Верш Адзін-нота
Чаму так цяжка мне пісаць,
Калі на сэрцы смутак?
Чаму так хочацца ўцячы
Ад гэтых дум і чутак?
Чаму няма каму адкрыць
Сваю душу і сэрца?
Чаму, пражыўшы столькі год,
Няма ў каго пагрэцца?
Чаму сяброў так мала тых,
Каго б я так назвала,
А тыя, што ў душы жывуць,
Былі з намі так мала.
Чаму так многа каля нас
Людзей усякіх круціцца,
А калі трэба памагчы,
То клікаць недаклікацца.
Чаму?..
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Чаму я адзін? Чаму я адзін? Юнак запытаў сарамліва ў матулі, Застаўшыся з ёю ў кватэры ўтульнай: –Чаму я адзін? Ні сястры і […]...
- Падарожнікі Трое мужчын ідуць паўз мяне па чыстым снезе – тры ланцужкі слядоў цягнуцца за імі. Трое маіх сяброў ідуць па […]...
- Мы адданасці сяброў не заўважаем Мы адданасці сяброў не заўважаем, Абыякавы да іх перажыванняў, Трапяткіх заўжды цураемся пытанняў, А пачуўшы іх, мы позірк свой хаваем… […]...
- Бездапаможнасьць Чаму ня згасла сонца? Чаму не пераапранулася неба У чорныя хмары? Чаму ня змоўк сьмех? Чаму не перасталі гуляць дзеці […]...
- БАЛАДА АЛЕСЯ ПІСЬМЯНКОВА (25.02.1957-26.04.2004) Ведайце: калі мяне не стане- Я ў сваю дывізію пайшоў. Аляксей ПЫСІН Мы ідзём праз спёку і снягі, Праз […]...
- Чалавек адзін канае П. маці. Чалавек адзін канае… Чалавечае жыцьцё, Быццам нітачка льняная, Паміж небам і зямлёй… Чалавеку жыцьця мала, Гэтай нітачкі льняной, […]...
- Пад адзін грэбень Цяпер ужо такіх выпадкаў мала. Успомніўшы дзявочыя гады, Жанчына ў полі раптам заспявала Ад жалю ці ад нейкае бяды. Узвілася […]...
- Не, мне не сорамна! Не, мне не сорамна, что я беларус, Бо да шчасця-не такі як усе. Я не выканваю кожны прымус. Мая краіна, […]...
- Жабіна магчымасць Пнецца “жаба ў каляіне” увайсці ў гісторыю дрэнна ў шэрай кааліне гледзячы ў тэорыю Шлях, дарэчы, лесам цягне невядомай сцежкаю, […]...
- Мір і вайна І колькі чалавек не сумаваў, Назаўтра ўсё адно будзе не кепска. Хоць душу д’яблу ён прадаў, Да цеплыні, дабра цягнецца […]...
- Ноч з анёлам Было: я некалі стаміўся, Прылёг на ложак адпачыць, Заснуў… І раптам… мне з’явіўся Ці госць, ці прывід уначы. Прастора ўспыхнула […]...
- Жыццё і скон – адзін закон Жыццё і скон – адзін закон, І журавы лятуць на поўнач. Любоў, пісаная спакон, Заўсёды застаецца побач. Жыццё і скон: […]...
- Ты не пытайся ў мяне Ты не пытайся ў мяне пра што я думаю калі, Сад за акном маім цвіце, спяваюць песні салаў’і? Чаму ў […]...
- Вось ужо дваццаць першае стагоддзе Вось ужо дваццаць першае стагоддзе… А да чаго мы з вамі дайшлі? Да чаго? Стала штодзенным нам Амаль усе, што […]...
- Адзін, магчыма, крок, не болей Адзін, магчыма, крок, не болей Ступіў ты ў вогненны прасцяг, – Але ў тваіх руках над полем Узвіўся наш гвардзейскі […]...
- Як сустрэну прыгожага Як сустрэну прыгожага, з хвалістым чубам, Дык адразу успомніцца колішні, любы… Толькі любым цяпер вось яго я назвала, А тады […]...
- “Калі няма на свеце маёй мовы…” Калі няма на свеце маёй мовы, Майго народа і мяне самога, – Дык для каго будуеце, панове, Канцлагеры, катоўні і […]...
- Чаму кладзе на кальку туш Чаму кладзе на кальку туш мастак амаль агульных душ? чаму алоўкі пакрышыў не-праграмёр чужой душы? Вучыцца каб у аднаго. і […]...
- Мова роднай хаты Мова роднай хаты Лупцавалі не раз беларуса-скарыся! І турмою палохалі пан і паняты. Толькі лепей застацца без волі і хаты, […]...
- Ў Р А С Х О Д Сёмы дзень пасля нападу. Ёсць гарантыя, што ўсе Застануцца ў заняпаду, Не загінуць абы дзе. Супакоены і пэўна Менчукі і […]...
- Рэчанька вузкая, вадзіца мутная Рэчанька вузкая, вадзіца мутная, Да чаго ж ты, дзяўчыначка, сягоння смутная? – Да як жа мне жыці, вясёлаю быці? Каго […]...
- Нечаканае” натхненне У натхнення няма распрадку, Калі яно прыходзіць да цябе. Павінен звыкнуць да парадку, Яно само паказвае сябе. Ні да каго […]...
- Яшчэ адзін глыток начной атруты Ноч – налитая цемраю чаша. Прыгублю яе востры настой. Хай душа і смяецца, і плача Над бязладнаю доляй маёй. Л. […]...
- Запавет сыну Не прадаць, не зганьбіць, не пакінуць Роднае і крэўнае ў бядзе. Запавет такі рыхтую сыну, Каб у згодзе жыў сярод […]...
- Мая мова Нехта скажа: – Забыла? Зраклася Роднай мовы? На зьдзек аддала! Не! Яна ж з маім сэрцам зраслася, Ў ім чароўнаю […]...
- Набеларушваецца Канкрэтныя беларусы ў зямлі. На зямлі бадай што прыблізныя. А тыя, Што самавіта прабліснулі, Здаецца, зусім не былі. Яна беларуская, […]...
- Часу няма сказаць “люблю” Часу няма сказаць “люблю”, не тое, што пакахаць, а ў пісьмах бацькавых працякае страха – 25 ёй гадкоў на Іллю. […]...
- Яшчэ год адзін адплывае ў бязмежжа Яшчэ год адзін адплывае ў бязмежжа, трымціціць на далоні сняжынкай-слязой. Што – памяць забрала, што – снежань заснежыў, а нешта […]...
- Луг паэта Луг паэта поўны траў. На жалейцы ветрык йграў І аб праўдзе, і аб волі І аб горкай нашай долі… Луг […]...
- Адзін дома Адзін дома З парога мяне жонка аглушыла: “Даюць адну пуцёўку на курорт. Сумленнай працай гэта заслужыла, Я з радасці купіла […]...
- Так снегу мала ў лесе Так снегу мала ў лесе, Хоць за акном зіма. Ды ўжо са мной Алеся Каторы год няма. Не заракоча басам […]...
- Успомнім “Успомнім” Успомнім усіх, каго любілі Бацькоў і родных, і сяброў Вы з намі, мы вас не забылі Да нас прыходзіце […]...
- Каханне малітвай назвала Каханне малітвай назвала. Душы патаемнасць-алтар. Я Вашай самотаю стала, А Вы-мой прытулак для мар. У дождж навальнічны спатканне. Між сполахаў […]...
- Каханне ці любоў Я цябе кахаў калісь, Бласлаўляў імя тваё. Думкі мае нясліся увысь, І сэрца ў грудзёх трапятала маё. Твой твар для […]...
- БАЛАДА ЭМЕРЫКА ЧАПСКАГА (5.11.1828-23.12.1896(4.01.1897)) Ля возера ў парку няспешна ідзеш Па лісці счарнелым і па залатым. Ты вершаў не пішаш. Тут восень, як […]...
- Не малітва Дык што за параза? Адкуль як праказа… бяды якіян… добрае з…банам… лепшае ў клеці… мы ж яго дзеці… Чаму не […]...
- Дарагая… Каханая Дарагая… каханая… залатая… Ці ты чуеш, як цяжка мне? Можа косы твае расплятаюць там далёка, далёка дзесь… Не магу расказаць […]...
- Рай Самыя вясёлыя і галасістыя салаўі – на вясковых могілках. Напэўна, таму, што і днююць, і начуюць не ў гнёздах, а […]...
- Знайсці выйсце Хмары надзвігаюцца ўначы, Лётаючы па ўсім белым свеце. Жудасна лапочуць крумкачы Ад жахлівай смерці на планеце. Чаму людзі мала так […]...
- У вышыні пустой У вышыні пустой трывожна маім самотам. Паэт – гэта той, каго зразумеюць потым. Паэзія – неспакой, што шэпчаш нябёсам употай. […]...