Верш Вязынка
Вязынка – само спявае слова,
У зенiце жаўранкам звiнiць,
Рэчкай, што прадзецца адмыслова,
Як майго народу песня-нiць.
Тут i рэчка Вязынкай завецца, –
Звязвае з мiнуўшчынай сабой.
I трапечуць жаўранкамi сэрцы,
У якiх спрадвечная любоў
Да сваёй зямелькi шматпакутнай,
Што Купалу – шчодры дар – дала, –
Вязынка – на карце кропка – тут нам
Велiчнаю зоркаю ўзышла.
Вязынка – жалейкаю ўсёроўна
Грае слова шчасцем i журбой…
Вязынка, трывалай нiццю кроўнай
Беларусы звязаны з табой!
Ещё вершы:
- Цётка Скрыпка грае – сэрца замірае I лучынка свечкаю гарыць… Гэта гранне чуюць ва ўсім краі, Гэта свечка – зоркаю ўгары. […]...
- НЕ РАЗ У РОЗДУМЕ ВЯРНУСЯ Зямной красой жывуць паэты, Каб услаўляць красу нябёс… Удзячны кожны iм за гэта, За творчасць iхнюю, iх лёс. i сам […]...
- САМОТНЫ КУПАЛА Уваходжу ў вялікую залу, Ці чырвоную, ці ружовую… Бачу прывіда – Янку Купалу Ці яго душу папяровую. Што напісана ў […]...
- Францішак Багушэвіч Чутна ў родным краi Й па-за краем, На край свету чутна: Ад душы, Як само сумленне, Дудка грае, – Трубамi […]...
- Брады На карце вялікай краіны Ёсць кропка маленькай зямлі, Любімы куточак радзімы- Там кружаць мае жураўлі. Між рэчак, балот і затокаў […]...
- Ідэнтыфікацыя хору Прэста, сіньёры, прэста, сі..прэс прастола. але жанчына ілюзія сэнса міру. музыка ў гэтым сэнсе ёсць самка гола. але не кожнага. […]...
- У слова – свая вага У слова – свая вага, Слова – розуму рэха. Слова – мая туга, Слова – мая ўцеха. Можа, нябесную высь, […]...
- Народ Як птушка ў небе, вецер у полі, Я незалежны і адзін, Адчуўшы подых, светач волі, Час згінуў безліччу гадзін… За […]...
- Жар спакусы і холад адчаю Жар спакусы і холад адчаю Загасілі зноў свечку-душу… Запаветнае слова “кахаю” Я даўно не кажу, не пішу. І сказаць не […]...
- Зорка Венера ўзышла над зямлёю Зорка Венера ўзышла над зямлёю, Светлыя згадкi з сабой прывяла… Помнiш, калi я спаткаўся з табою, Зорка Венера ўзышла. З […]...
- Я ўсё сваё жыццё Я ўсё сваё жыццё да Вас ішоў, Але здарожыўся на паўдарозе. I зараз у маркоце і трывозе Хацеў бы ў […]...
- Ды й, не слава расейскіх паэтаў Ды й, не слава расейскіх паэтаў За сабой зманіла, зьвяла, А зтрымцеўсь я душой, зьбіўся сэрцам, Ва ўсім, што маці […]...
- Быццам у пекле Быццам у пекле вечар дагарае. Сонца зачадзіла чорным дымам. Чорт на скрыпцы грае, грае, грае, Цэліцца але ўсё міма, міма, […]...
- Абнімі Абнімі ты мяне, маладая, Абніманнем гарачым, агністым, Дый памчымся ад краю да краю Вольнай думкай па свеце цярністым. Ў дзень […]...
- Дала мне маці гэту мову Дала мне маці гэту мову, Каб не нямым прыйшоў у свет, Дала мне маці гэту мову, Як спадчыну і запавет. […]...
- Гуртоўка Лявону Вольскаму Я сваю краіну маю. Я не курд і не удмурт. А настрой мне узнімае Беларускамоўны гурт. Гэй! Гэй! […]...
- Лясны тэатр На лісток усеўся Конік, На калена ўзяў Гармонік. Грае польку-весялуху Гэтак хвацка – Люба слухаць. Грае весела Камарык, Скрыпку ўзяў […]...
- Усё часова на зямлі, часова Усё часова на зямлі, часова… Але жыве дзіцячы смех і слова, У небе – сонца, пад гарой – крыніца, I […]...
- МУЗЫ МУЗЫ На лясной паляне Дзве красуюць Музы. Янка на баяне Грае. Яны кружаць. Кружаць, пазіраюць Гляне на якую – Хлопец […]...
- Чырвоная кропка Чырвоная кропка – бясконцасць, мы бога шукаем навукай… Ад моцы сваёй набываем бадзёрасць, распрануўшы дрыготкія рукі. Прыйдзе час, разгадаем бога […]...
- Прамяніся ярчэй і ярчэй Прамяніся ярчэй і ярчэй Ды звіні ўсё званчэй і званчэй, Наша простае, шчырае слова – Беларуская мова. Нізавошта не скажаш […]...
- Чалавекачас Час адчыняе нас калі скончыцца сказ – ставіць кропку прастора па кроплі пераносіць у твор што не мае наз- вы- […]...
- Спачатку было Слова Спачатку было Слова. І Слова было ў Бога. І Слова было Бог. У цемры жылі людзі. У іх не было […]...
- Лянота Я дурнею ад сваей ляноты, вар’яцею ад тае тугі, што шчымлівай, жаласлівай нотай мне куе ўпотай ланцугі. Пачуваю лішняй недарэкай […]...
- Мне незнаема сцежка гэта Не ведаю, куды іду: Мне незнаема сцежка гэта, Забыўшыся на боль, нуду, На момант стану я паэтам. Да неба просіцца […]...
- Настаўнікам Не цурайцеся роднага слова. Гэта – ваш абавязак і хлеб, Гэта – душаў дзяціных аснова, Гэта – наша з галоўных […]...
- Мы жывём, як гарох пры дарозе Мы жывём, як гарох пры дарозе Хто нi йдзе – той вазьме i скубне Гэту прымаўку ў нашам народзе Расказала […]...
- – Ад чаго ты самотны, бусел? – Ад чаго ты самотны, бусел, у гняздзе над знямелай вёскай? – Я сумую па Белай Русі дачарнобыльскай, чыстаросай. – […]...
- Рупі на садзе-агародзе Рупі на садзе-агародзе, Зямельку лашчы і дзяўбі, Як чорный шпак сьвішчы на дроце І веснаводар першы пі, Няхай пачуцьці твае […]...
- Урокі гісторыі Не могуць існаваць нязменна І лад, і норавы грамадзтва, І калі-небудзь непазбежна Наканавана ім змяняцца. Нажаль далёка не заўсёды Праходзіць […]...
- Сэрца, навошта Сэрца, навошта табе успаміны: гоні у смузе і старыя хаціны? Вільгаць туману, духмянасць зямлі, рэчка лагодная, шчодры палі, шчасце сяброуства […]...
- Полька Як пачуеш гукi полькi Дык адразу пойдзеш ў скокi Гэта полечка-трасучка Танчыць баба, танчыць ўнучка Паглядзi, як цётка Ганна Вытанцоўвае […]...
- Пераклад верша “Love” Henry David Thoreau Бы дзве планеты, быць бы нам… Ды раптам… зоркаю двайной… Ўзышлі і ззяем… недзе там, Дзе спалучыліся з табой… Сусветных […]...
- Дазвольце Дазвольце, панове, у век гэты новы Мне вашу увагу крыху затрымаць Дазвольце мне слова, адно толькi слова Дазвольце мне слова, […]...
- Мiнула стагоддзе Ясенiна Мiнула стагоддзе Ясенiна Яго святкаваў я адзiн У полi iрляндзкiм асеннiм Далекай зямлi сваёй сын Там рэчка з нянашаю назваю […]...
- Ссохлая груша Ссохлая груша стаіць сірацінай. Галіны, як рукі бабулі старой. Апошнія ўжо дажывае часіны Сэрца жывое пад шэрай карой. Вецер, што […]...
- Акраверш Над зямлёю неба просінь. Астываюць, меркнуць росы. Ты паглядам мілым просіш: “Ах, хутчэй, хутчэй бы восень!..” Шчодры водар думных сосен… […]...
- Пра слова “Пра слова” Я чуў, у жыцьці вось так бывала Што слова нават забівала Сказаў і потым не дакажаш Што гэта […]...
- ПАД МІЛАВІЦАЙ Я ў небе Мілавіцы не знайшла, Магчыма, што была я не з табою, І ўся другому спетая хвала – Без […]...
- Хлебаробу Восенню ты і вясною Ніву упарта арэш. Часам у рукі з любоўю Пульхную глебу бярэш. Следам сяўба надыходзіць, Перадыхнуць не […]...