Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Астравец

Нікога.
Сумны вечар.
Сакавік.
Не думка ў галаве – іржавы цвік:
“Я тут адзін. Але чаму, навошта?”

Ахутвае, бы коўдра, цішыня.
На чорным небе зорная гульня.
На сотні год –
“Ліхтар, дарога… Пошта”

Няўжо маім пакутам не канец?
Чаму я тут? Скажы мне, Астравец,
Чаму ўспрымаю адзіноту востра?

Сумневаў рэха чутна адусюль.
Нясу ў сабе сваіх пытанняў куль,
Масток шукаю, каб пакінуць востраў.

18.03.2016

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Астравец - Сяргей Махнач