Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Аганёк

Нам навечна, навечна ў сэрца хвілі запалі,
Як над воласцю нашай сцяг чырвоны ўздымалі.

Лістападаўскім днём, непагодным, імглістым,
Быццам неба заліў ён агнём прамяністым.

Разгарэўся, вакол абудзіўшы сялібы,
Аганькамі заззяў па асветленых шыбах.

Аганькамі яго саграваліся людзі,
I адзін аганёк закаціўся мне ў грудзі.

З той часіны ў жыцці я спакою не знаю.
Ён гарыць у грудзях, палымнее, шугае –

Кліча жыць з аганьком, шлях да новага значыць,
Калі ж трэба згарэць, дык згарэць да астачы!

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Аганёк - Пятрусь Броўка