Верш Гламурныя унтэрмэншы

Ещё вершы:

1. 91 см Кожны дзень прачынаюсь і бачу Свае вочы, далоні і вусны. Быццам помер, але я не плачу, Атрымаў невялікія плюсы. Ёсць […]...
2. Пры печы Стогне вецер за вакном. Вые так непавярхоўна. Добра ўсё ж ткі, што ёсць дом! З печкай, мурам – усё роўна. […]...
3. Шукаю ў начы Шукаю ў начы, не бачу нічога, Ні гора, ні шчасця, ні чорта, ні бога… Ні восеньскіх лісцяў, ні кветак вясны. […]...
4. Шукаю ў начы, не бачу нічога Шукаю ў начы, не бачу нічога, Ні гора, ні шчасця, ні чорта, ні бога… Ні восеньскіх лісцяў, ні кветак вясны. […]...
5. Дазвольце ж узняцца Адпусціце. Дазвольце ж узняцца вышэй Душам родных і блізкіх. Не плачце. І ад гэтага будзе лягчэй, ні цяжэй. Толькі сумна […]...
6. Пустэча Тэлефонны званок – цішыня ў адказ, Як самотна і горка ў гэтай цішы, Мімалётныя думкі, няскончаны сказ, Пераблыталася ўсё на […]...
7. Радзімкі Дзьве радзімкі на шчацэ, Пакунак у руцэ Твой. У чыёй? Вядома ў маёй. На каленях ноутбук Вымаўляе нечый гук: “Мельніца”, […]...
8. Век Андросенак, Akute, ды суполачкі Lіt. bel Век Андросенак, Akute, ды суполачкі Lіt. bel, Беларушчыны пакуты, ціснуць кАты на прабел. Хворыя дэгенераты, пацяшаюцца над мальцам, Тычуць пальцам […]...
9. Дах зьехаў, ці што? Адкуль зьявіліся казакі? Іх тут ніколі не было. Ці, можа, хтосьці хоча дракі? Ці, можа – так чаго найшло? У […]...
10. Бяссмерце Станоўчых прыкладаў няма. Іх не было яшчэ ніколі. Пераўзысьці праз мімаволі не закрануўшы сваяка, не пакідаючы пакою, дзе ўсё былое, […]...
11. Песня жаўрука Нябесны сонечны блакіт І птушка ўвышыні. Пачуй, то жаўранак звініць У соннай цішыні. Прыслухайся, аб чым пяе Малечы той спявак? […]...
12. Багацце Нічога мне ніколі не шкада, На шчырасць і на ласку не скуплюся, Калі ў твой дом пастукае бяда, Апошняю скарынкай […]...
13. Летняй ноччу Заплюшчу вочы – бачу градкі; Пішчыць назойлівы камар: Шукае месца для пасадкі – Вось-вось апусціцца на твар. Нічога не прашу […]...
14. Раптам нешта ў душу накоцiць Раптам нешта ў душу накоцiць – Што было, я пачну ўспамiнаць Бачу – дрэвы ў далёкiм годзе Па калена ў […]...
15. Мой юны птах Мой юны птах! Калі ты ўжо расправіў крылы, І сілы маеш для палету,- Тады ўзлятай. Узмахні крыламі энергічна І паднімайся […]...
16. Тэлефон У кожнага, кожнага ёсць гэта дома. Ён чорны, блакітны, ружовы і сіні. Музычная трэль яго вельмі знаёма. І любіць пагутарыць […]...
17. Цемру бачыў днём, і сьвет уноч І сьвет я бачыў уначы, І цемру бачыў удзень. Ня чую галачы я ў цішы, І лесе бачу толькі пень. […]...
18. Манная каша Ёсць рэчы, якія змяняюць наш лёс: Сустрэчы з людзьмі і погляд з усмешкай, Кнігі і зоркі, каханне, канешне. …шмат рэчаў, […]...
19. Адкуль ты, брат? Адкуль ты, брат? Скажы мне, дзе у весну Любiў ты слухаць галасы зязюль I салаў’я пранiклiвую песню? А я адсюль, […]...
20. Поўх Прамаўляю слова “поўх” – і з’яўляецца адразу луг, папляжаны капцамі з долу выпхнутай зямлі… Поўша! Хто ты ёсць? Які ты? […]...
21. Тое, што выйшла з мяне Калі мяне заўтра раптам не будзе, То гэта не дрэнна, а наадварот… Толькі шкада, калі добрыя людзі Ніколі не зробяць […]...
22. Развагі раўнасечнай “свабода волі ёсць на свеце. тра-та-та. ну хоць як мара, а не марная магчымасць таго, што немагчыма” – як з […]...
23. Начны вартаўнік І зноў у рэстаранным дыме, Адзін ў мроях я сяджу… Нехта тут дзвярыма грымне – І імгненне аддаю працоўнаму жыццю: […]...
24. Навальнiца Палёт на паветраным шары вышэй за давер і пакор. Вакол незнаёмыя хмары ствараюць ілюзію гор. Хутка мяняюцца фарбы, грукоча сапраўдная […]...
25. Гэтая мая Гэтая… мая закаханасць Выглядае, як недаспелая вішня, Як алая кветка без сцябліны. Але… гэта няправільна. Казаў Так і ты… Памылілася. […]...
26. БАЛАДА НАПАЛЕОНА ОРДЫ (11.02.1807–26.04.1883) Ніколі не позна вярнуцца з чужыны Да любае сэрцу самотнай Айчыны І стаць яе славай, якая з гадамі Вышэй […]...
27. Я ведаю – ўсё будзе добра потым Я ведаю – ўсё будзе добра потым, А зараз несканчоны дождж і слота, І ў сэрцы толькі сум і адзінота. […]...
28. Нічога не кажы Нічога не кажы. Маўчы… Мне дастаткова будзе тое, Што кожны дзень і ў начы Ты побач, ты мая, са мною. […]...
29. Нічога Паміж намі нічога няма. Ні каханьня, ні здрады – нічога. І завея – як цень ад крыла херувіма – пасланьніка […]...
30. Багаж кахання Такі мы сабралі багаж кахання, Што многім за жыццё не назбіраць! Яго нясем з пяшчотай ад світання І нам, канешне, […]...
31. Аксіёмы лесвіц Як толькі мы нарадзіліся і першы зрабілі крок, нам збудавалі лесвіцу, – “Смялей жа, сынок!”. I мы палезлі наверх, на […]...
32. Сэнс існавання Калі блукае на небе чыстае паветра, Калі прыходзіць момант нейкі нескладовы, У галаве блукаюць думкі: Чаму уначы бывае светла? Чаму […]...
33. Часам я ў ночы сны дзіўные бачу Часам я ў ночы сны дзіўные бачу: Роіцца нейкі нязьведаны край, Повен то шчасьця, то радасьці – плачу, То зло […]...
34. Ёсць у паэта свой аблог цалінны Ёсць у паэта свой аблог цалінны, Некрануты прастор для баразён, Дзе ён працуе з першае хвіліны І да апошніх вечаровых […]...
35. Смецце Можа так атрымацца, Што ўсіх праблем у свеце Ня трэба вельмі баяцца Таму што гэта толькі смецце Усе тыя цяжкія […]...
36. Далонню па стале Не злосна кажучы, – даволі… Праслухаць можна усяго. Але паслухаць, страціць волю, магчыма побач з тым, хто ё. Існуе шмат […]...
37. Хвалько Хвалько Ад яго не чакай, дзеўка, толку, Не дай Божа халопу стаць панам. Ён тады і на чыстым падворку Будзе […]...
38. Жыццё, якога не было Жыццё, якога не было: Віно, атрута, здрады. Буяла стомаю асцё: Смех, кпіны, звады. Жыццё, якому і не быць: Спагада, літасць, […]...
39. Мой мір Я спрадвечна жыву ў краіне, дзе мары Пераважна абыходзяць учынкі людзей, Дзе не чутна ніводнага гуку аб справах, Толькі скрыгат […]...
40. Птушкі А птушкі ляцелі высока, Краналі крылом гарызонт. На поўдзень, напэўна, далёка, Далей бы ад гэтых турбот. Радзіму пакінуць нялёгка: Свае […]...