Верш Што тварыцца з вамі, людзі?

Што тварыцца з вамі, людзі?
Дзе ваш сорам? Гонар дзе?
Што зрабілася з краінай,
У якой вы жывяце?
Дзе сцяг продкаў вы падзелі?
Мова родная дзе? А?
Вы нашто яе ганьбіце,
Кажаце “колхозная”.
А на ёй пісаў Купала,
Вершы добрыя складаў,
Мову ён кахаў як маці,
Усё жыццё сваё аддаў.
Вы забылі сваіх продкаў
І “Пагоню”, мову, сцяг…
Я жыву ў сваёй краіне,
Але думка, што у гасцях.
Што тварыцца з вамі людзі?
Дзе ваш сорам? Гонар дзе?
Што зрабілася з краінай,
У якой вы жывяце?

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Дазвольце з Вамі слухаць цішыню Дазвольце з Вамі слухаць цішыню, дазвольце разам быць у сьветлым суме, – бо за абодвух Ваша думка ў думе… Ў […]...

Што сталася з вамі людцы? Што сталася з вамі людцы? Навошта вакол хлусня? Ні кроплі надзеі ў думцы, Ні кроку да новага дня. Чаму тоўпы […]...

Я – беларус Я – беларус. Я ганаруся Сваёй гісторыяй, людьмі, І тым, што тут я нарадзіўся, Што прадзеды мае жылі. Я ганаруся […]...

Мне доўгае расстаньне з Вамі Мне доўгае расстаньне з Вамі Чарней ад Вашых чорных кос. Чаму ж нядобры час прынёс Мне доўгае расстаньне з Вамі? […]...

Людзі ў цяльняшках Людзі ў цяльняшках Лідскім маракам прысвячаецца На “палубе” мічман чакае ўсіх “нашых”. Традыцыя – без перамен. На беразе возера людзі […]...

Як жа добра мне з Вамі было Як жа добра мне з Вамі было – Як ні з кім, і ніколі, ні разу. Струмянела спагадай святло, Ні […]...

Мару пабачыцца з Вамі Мару пабачыцца з Вамі, падысці да Вас і сказаць: “Я кахаю Вас моцна, Таццяна, пішу вершы толькі для Вас…” Мрою […]...

Прачнуцца – і з вамі сустрэцца Прачнуцца – і з вамі сустрэцца. З усмешкаю вашых вачэй. І сэрца ля вашага сэрца, І плечы – ля вашых […]...

Я хацеў бы спаткацца з Вамі на вуліцы Я хацеў бы спаткацца з Вамі на вуліцы У ціхую сінюю ноч I сказаць: “Бачыце гэтыя буйныя зоркі, Ясныя зоркі […]...

Адзіная, як маці! Адзіная, як маці! ************************************* Не трэба мовы роднае цурацца – На покуце ёй месца, ля святых. Я беларусам маю гонар […]...

Гімн Асіповічам Гімн Асіповічам Наш горад, ты для нас з дзяцінства, Як маці і як бацька быў. Ты грэў і песціў нас […]...

Дзецям Дзецям. Нашу мову ня зьведалі На гадах, вы, малых… Дочка з сынам – вы бедныя… Гэта я вас зьбядніў. Гэта […]...

Ды й, не слава расейскіх паэтаў Ды й, не слава расейскіх паэтаў За сабой зманіла, зьвяла, А зтрымцеўсь я душой, зьбіўся сэрцам, Ва ўсім, што маці […]...

БЕЛАРУСКIМ АЛIМПIЙЦАМ На ганаровым п, едэстале – Беларусь! I кожны з нас у гэты момант сочыць – Як сцяг дзяржауны узнімаецца у […]...

Людзі жывуць падманам Вакзал. Ён жыве. Асабістым жыццём. Кіпучым. Няспынным. Зменным. А людзі ў чарзе, не чуюць сябе… Любіць забываюць. Дарэмна. Вакзал. Ён […]...

Мы людзі свабодныя Мы людзі свабодныя, Вольныя птахі, – Магутныя, грозныя Крылляў размахі. Зямлю непасціглую Сэрцам пранялі, Нябеснай валодаем Сонечнай даллю. I поўдні, […]...

Проста людзі Учора мне свяціла ўдень, Натхнялі марамі аблокі, А сення зноў пануры цень Закрыў мне сонейка звысоку. Што будзе цяжка прадказаць, […]...

Ліст беларуса Мы з вамі продкі, з вамі будзем, І вашу думку падтрымаць Нам нескладана, бо мы людзі. Нашчадкам хочам мы сказаць: […]...

Людзі, якія смяюцца За маім акном сьвеціць сонца; за маім акном прабівае глебу трава, і дрэвы шумяць ледзь чутна; за маім акном зьзяюць […]...

Что за дзіўныя людзі? Что за дзіўныя людзі? Что за сквапны народ? – Нібы пікай у грудзі, то камень у агарод. Я, напэўна, не […]...

Падарыце, людзі, цішыню Падарыце, людзі, цішыню цёмнай ночы, залатому дню, трапяткому саду, баразне і малому ў ружовым сне; Сцежцы і сасне, гнязду і […]...

Людзі на вярблюдзе Калі застанемся людзьмі на балоце ды чэрнню, Наступнай раніцы ужо не будзе. Падорыць ў самалёце ранак новы смерці, Майму пакаленню […]...

Верыш, людзі прымаюць усё на веру В. Верыш, людзі прымаюць ўсё на веру. Асабліва, калі жывуць па-першаму разу. Так непрыхавана і ў тваёй манеры – складаць […]...

Байка Мода на мову? Гэта цікава Ціха Карова Казе сказала Тая стаяла ў сваім хляву І “па-кароўскі” усе “МУ” ды “Му” […]...

Людзі як дрэвы Не думаў ніколі, што дрэва хавае? Стаіць і маўчыць, нібыта чакае… А дрэва зусім як пакінуты сын, Што маці чакае […]...

БАЛАДА ВІНЦЭНТА ГАДЛЕЎСКАГА (16.11.1888-24.12.1942) Мінску не спіцца – у ім акупанты-фашысты. Горад патрэбен ім ціхі, як мёртвы, і чысты Ад бальшавіцкай заразы, якая […]...

БАЛАДА ІГНАТА ДАМЕЙКІ (31.07.1802-23.01.1889) У цябе ёсць свой Храм-Беларусь, да якой Ты ідзеш праз паўстанне, вандроўкі, чужыну І святлееш, мацнееш самотнай душой, У […]...

Жыву на Беларусі Жыву на Беларусі, А адчуваю, што ў Літве. Дзе абдымаю нашы Сцягі. Якія з “Пагоняй”на кане. Дзе Бел-Чырвоны колер. Пануе […]...

Нічога ня кажуць людзі Нічога ня кажуць людзі. Нічога ня пішуць газэты. Сышоў дэпрэсыўны студзень – Дзялянка ўрачоў і паэтаў. Няма ніякіх навінаў. Жыцьцё […]...

БАЛАДА АДАМА ПУСЛОЎСКАГА (1842(?)-26.06.1863) На белых травах кроў і кветкі на крыві, І ты па іх, палонны, на растрэл ідзеш, І спадзявання ўжо […]...

Спарахнелі жаданні і мары Спарахнелі жаданні і мары, Ўжо не вабяць пяшчотаю дні. Неўпрыкмет мы чарсцвейшымі сталі Да кахання, дабра, чысціні… Пакрысе забывацца на […]...

Такія прыгожыя Людзі і кватэры, Паркі і інтэр’еры. Што тут грошы Такія прыгожыя Людзі і кватэры, Паркі і інтэр’еры. Што тут грошы?! А што ўзвышша Датуль не вырашана? Мастацкі адскі… Анельскі, […]...

Калі памру Калі памру, хай пахаваны буду я Пад сцягам бел-чырвона-белым і пад гербам, Каб працягнулася ў сэрцы барацьба І каб застацца […]...

Д’ябал носіць Prada Герояў і іх ззянне годнай славы мы ўспамінаем па святочных днях… а ў душах – зруйнаваныя заставы, і горыч на […]...

Чужыя людзі сцішна адыходзяць Чужыя людзі сцішна адыходзяць У вечнасць, у падступную імжу, Душа мая тужліва калабродзіць, Услед жалобным ценям іх гляджу. Старыя твары, […]...

Прысвячэнне раману “Людзі на балоце У мілагучным клёкаце балот, Дзе Курані карэнні запусцілі, Прырода-маці з клопатам расціла Палескі працавіты свой народ. Зямля, пачуцці, праца у […]...

Дала мне маці гэту мову Дала мне маці гэту мову, Каб не нямым прыйшоў у свет, Дала мне маці гэту мову, Як спадчыну і запавет. […]...

Адступнік Дажывае стара маці Сірацінаю у хаце, Ў соннай волі, ў чорнай долі, Як та груша сярод поля. Мела сына, але […]...

Ураклі, матуля, сына твайго людзі Ураклі, матуля, сына твайго людзі… Ураклі загоны і палі, як у ясны кужаль убіралі грудзі родныя бярозы, тапалі. Ураклі і […]...

ЗА НЕЗАЛЕЖНАСЦЬ, БЕЛАРУСЬ! Святы Міндоўг пачыў, але ж зямлю яго Не змог ніхто паставіць на калені. Прымаючы, як крыж, ад брата цяжкае ярмо […]...