Верш Ісці
*ІСЦІ*
Можна спаці ўсе жыццё
ці быць у ва сне рэшту,
але нельга кідаці у сон на гады!
Можна хадзіць жыццё не той дарогай
ці блукаць у цемры ў пошуках сваёй,
Але нельга падмяніць народу шлях!
Можна будаваць гарады
ці ваяваць з каменнай глыбай,
Калі можна падняці з зямлі, што было!
І па нашых дарогах будуць ісці ў святло
Вялізных заляў, ці танчыць
ля вогнішчаў з Багамі!
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Хачу ісці туды, дзе чакаюць Хачу ісці туды, дзе чакаюць, Праз снег, праз лес і балоты ісці. Ад людзей, ад сабак, што балюча кусаюць, Туды, […]...
- Надышоў гэты час ісці Надышоў гэты час ісці Па студзёнаму ветру і снезе. Па пакутліваму жыццю, Што знікае між зорак недзе. Надышоў гэты час […]...
- Падман Усё падман… Суцэльная хлусьня… Падман хаваўся ў кожным нашым слове, У адносінах, ва ўсмешках, у вачах, У сэрцах, ў нашых […]...
- Насуперак Калі небудзь адгукнецца, Тое, што не заўважаў, Што не мае сёння месца, І ніколі не шукаў. Як ішло, так адбылося. […]...
- Брацця, к агульнаму шчасцю Брацця, к агульнаму шчасцю Трэба жыццё кіраваць. Роўнасць, братэрства і згода Будуць нам шлях асвятляць. Згоднай, вялікай сям’ёю Пойдзем к […]...
- Змены Штосьці павінна змяніцца, Але не ведаю як. З гэтым нельга мірыцца, Нельга мірыцца ніяк. Штосьці патрэбна рушыць І будаваць наноў: […]...
- Адпусці грахі Цяжкія шляхі – сумленныя шляхі, Горшыя шляхі вінаваўца, Паглядзі у твар, Ды адпусці грахі, Сілы адшукай Прыняць і не злавацца. […]...
- БАЛАДА ФЛАРЫЯНА ЖДАНОВІЧА (28.10.1884-22.10.1937) Выходзіш на сцэну, як на эшафот, І роднае слова, як зерне ў раллю, Ты сееш у сэрцы, каб заўтра […]...
- Упэўненасць – толькі крок па зямлі Упэўненасць – Толькі крок па зямлі, Толькі адзін крок. Святое Пэўна не стане святым Толькі ад нашых ног. Каханне Не […]...
- На Ушаччыне ліпы цвітуць На Ушаччыне ліпы цвітуць, Загаіліся цяжкія раны, Але ў памяці сёння ідуць Тут ідуць на прарыў партызаны. Будуць кветкі заўсёды […]...
- Не біць артыста па твару Забаронена мацаць рукамі дзяўчыну, Якую сустрэў выпадкова ў цэнтры. Забаронена глядзець у вочы прахожым, Каб не падумалі, што ты вычварэнец. […]...
- БАЛАДА МАКСІМА ЛУЖАНІНА (2.11.1909-13.10.2001) Жыццё прайшло, як кніга прачытана… Жыццё прайшло, нібы святло ўзарвана І Храм разбураны на ўзгорку тым, Дзе ўсё, як […]...
- Святло галінкі Лісток. Галінка. Яры першацвет. Да сонца сокі выганяць галіну… Паўторацца ў ёй бліскавіцы след, Разгалістасць вясновай ручаіны, Нябачныя ў глыбінях […]...
- Душа славянская святая Душа славянская святая – Найпрыгожая на свеце. Пра тое не баюся з гордасцю казаць. Бо яна Сусвету зорачкамі свеціць. Бо […]...
- Мне нельга памерці Мне нельга памерці. Ніяк. Ну, хаця б да тых пор, Пакуль не прыдбаю абутак сабе і адзенне. У драных шкарпэтках, […]...
- БАЛАДА ВАСІЛЯ ВІТКІ (16.05.1911-05.07.1996) Жыццё-не казка. Казка– як жыццё, І ў кожнай казцы Беларусь жыве, Самотная, як восенню лісцё, Як срэбра павуціны на […]...
- Я не люблю ні белых, ні чырвоных Я не люблю ні белых, ні чырвоных – Рабства і насілля не люблю. Не люблю, калі ў лугах зялёных Росы […]...
- Вертыкаль жыцця (Другая назва са слоў па вертыкалі) Чаканне здалося нялёгкаю доляй, Чаканне таго, што было ў жыцці. Чаканне людзей са зломленай воляй, Чаканне было, але трэба ісці. […]...
- Калі хочаш адпачыць Калі хочаш адпачыць, Трэба розум адключыць. Хіба можна так зрабіць? Можна ўсё тады згубіць! Такім чынам, нават у сне Мы […]...
- Завушніцы Завушніцы Вось табе і шаснаццаць, Імянінны пірог, Госці, смех, віншаванні, Пажаданні дарог. Самых роўных, шырокіх, Шчасця, долі ў жыцці, Каб […]...
- Я – адарваны мокры ліст з галіны Я – адарваны мокры ліст з галіны, Халодны дождж мой кат і мой сябрук, Маё адзенне – туманоў хусціны, Моё […]...
- Колькі можна Колькі можна ўжо сядзець па норах, Колькі можна ўжо глядзець па дырах. Падымайцеся ж з кален беларусы, Уздыміце твар свой […]...
- У векавечнай бацькаўшчыне клёны У векавечнай бацькаўшчыне клёны Нячутна пачынаюць аблятаць На рыжую траву, на мох зялёны, На весніцы, на ціхі стаў, на гаць. […]...
- БАЛАДА ЯКУБА КОЛАСА (3.11.1882-13.08.1956) …Іду ізноў на пляц Якуба Коласа Да постаці паэтавай, да голаса, Які мне чуецца ў бярозавым лісці. Да Коласа, […]...
- Ці трэба пра гэта пісаць? Лепш стаць дрэнным паэтам, Чым ні кім не стаць у жыцці. З дрэнным вершам застацца лепей – Чым застацца з […]...
- Кузьма і Мікіта Аднавяскоўцаў нашых двух Вазьмі – Ні аднаму адмовіць Нельга ў спрыце: Кузьма Мікіту Неяк падкузьміў, А той Кузьму за гэта […]...
- Студэнцкія сяброўкі і сябры Студэнцкія сяброўкі і сябры… Якая асалода ад сустрэчы! А колькі ж год мінула з той пары, Калі нас разлучыў расстання […]...
- Ну вось і казачцы канец хто пахмяліўся – маладзец Дзеля завязвання размовы Або настрой калі хрэновы То варта усім ісці да крамы І трэба набываць там грамы. І вось […]...
- Ты аддаляешся, ты аддаляешся Ты аддаляешся, ты аддаляешся, Ад пацалункаў маіх вызваляешся, Ад непатрэбнай нікому маны, Ад недарэчнай уласнай віны. Хто мы? Чужыя адно […]...
- Урывак з паэмы “Калiноýскi “I далей па пясчаных абшарах Пойдзе скуты народ пад ярмом, Пакуль гнеý зноý збярэцца у хмару I не ýдарыць з […]...
- Героям Фінал сапраўдны, невясёлы, Праўдзівы, як і мае быць: Загіне той, хто будзе кволы, Хто моцны – вечна будзе жыць. Не […]...
- І нанова красавік пачне адлік Кастусю Арцямкову І нанова красавік пачне адлік, І ад гэтага, мой браце, не ўцячэш… А наперадзе – схаванага падлік, А […]...
- Хачу любіць Хачу любіць. хачу так моцна закахацца, каб не было ні неба ні зямлі каб не было праблемаў і няшчасця каб […]...
- Бабовае і маісавае, або стручок з пачаткам Як так было ў новым свеце, што кола не было ў ім? І там жа ш сонца ёсць у небе. […]...
- Сярод усіх імёнаў на зямлі Сярод усіх імёнаў на зямлі У нашых сэрцах назаўсёды застануцца Імёны тых, што не вярнуліся з вайны, Герояў, што салдатамі […]...
- БАЛАДА МІХАЛА КАЗІМІРА РАДЗІВІЛА (РЫБАНЬКІ) (13.06.1702-15.05.1762) У Княстве вялікім вялікія людзі І ты сярод іх з беларускай душой Вялікі і ў свята святое, і […]...
- Там цяплей чым у нас Там цяплей чым у нас… Птушкі ляцяць… Далей ад мясцін, Што прыносяць холад. Туды за аблокі. Дзе ноч засцілае Апошняе […]...
- Тое Нітка жыцця, што сукалася ў маі, Туга напнутая, ледзьве ліпіць… Што на зямлі чалавека трымае? Тое, што нельга прадаць і […]...
- Прысвячэнне раману “Людзі на балоце У мілагучным клёкаце балот, Дзе Курані карэнні запусцілі, Прырода-маці з клопатам расціла Палескі працавіты свой народ. Зямля, пачуцці, праца у […]...
- Хлопцы Перадай, сасна, сасне – Немцам будзе блага: Не задрэмле, не засне Партызанскі лагер. Расшумеўся цёмны лес Над маўклівым логам – […]...