Верш Унучка Усяслава
Унучка Усяслава
У гонар першай беларускай асветніцы Ефрасінні Полацкай
Ад дзеда – князя Усяслава –
яна пераняла духоўнасць.
Жыццё яе – узор яскравы
жыцця, якое кнігі поўняць.
Манаства, полацкай Сафіі
князёўна адчувала блізкасць,
у манастыр пайшла – і кнігі
ў саборы стала перапісваць.
Царкву па ініцыятыве
манахіні пабудавалі,
дзе летапіс пад залатымі
яна напіша купаламі.
У Спаскай летапіс пісаўся…
Крыж вырабляўся майстрам Богшам…
Спраў Ефрасінніных нізацца
Гасподзь каралям дапамог Сам.
Табой, унучка Чарадзея,
тваёю справай ганаруся!
Ты пачынаеш галерэю
асветнікаў у Беларусі!
Табе, унучка Усяслава,
радкі паэты прысвяцілі!
Тваё жыццё – узор яскравы
жыцця, якое поўняць кнігі!
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Галерэя тытанаў Пралог Адам з Вікенціем, паэты… Францішак з полацкага краю… Я вершаваныя партрэты тытанаў даўніны ствараю. Пішу Кірылу, Ефрасінню… Пішу Тадэвуша […]...
- Полацкай Сафіі Ля Полацкай Сафіі прыпынюся. Сустрэне строгім выглядам яна. Я Полацкай Сафіі пакланюся – Прытулку, дзе ўладарыць даўніна. Калісьці дабрадзействам Усяслава […]...
- БАЛАДА УСЯСЛАВА ЧАРАДЗЕЯ (каля 1029 – 14.04.1101) У Полацкім княстве спакой не жыве- Суседзі імкнуцца твой трон захапіць, І злая іх кроў на […]...
- Якое шчасце Якое шчасце – Жыць на белым свеце, Піць водар траў і цішыню бароў, Твар падстаўляць пад чабаровы вецер I мець […]...
- Літанне Святая зямля нашых продкаў, застанься апорай нашчадкаў. Замглёная зорка Рагнеды, не была ты пасцельніцай здрайцаў. Чарадзейны меч Усяслава, вырвіся з […]...
- Калі Гасподзь асвеціць пачуццё Калі Гасподзь асвеціць пачуццё – То боль душэўны, нібы воск, сплывае, Агонь Нябёсны існае яднае… Любоўю спараджаецца жыццё....
- Памяці кнігі Кнігі паміраюць Зь цёмных спальняў дзе адзіная дарога пракладзеная жоўтай лямпай вяла да кніжнай старонкі іх рассоўваюць па ўсіх вуглах […]...
- Малая Радзіма На Беларусі шмат куточкаў Так блізкіх сэрцу, дзіўна мілых. Красуюць назвы, бы вяночкі, Але маленькая Радзіма Жыве ў душы, як […]...
- Псалом Гасподзь, у лiтасцi сваёй Памiлуй грэх майго праступку. Ня вылей над маёй раллёй Пякучы яд у шкляным кубку, Гасподзь, у […]...
- Прачытаўшы верш Пімена Панчанкі “Развітанне” Родны мой Пімен Панчанка, Вы сказалі: настала змярканне? Вы сказалі на маці мачыха? Бо настала Вам развітанне? З яе словам […]...
- Ад шчасця сэрца скача, як дзіця Ад шчасця сэрца скача, як дзіця, Ад бед яно, як млын, шуміць начамі, Варочае цяжкімі камянямі, Падлічваючы горычы жыцця. Ды […]...
- БАЛАДА ПЯТРА МСЦІСЛАЎЦА (16 стагоддзе) Друкуеш кнігі, ну а іх баяцца Царкоўнікі, якім асвета – зло, А не жывое Божае святло, Якому быць […]...
- Жыццё, якога не было Жыццё, якога не было: Віно, атрута, здрады. Буяла стомаю асцё: Смех, кпіны, звады. Жыццё, якому і не быць: Спагада, літасць, […]...
- Шкада жыцця на розныя паперы Шкада жыцця на розныя паперы – На кожнай працы дзесяць справаздач. І як пажар палае пільны тэрмін, Учора кожную было […]...
- …Страмніны нябёсных блакітаў Страмніны нябёсных блакітаў, Празрыстаць паветраных сноў. На чоўне з даўніны спавітым, Пугач заблукаў між багоў. Як водарыць кветкамі сонца! Як […]...
- Жыццё даецца, каб жыццё тварыць Жыццё даецца, каб жыццё тварыць. Каб светла-залатую яго ніць віць і далей – любоўю, справай дзейнай ды словам, што ад […]...
- Трыялет Цані імгненне кожнае жыцця, бо і жыццё ў нас — адно імгненне. Яшчэ — юнацтва, а ўжо — сталенне… Цані […]...
- Кола жыцця Кола жыцця Так жыцце нас па свеце вядзе Пасля сноў прачынаецца дзень Ен аблашчыць пяшчотай сваей Засмяешся і скажаш – […]...
- Мы проста з розных з табой сусьветаў Мы проста з розных сусветаў І да таго ж не маем агульных шляхоў, Мы проста блукаем з табой па свеце, […]...
- Прапушчанага нам не навярстаць Прапушчанага нам не навярстаць, грымасы дня скупыя аднабока, не ляжа па перыметры вярста, адным канцом упертая ў аблокі. Калі ды […]...
- Калісьці праз паселішча адно Калісьці праз паселішча адно Гасподзь у коле вучняў сціпла крочыў. Вакол сабраўся здзеклівы натоўп І ўзяўся зневажаць Ісуса ў вочы. […]...
- Дуб На пагорку, ў нас За хатай, Дуб старэнькі У тры абхваты. А ягоныя сынкі – Маладзенькія дубкі, Дзесь цяпер шумяць […]...
- Падзялілі шлюбныя фоткі Падзялілі шлюбныя фоткі. Разабралі з паліцаў кнігі. І два лёсы жыцця паводка развяла, як увесну крыгі. Мо змялела кахання рэчка, […]...
- Першая сустрэча Першая сустрэча Вось і стрэліся ўпершыню. Гляджу на ружовы тварык. Два месяцы у вышыню Ляцелі малітвы-мары. Шкада, што змарыў цябе […]...
- МОЙ ПАКЛОН За хлеб – прадукт высокай пробы, За хлеб, што маем на стале,- Паклон шлю нiзкi хлебаробам, Паклон вам, людзi, на […]...
- Гімн Сонцу Так! Так! Квітней, Радзіма, Пад цёплым сонцам, Што нас грэе праз ваконца. Яго святло падтрымку дае нам кожны дзень, Прамень […]...
- Не малітваю боскаму раю Не малітваю боскаму раю, Пакланюся душою ўсёй Не нябесным багам – На калені ўпаду перад сэрцам, Якое кахае. Каб жыло […]...
- Шэрае неба У самыя светлыя, чыстыя дні Мне шчырасці гэтай не трэба. Адхіну я, сонца, твае прамяні, Знайду сваё шэрае неба. У […]...
- БАЛАДА ЭМЕРЫКА ЧАПСКАГА (5.11.1828-23.12.1896(4.01.1897)) Ля возера ў парку няспешна ідзеш Па лісці счарнелым і па залатым. Ты вершаў не пішаш. Тут восень, як […]...
- Навобмацак Навобмацак рушу, нібы кацяня, Шукае якое матчынай грудзі, Блукаю ў сэнсе, смаку жыцця, Павушы схаваўшыся ў брудзе. Адзінае выйсце-сэрца паслухаць, […]...
- Той дзень прапаў і страчаны навекі Той дзень прапаў і страчаны навекі, Калі ты не зрабіў таго, што мог; Калі не паспрыяў ты чалавеку, Няшчыры быў, […]...
- Калі б наперад людзі ведалі Калі б наперад людзі ведалі І тое загадзя спазналі, Што іх чакае ў Дамадзедаве Ў гаротным аэравакзале! Яны бы планы […]...
- Зноў чэрвень з бэзам развітаўся Зноў чэрвень з бэзам развітаўся І гнёзды поўняць галасы. У думках час, калі кранаўся Тваёй шчакі, тваёй касы. Таполі пух […]...
- Каханне ёсць! Жыццё, без веры ў каханне Шчаслівым не захоча быць, Бо сэрцу доўгае чаканне Не зможа шчасце засланіць. Апошнія сабраўшы сілы, […]...
- Маё каханне Маё каханне-птушка легкакрылая, Яно не любіць клетак і замкоў. Маё каханне-песня тая мілая, Што у душы гучыць ўсё зноў і […]...
- Кніга ў хаце–сябар, а не госць Кніга ў хаце-сябар, а не госць Хацела ціха вышмыгнуць із хаты Ды ўсё ж паспела маці затрымаць, Адводжу ўбок я […]...
- Мая душа Мая душа, нібы анёл, У чысціні і прыгажосьці Чакае волі і дазвол Ляцець у вырай да кагосьці. А зараз кропляй […]...
- Бабулін запавет Светлай памяці маёй бабулі Ф. Я. Літвіновіч прысвячаю… Жыццё пакінуць як героі Адзінкі з тых, хто жыў на свеце. Астатнім […]...
- СПАЛЕНЫ МОСТ Напэўна нiколi цяпер не сустрэну Тое каханне, што гэтак чакаў. У гэтым павiнны жыцця перамены I плынь несуразных аднолькавых спраў. […]...
- Няма узросту у паэта Няма узросту у паэта, Не будзе часу ён лічыць, Бо у сярэдзіне сусвету У вечным роздуме стаіць. Яскравы сонечны праменьчык, […]...