіна Мы згубілі свайго Песняра Больш не возьме гітару ён ў рукі Толькі з кожнага сёння двара Яго […]...

Чэрвенькія ночы Нячутна чэрвеньскія ночы Ляцяць праз цалаванне зор, Па таямнічых сцежках крочаць Паўз серабрысты край азёр. У цішыні многагалосай Чароўных трэляў […]...

Вяртанне да роднай хаты І недзе блукае мой цень. Дарогі пагоркамі ўздыбленыя Ужо не чакаюць гасьцей. Тут сьцежка дзіцячыя крокі Схавала ў гушчар лебяды, […]...

Падары мне казку маладога лета Падары мне казку маладога лета, Гэткую, як колісь, чуеш, падары. Хоць вясна мяцеліць, верыцца мне светла, Што наступяць НАШЫ дні […]...

Ноч шамоціць трысцінай зламанай Ноч шамоціць трысцінай зламанай, а на лёдзе месяц — шматкроп’ем… Я ўглядаюся ў вочы каханыя, пражывае душа ў іх самотная. […]...

Зямны госць Пакуль жывы – не песці цела. Пакуль жывы – забудзь пра млосць. Пакуль душа не адляцела, – Успомні: на Зямлі […]...

З восеньскіх паліц Бярозы залатыя завушніцы Зачапілі на зялёныя галовы. Ткуць кросны восеньскія сітцы, Колер падмяшаўшы новы. Фарбы лета дождж змывае, Але ўсяму […]...

Над ракою ў спакою Над ракою ў спакою Зацвітала каліна; У сяле за ракою Вырастала дзяўчына. Да зялёнай каліны Прылятала зазюля; Да дзяўчыны-маліны Удаваўся […]...

Пралеска Белыя бярозы Спалі на узлеску, Як сваю галоўку Узняла пралеска. Тоненькую ножку З-пад пярыны белай На зямлю пралеска Ставіла нясмела. […]...

***Іду да мамы сцежкаю знаёмай Пастаўлю свечку на акне. Няхай гарыць. Прыйдзіце, душы, да мяне. Пагаварыць. А. Наўчанкова. Іду да мамы сцежкаю знаёмай. І голас […]...

Твой вобраз гадамі я складаю Твой вобраз гадамі я складаю Са спеву птушак ранішняй парой, Са снегу, што божы свет хавае, І з неба з […]...

Шкадую жанчын, што пасля пацалунку мужчыны Уначы, Калі мы спалі, Калі спаў Зямны абшар, У наш край З далёкіх даляў Завітаў Вялікі шкляр. Са стараннем ён, […]...

Сваё шчасце Сум і радасць, смех і слёзы – Мае мілыя бярозы, Дзе знайшоў сваё я шчасце Ў вобразе пяшчотнай страсці. Калыханка […]...

Калыханка чалавеку Калыханка чалавеку Спі, чалавеча, табе нагадаю Вобраз вясёлкавы весняга раю. Вось зніклі клопаты, зніклі слязінкі, Граюць з калыскаю яблынь галінкі. […]...

Бярэзінскі біясферны запаведнік Дзе бярозы гамоняць пад вецер, дзе ўначы гудзіць цемны ельнік. Там прыгожы куточак на свеце, чыстых слоў і душ запаведнік. […]...

Верабей прымае душ На двары – люстэркі луж: Дождж сляды пакінуў. Душ прымае верабей, Сеўшы на каліну. Крыльцамі трапеча ён I лісткі кранае. […]...

Гастэла Ты ляцеў над краінай бацькоў. Пасівеўшыя замкаў вежы, стрэхі хат, даль блакітных палёў і, як жнеі, бярозы на межах… Самалёт, […]...

Стрэну шчасце з табой назаўжды! Душаць слёзы мяне. Плывуць слёзы. Расплываецца ў іх далягляд Я даўно як сцякельца цвярозы, Хоць з сябрамі і выпіць бы […]...

ПЕРАД КУПАЛЛЕМ Перад мальбертам, як іконай, Душа ірвецца да нябес, Каб ласкай боскай блаславёнай У фарбах вылепіць свой лёс. А лёс мой […]...

Лясы Беларусі Бары і дубровы – краса Беларусі, І песня, і казка, і звон таямніцы… Я сцежкай лясной у маркоце прайдуся – […]...

БАЛАДА ЯНА БАРШЧЭЎСКАГА (1790-12.03.1851) Зноў дождж ідзе змываючы сцяжыны, Якімі нам вяртацца ў родны свет, Дзе беларусы ёсць, а ў іх Айчына– Як […]...

Валошкі ў жыце Ну, не кажыце – Валошкі ў жыце – Нібыта вочкі На твары сонца. І вочкі тыя, Іх шмат, бясконца, Глядзяць, […]...