Верш Бог і ў пекле на русі
Бог і ў пекле на русі
асвячаў патэльні усім.
скача сонна на вакне,
пакідае месца мне.
Я збянтэжу не на жарт,
ну якая я ім скварка:
па катлах я ні нагой;
буду сціпла – з качаргой
(1 votes, average: 5,00 out of 5)
Ещё вершы:
- Здарыўся ў пекле раз пераварот Здарыўся ў пекле раз пераварот. Паўсталі грэшнікі, чарцей у катлы загналі. І сталі з тых чарцей варыць кампот. Такога пекла […]...
- Быццам у пекле Быццам у пекле вечар дагарае. Сонца зачадзіла чорным дымам. Чорт на скрыпцы грае, грае, грае, Цэліцца але ўсё міма, міма, […]...
- Балада Белае Русі Плылі туманы бялёсыя – Малочныя туманы Над Нарачанскімі плёсамі, З-над Нёмна, Дняпра, Дзвіны. Да сонца ў сонцы скляпеніліся Белаю вапнай […]...
- Котка и Кароль Я Котка, якая так смела глядзела на Караля. А Сонца на небе блішчэла і ззяла яскрава. Сядзеў ён на троне, […]...
- Махлярства Махлярства Жарт Адзін баран купіу кампьютар И плеу тут статку дзеля понту – Я афіцыйны дыстрыбьютар – Ужо спец па […]...
- Антысвет Гэта ён, запрыкмецце яго, Ён забраўмае мары і смех, Ён з вяртлявай, кароткай нагой, Ён жыве, калі дзейсніцца грэх Ён […]...
- Белая варона Белая варона жарт Ніяк не дапетрыцца белай вароне Чаму у чарадзе ей усе у забароне І дзюба і крылы у […]...
- Тваё маўчанне Сарваў авацыяў гром У вялізарнай зале. Мне потым усе казалі: “Трымаўся ты малайцом!” Было ў мяне выступіць лепей жаданне, Мне […]...
- ПАЭТ Такога творчага натхнення не бачыў свет з часоў стварэння. Упаўшы ў поўную адключку ад рэчаіснасці зямной, паэт страчыў, схапіўшы ручку […]...
- Маё Некамфортна мне ў маім жыцці. Мне здаецца, не знайшла я свайго месца. Спешныя рашэнні прыняў ты, А цяпер плаці цаною […]...
- Апошні свечкі жоўты дым Нібыта асвятлёны святым ценем, Ідзеш наўпрост збуцвелага лісця… Шарэнгай ўздоўж імачча зверы, Недапражытага жыцця.. Нібыта праклянуты Праметэем, Задзьмуў іскру ягону […]...
- Далонню па стале Не злосна кажучы, – даволі… Праслухаць можна усяго. Але паслухаць, страціць волю, магчыма побач з тым, хто ё. Існуе шмат […]...
- Сніцца родная вёска Там, дзе сосны спяваюць Песні белым бярозкам, Там спрадвеку стаіць Мая родная вёска. Я не ведаю болей Месца лешага ў […]...
- Не будзі мяне раніцай Не будзі мяне раніцай, родная. Буду бачыць я сон пра жыццё, Дзе краіна, ад глупства свабодная, Прарываецца скрозь забыццё. Дзе […]...
- …Калі ты кажаш: “Халады Калі ты кажаш,- “халады У жніўні жоўтым запануюць, Лістотай першаю гады Ў вачах самотна завякуюць…” Я дакрануся ледзь, крыху, Сам, […]...
- Я буду сьмяяцца апошнім Я буду сьмяяцца апошнім, Калі дагарыць сонца І зацьмянеюць зоркі, Я буду сьмяяцца апошнім, Калі белае стане чорным, Салодкае стане […]...
- … так душа пакідае цела Адыходзячы ў зорны шлях, Азірнецца яна нясмела І падумае спакваля: Гэтым целам любіць хацела, І балела мне гэтым целам, З […]...
- Малюеш зоркі сам сабе? Малюеш зоркі сам сабе на ВЕРШЫ. РУ? І тым спрабуеш дасягнуць сусветнай славы? Але ж, дзівак, каго ты хочаш падмануць? […]...
- Зямля бацькоў Зямля бацькоў! Азер краіна! Табе я аддаю паклон! Тваім лясам, лугам і нівам, Палям, палеткам і барам! Табе, радзімая, за […]...
- Зачараванае месца Пас. дзеравенькам і дварам, пакінутым чалавекам. Зачараванае месца. Там, за крапляю, кропля, Вада ледзь сачыцца, Наступае балота, Не калосіцца жыта. […]...
- Зірнеш у акенца, і я зазірну Зірнеш у акенца, і я зазірну: Зімовае неба там зоры схавала, Шукаю сярод іх я толькі адну, Якая б імгненна […]...
- Беларуская гасціннасць Недарэмна вёска наша цэніцца: Шчырасцю – гасцінны беларус. На парозе толькі госць павернецца – Ільняны разгортваем абрус. Верашчака, смажанкі, бульбянікі… […]...
- Я з далёкіх часоў Я з далёкіх часоў Вашых светлых вачэй Адчуваю цяпло, змагары! Стала менш ланцугоў, Ды не стала лягчэй, Мы хапаем святло, […]...
- Па горадзе надзеі Ізноў іду адзін па горадзе надзеі, Праходжу па дварах нявыкананых мар. Блукаю наўздагад, шукаю месца, дзе я Аднойчы запаліў вачэй […]...
- Святло і цеплыня Гатовы цэлы свет я асвятліць сягоння: Агеньчыкі вачэй – нібыта ліхтары, А сэрцайка маё палае, як паходня. Святло і цеплыня […]...
- МАНАЛОГ АБЫВАЦЕЛЯ Якая розніца, якое заўтра свята, І хто яго прыдумаў, і калі?.. Галоўнае – каб выдалі зарплату І раз у тыдзень […]...
- Хочацца гуляць амаль да раніцы Хочацца гуляць амаль да раніцы, і размаўляць, проста размаўляць! Абняўшы адчуваць спакойнасць, і не рухацца! Каб адчуць сэрдцэ, якое б’ецца […]...
- Ляцець Я так люблю ляцець ўніз. У соты раз. Яшчэ. На біс. І колькі ні губляла рыс І позіркаў вачэй, актрыс? […]...
- Раней чым, таўсцей тым, бліжэй чым, радзей тым Раней чым, таўсцей тым, бліжэй чым, радзей тым – пра што гэта фраза? памрэжы адпетым жыццёвага фарсу замовіце слова. і […]...
- Пераўтварэнні І схавала ў сардэчны кошык, Ранкам стала зьнічка сінічкай, Папрасіла зярнятак трошкі. Накарміла сінічку хлебам, — Можа будзеш маёй сястрычкай? […]...
- Слова на дарогу Ну вось, сынок, ты першы раз – у шлях. Зрабіўся раптам незнаёма-новым: Усхваляваным, дзёрзкім не на жарт. Дазволь жа мовіць […]...
- Можа, яно i не нова Можа, яно i не нова Мiлая мамiна мова Ай, каб ты была здарова Так я цябе калыхаў Гэтыя простыя словы […]...
- Пра сябе Я ніколі не буду лепшая. Я заўсёды буду такая як ёсць, Крыху стомленай, крыху замешканай, крыху дурніцай, Але буду такая […]...
- Цябе я слухаю вуснамі Цябе я слухаю вуснамі, Бачу сваімі рукамі… Якая спаднічка вузкая На веласіпеднай раме. Сцяжынка яшчэ вузейшая Ў беразняк патаемны. Хочаш, […]...
- Тур Хадзіў па вёсках валацуга. Які там кемлівы Хаджа. Упартых проста кожны пусьціць хоць да парогу ў поў Дняпра. Ён так […]...
- Кактэйль Крыху зачэрпні дзённага святла, Дадай, ледзь-ледзь, чароўнага заката, і лета будучага церпкага цяпла, І навальніцы лёгкае стаката – Затым змяшай […]...
- Зiмовы дождж Дождж у студзені – нібы насмешка зімовай пары. Ён звісае з галінак, струменіцца ўздоўж па кары. Размывае слязьмі ля абочыны […]...
- Ляці Ляці да зор разам з цёплым ветрам, Да той свабоды, якая мае быць, Хай разальецца неба моцным смехам, І хай […]...
- Хлусня Пустка ў маёй душы, Колка, мулка, ды крычаць – ахрыпла… Веры – што вады у дзіравым гладышы… Да вакон сумненні […]...
- Гудзела, гуло ў маіх вушах Таемныя гукі даносіць мне часам прастора душы. Адкуль яны? Сэрца галосіць, што гіне ад хлусаў іржы? Ці, можа, то хмурныя […]...