Верш У АЛЬМАНАХ
1.
Лятае прывiдны арол.
Арэшнiк веццем шапацiць.
Карчмар габлюе нейкi кол.
Скрыпач высокае трымцiць.
А там, ля вупражы i зброi,
Сярод карыта для вады,
Дзяучыны палымнеюць строi:
Матыль i птушка, два сляды…
2.
Гаркавы подых познiх трау.
Плынь журавiнау, пёк страхi.
Агнiстасць кветкi жнiвень скрау.
А толькi пыл – глухi, сухi!..
У вёдрах плёскаецца неба.
Авечкi – рахманыя – сядзяць.
Шпакi апошнiя звiняць.
А…сонцам…скачуць з дзiрак склепа!
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Жнiвень Ўсё навокал зелянее Пабялелi толькi нiвы Нiбы хмаркi ў сiнем небе Гэта жнiвень, гэта жнiвень Паглядзi, ўжо рабiна Чырванее сарамлiва […]...
- Дождж iдзе Дождж iдзе халодны ды глухi, Кроплямi змываючы надзею. Край мой беларускi, край смугi, Сэрца ўспаміны толькі грэюць. Вытрываў нямала наш […]...
- Жнiвень, арэхi i жоўтыя восы Жнiвень, арэхi i жоўтыя восы, Што замiналi цябе цалаваць. Першы маток павуцiны бялёсы. Пах пераспелай травы ў галавах. Недзе на […]...
- Лятае вольна павуцінка Лятае вольна павуцінка, Блукае ў сумным лесе муравей, Прыйшла ужо восені часінка І адляцеў у выйрай першы журавель… Пафарбавала восень […]...
- Там толькi Там толькi хочацца, хочацца жыць, дзе родныя, сумныя далi, дзе поле узорнай раўнiнай ляжыць, калышацца жытняю хваляй. Дзе Нёман дастойны […]...
- Жыццё–рачная плынь Жыццё–рачная плынь Жыццё нясе нас, як рачная плынь, Віруе-круціць, бы ў вадавароце, А недзе засталася неба сінь І сонечныя зайчыкі […]...
- Подых кахання Подых кахання знясіленай птушкі Ў аблоках-люстэрках жадання жыцця. Зняволены подых насамрэч свабодны, Прыгнечаны болем праз свет адкрыцця, Праз горкія слёзы […]...
- Па-над белым пухам вiшняў Па-над белым пухам вiшняў, Быццам сiнi аганёк, Б’ецца, ўецца шпаркi, лёгкi Сінякрылы матылёк. Навакол ўсё паветра Ў струнах сонца залатых, […]...
- Маёй старонцы У старонкі пяшчотай маёй- Белы тварык і гонар дзявочы. На галоўцы яе залатой- Канюшынавы сціплы вяночак. У хадзе яе – […]...
- Беларускiя дзеткi “Так i асвета, паны… Не павiднела У нашых саломенных хатах. Ды сказаýшы дарэчы, песняй народнай, чужой i мовай незразумелай- гэткай […]...
- Плынь гвалту накрывае нас Плынь гвалту накрывае нас… Падай руку, а я – табе… I мы ўцякаем Ад чэргаў да зьбяднелых кас, Ад трафарэтных, […]...
- Успамін былога вяскоўца У горадзе жыць – жыць зручна. Кран павярнуў – і тут жа вада ў цябе пад рукой. А помніцца, як […]...
- ВЕРАСЕНЬ, ЯК ВЕРАСЕНЬ Пабялiлi лес туманам – Густым, цяжкiм малаком. Нешта холад кроча рана, Енчыць зайцам пад акном. Трава раптам пажаўцела, Гарыць толькi […]...
- Мы на гады жыццё не лiчым Мы на гады жыццё не лiчым Яны – як колы на вадзе I толькi зморшкi на аблiччы Ты не схаваеш […]...
- Удваіх Адна і адзін – Бязважкасць і плынь. Вецер – з вярбой, А я – з табой. Жаданай, адданай, скупой. А […]...
- ТРЫЯЛЕТЫ Палю за волю сёння свечку, Злучаю часу берагi. На правым – людзi косяць грэчку, На левым – звезены стагi. Палю […]...
- ПОЗНЯЕ ПРЫЗНАННЕ Т. А. Лячу з дарогай – у нябёсы… А крылы дома засталiся. Я часта думаю пра лёс свой: Цi ўсе […]...
- Сцяжынка (песня) Размаўляла са мною сцяжынка I кудысьцi вяла ў падарожжа: “Ты калiсьцi ўбачыш, дзяўчынка, як ствараецца восенню дожджык. Ты калiсьцi пачуеш, […]...
- Не сыходзь Не сыходзь, будзь побач. Усё рушыцца? Ну i хай. Калi ласка, у апошнюю ноч Чалавецтва мне “Good bye” Не скажы, […]...
- Ява Я В А НЕЗНАЕМАЙ ФЕЯЙ ПРАЗ УРЫУКИ СНОУ, СУРАЗМОУЦАЙ СМЕЛАЙ НЕСКАЗАНЫХ СЛОУ. ТАЯМНИЦАЙ НОЧЫ, У ВЭЛЮМАХ ВЯСНЫ, НЕПАУТОРНАСЦЬ КРОЧЫЦЬ, ЦЕРАЗ […]...
- Простае шчасце людское Простае шчасце людское, Так неабходна для нас. Каб за вокнамi сонца блiшчала, Ды белы бусел ляцеу каля нас. Гэтае шчасце, […]...
- ЗАМАЛЁУКА Лапаталi дэманы крыламi На свiтанку; недзе, каля гор, Дагарэлi рэшткi сiнiх зор; Куст лазы кранууся з павукамi; Адыходзiлi вышэй казлы; […]...
- Гімн клуба творчых берасцейцаў Між дрэваў зялёных, балотаў і рэк Узвысіўся родны наш горад, Тут творчы спрадвеку жыве чалавек, Прайшоў ён скрозь боль і […]...
- У промнях Неба палае жывой маладосцю… Будзем вітацца мы з гэтай вясною. Я зазіраю ў промні, а хтосьці Крочыць да сонца сцюдзёнай […]...
- Мне вашых вачэй ня трэба Мне вашых вачэй ня трэба, Яны навучыліся хлусіць. Палі ўжо даўно без хлеба І сеяць ніхто не мусіць. Забыліся вы […]...
- Неба снегам зямлю кранае Неба снегам зямлю кранае Дзе мiж iмi мяжа – не пайму Ў якi бок мне iсцi – не знаю Свае […]...
- Сьцежка ад студні Як чарацінка крохкая, Плывеш і не прыстанеш. – Нядоўга ж так, – дзед вохкае, – Пераламіцца ў стане. Сьмех у […]...
- Даруйце, родныя бары i пушчы Даруйце, родныя бары i пушчы, Зямлi бацькоўскай неацэнны скарб, Што – не глухi i не сляпы – вiдушчы – Не […]...
- Перараджэнне Ты – воск, Ты гарачы расплаўлены воск, Каторы сцякае ўніз, А затым застывае. Ма-роз, Працінае ўсе жылы мароз, Ад тае […]...
- Мы з паэтам ярчэлі ў вачах Мы з паэтам ярчэлі ў вачах, нібы ў сутве шаленства сівога. І чаканне згоднага “так” пажаўцела ў сланечнік Ван Гога. […]...
- Не глядзi! Не глядзi! Не глядзi на Захад, не глядзi на Усход, Лепш зазiрнi сабе пад ногi, у свой агарод. Трава больш […]...
- Іду ў жыццё Адным – каб вецер, каб дарогі, Каб неба шыр над галавой, I не бяда, што шмат трывогі, Што вечна ў […]...
- Паэзія Паэзія… каб застацца Успамінам на сьценах жыцьцёвых, Раздаць па кавалачках сэрца І адрадзіцца новым… Паэзія… каб здолець Сябе адшукаць і […]...
- ПОДЫХ ХАЛАДОЎ Неба паблекла, а стылая плынь Прылягла на счарнеўшы бугор. У маркотным дрыжаннi мокрых галiн Манiць шлях з туманамi да зор. […]...
- Сваё Хацеў бы я вершы пiсаць каханне спаткаць у каханнi прызнацца пасля каб не знiкнуць не заблытацца ва ўласных мне думках […]...
- Падснежнiкi Такiх далiкатных, паветрана-тонкiх Падснежнiкаў белых букет. Часцiнку вясны ручаiнава-звонкай, Ласкавага сонейка след. Прыгожыя кветкi старанна малюю. Я сёння крыху чарадзей: […]...
- УДАВА Няўмольна прыспешвае час адзiнота. Намыла бялiзны – завесiла шнур… Субота, здавалася б, – толькi субота, Калi б нi самоты калючы […]...
- КАСТРЫ Выбiты з будзённай каляiны, Мяне нясуць пад воблакi вятры, А ўздоўж шашы – палаюць арабiны, Асеннiя самотныя кастры. Ляту над […]...
- Вецер трупы вынасіў у вёдрах З дубувецця Вецер едзе Каб вам вЫнесці мазгі, Ля крывішчы Вецер свішча Зноў узводзячы куркі. А адпілкі уцякаюць, Дождж і […]...
- Адзвінела птушынае лета Адзвінела птушынае лета, Нам ужо не вярнуцца туды, Дзе былі мы пяшчотай сагрэты, Дзе прабеглі юнацтва гады, Дзе лічыў сабе […]...