Верш Аганёк
Нам навечна, навечна ў сэрца хвілі запалі,
Як над воласцю нашай сцяг чырвоны ўздымалі.
Лістападаўскім днём, непагодным, імглістым,
Быццам неба заліў ён агнём прамяністым.
Разгарэўся, вакол абудзіўшы сялібы,
Аганькамі заззяў па асветленых шыбах.
Аганькамі яго саграваліся людзі,
I адзін аганёк закаціўся мне ў грудзі.
З той часіны ў жыцці я спакою не знаю.
Ён гарыць у грудзях, палымнее, шугае –
Кліча жыць з аганьком, шлях да новага значыць,
Калі ж трэба згарэць, дык згарэць да астачы!
(1 votes, average: 5,00 out of 5)
Ещё вершы:
- Мітынгі вялікай рэвалюцыі Мітынгі вялікай рэвалюцыі – Боль адзін, I стогн адзін, I гнеў адзін. Сходы для будзённай рэзалюцыі – Шум адзін, I […]...
- Калі пагляджу я на карту Калі пагляджу я на карту, Ах, колькі шляхоў ляжыць!.. Такі ўжо ў мяне характар – Усюды хачу пабыць. Хвіліны не […]...
- Ах, што гэта за дзяўчына Можа, знаеце Мальвіну, Што так хораша пяе? Ах, што гэта за дзяўчына, Што спакою не дае. Устаю я ранкам сінім, […]...
- Я лёс згубіў у хмызняках Мінае час, гады лятуць, А я ўсе блукаю, Шукаю шчасця я сляды, А дзе знайсці не знаю… Яго згубіў я […]...
- Кожны сам за сябе Кожны сам за сябе. Не чытай мае вершы, не трэба. У гадзіну цяжкую я мушу застацца адзін. У нябёсаў прашу […]...
- Нацдэмы Мы не з тых, хто шукае цяпла і спакою, калі край наш рабуюць, калі – слёзы й кроў… З тых, […]...
- Нас забівае ўласнае каханне Нас забівае ўласнае каханне, Яно ратуе нас у час благі, Мае радкі як прывідныя здані Блукаюць за акенцамі тваймі. Калі […]...
- Чорная хмарка Чорная хмарка па маім жыцці – варонай-пляткаркай. Куды ісці? Схавацца ў полі, у зелках высокіх? Цяжкая доля ўзыдзе асокай. Заснуць? […]...
- Першае каханне Я думала даўно забыла Хлапца таго з блакітнымі вачыма, На золку песню салаўя, Духмяны бэз ля ручая. Сцяжынку ў полі, […]...
- Я цябе прыгадаў В. М. Я цябе прыгадаў Басаногаю, шустраю, тонкай. Пад нагамі рассыпала Раніца зерні расы, І тады, у далёкія тыя часы, […]...
- След завірухі Слабее зрок. Цішэюць рухі. Пара спакою настае. А след жыццёвай завірухі не растае, не растае. Ляжаць застылыя сумёты, хоць вецер […]...
- Напрадвесні Уздыхнулі Нёмана грудзі: – Вясна будзе! Вясна будзе! – Покліч скалыхнуў паветра, Адгукнуўся ў пушчы нетрах, І расплыўся, і загінуў… […]...
- Жывём часінаю такою Жывём часінаю такою, Што ўвысь нязменна нас вядзе. Не адчуваем мы спакою Алі хвіліначкі нідзе. Няхай суцішна на світанні – […]...
- Чырвоны дыск за хмару закаціуся Чырвоны дыск за хмару закаціўся І знік за ёю, як заусёды, звыкла. І раптам промень сонечны прабіўся І шэрань за […]...
- Узляцела гэтак міла Узляцела гэтак міла Рук пяшчотнае ласо. Зноў мяне ты затапіла Поймай русых валасоў. За дзвярыма ноч залегла. Млее цесная павець. […]...
- Ня падай Снег падае на зямлю, Ня падай ты, як снег такі. Я песню табе спяю, Бягу я па зямлі. І бачу […]...
- БАЛАДА ЭДВАРДА ВАЙНІЛОВІЧА (13.10.1847-16.06.1928) Не прышэлец з Усходу ні з Захаду ён, А з тутэйшага люду, які гонар мае, Над якім неба светлага […]...
- К. Е Як кахаць – дык навечна. Як гарэць – дык да тла. Каб жыццём чалавечым Ганарыцца магла. Калі людзі спытаюць Для […]...
- У мінулым жыцці У мінулым жыцці – я камарыкам, Пэўна, лётаў, пад хвоямі з пальмамі жыў, Вецер дунуў, і вось жа – кошмарыкі! […]...
- Мой шлях Па жыцці іду я цераз два стагоддзі: У дваццатым веку я прыйшоў на свет, Зараз з дваццаць першым пражываю ў […]...
- Вечаровае 1. Звон струны – Ці спеў аблокаў? Захад сонца палымнее, І душа – нібы нямее: Звон струны Ці спеў аблокаў? […]...
- Заўтра нас ня будзе Я быў, а заўтра мяне ня будзе… Ты глядзела ў вочы, а гэта апошні раз… Ад болю рвуцца мае грудзі, […]...
- Душа паэта Душа паэта Не ў ладах я сама з сабою. Супакоіцца чым – не знаю. Не знаходзіць душа спакою, Я на […]...
- Словы жудасна паміраюць Словы жудасна паміраюць, Патухаюць, як светлякі. Забываюць іх, не паўтараюць І газеты, і языкі. Толькі недзе ў далёкай вёсцы З […]...
- Ф. Віён,,Я зьведаў сьвет Франсуа Віён: ,,Я зьведаў сьвет…,, (пераклад на беларускую мову). Я знаю мир – он стар и полон дряни, Я зьведаў […]...
- У вырай Зашумела нудна восень Шумам лісцяў, шумам сосен, Даўшы волю хмурам; Ажно з гоняў Беларусі У вырай вылецелі гусі, Паплылі ўдаль […]...
- Крэпасць над Бугам Ёсць крэпасці з муру, з гранітў, са скалаў, Іх сцены-байніцы абводнены кругам, А колькі іх знікла – было ж іх […]...
- Что за дзіўныя людзі? Что за дзіўныя людзі? Что за сквапны народ? – Нібы пікай у грудзі, то камень у агарод. Я, напэўна, не […]...
- Над ракою ў спакою Над ракою ў спакою Зацвітала каліна; У сяле за ракою Вырастала дзяўчына. Да зялёнай каліны Прылятала зазюля; Да дзяўчыны-маліны Удаваўся […]...
- Подлых шчасця Як быццам першае спатканне Хварае сэрца у грудзі І Няма сіл стрымаць каханне Калі сустрэў яго у жыцці Кожны крок […]...
- У горад! Хлебам не кармі У горад! Хлебам не кармі… (Дзе абжывуцца – там папросяць.) Слабеюць нашы карані, I кроны меней пладаносяць. Прыедзе брат і […]...
- ГУРБЫ СПАКОЮ ГУРБЫ СПАКОЮ Я іду белым полем Па бяскрайняму снегу Без краёў наваколле Згубіў мэту для бегу. Выглядаю удалеч, Каб пабачыць […]...
- Цябе адну я так кахаю Цябе адну так кахаю Мы разам ужо ня мала дзён. Душой з табой адпачываю, Бярозка ты, я ж толькі клён. […]...
- Мабыць патрэбы я не маю Мабыць патрэбы я не маю, Зь якой кладуцца долу ніцма, Напрад вяльможнымі царамі, Напрад заможнымі дварамі. Мабыць патрэбы я не […]...
- ТАК СТАЛАСЯ Ты быў! Ты ёсць… Але цябе не будзе ў маім жыцці… Не ты таму віной. Так сталася… І бог тут […]...
- Вёсачка мая родная Вёсачка мая родная, З чым цябе параўнаць? Знаю – сталiцы нiводнай Побач з табою не стаць Знаю, ў краях далёкiх […]...
- Сто год Паўсотні гадоў Адлічыла дарога, А людзі гавораць – Не так ужо многа. Падумаеш, – Хочацца З імі згадзіцца, Бо зроблена […]...
- Горад Гэты горад чужы, І чужыя тут людзі. Ён ня мае душы. Жах сьціскае мне грудзі Ад той думкі, што тут […]...
- РУЖОВЫ МАЛАДЗIК Як прагна п’е стамлёны пасля працы конь З туманам цяжкую i смачную вадзiцу, Так закаханая ў першы раз дзявiца Прыцісне […]...
- Не чакаю ўрыма, пакоя Не чакаю ўрыма, пакоя, Бо сьвет гэты таго не дае, Бо народ мой, ілжывая воля, Да крыві і бандытства зьвядзе, […]...