Верш ПаскЮДЫ

Плечы сакавіцкага сонца
Ахутаны сіверам, вар’яцка-пяшчотным.
Павевы вятороў на раздарожжы
Надаюць непатрэбнае моцы.
У друз б’юцца зоркі, у тварах якіх
Адбіваюцца напрамкі
спампаваных надзей.
У гэтай краіне закон для слабых
Вынішчае стасункі людзей –
Бязмоўнай зграі згаладалых
Кузюрак:
Бязрукіх, бязногіх, сляпых, нямых.
Статак захраснуў у шчыльнасці сутак,
Чорных як чорт, шалёных, глухіх.
Сядаюць на плечы вясновага сонца,
Пірамідамі забальзаваных душаў.
…..
Не, нікому не трэба ні шчасця, ні моцы,
У дзівоснай краіне паскЮДАў.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

Інвалідам вайны Колькі войны скасілі, Колькі легла касцьмі?! Твая слава, Расія, Перамыта слязьмі. Ты шчаслівы, гавораць, Абмінула вайной. Яе беды і гора […]...

Балада пра волатаў У змрочным скляпенні, да зданяў падобны Сядзіць анямелы, гаротны народ, He бачыць ён сонца, бо зыркія промні Яго не краналі […]...

Шэрыя хаты, платы і вароты Шэрыя хаты, платы і вароты, – белая ноч на дварэ. Нешта лучына не хоча гарэць роўна пад шум калаўроту. Цеста, […]...

Бог Двое сляпых у адчаі прычыталі: Памілуй нас, Давідаў сын. Цізможыш зрок нам даць? пыталі, Застаўся шанс у нас адзін. Спытаў […]...

Калядная імпрэсія Не стае моцы подыхам адным спыніць сплін застылы млын сніць зніч які яго сагрэе але няма моцы зорцы даляцець не […]...

БАЛАДНЫ МАНАЛОГ АЛЕСЯ ГАРУНА (11.03.1887-28.07.1920) Пэўна ў гэтай краіне памру, як сабака, Толькі гэта краіна адвеку мая, І век буду я з ёю смяяцца […]...

ДВА БАКi Чырвонае i Чорнае Стэндаля, Як два бакi, што ў медаля… Каму якая роль прыпала – Такую й граем мы пасля. […]...

Мой век Болем агучыць зямныя вякі Ён, ад пажараў чорны. Гойстрыя смерць шчэрыць клыкі – Пякельны, Пячорны. Сталлю не раз дратаваў і […]...

Сорамна Сорамна… карыстацца паўсюль чужынскаю моваю, Сорамна… не знаходзіць замены ёй беларускімі словамі, Сорамна… глядзець тэлевізар і слухаць радыё, Гора там, […]...

Ўсім блукаючым-песня Я блукаю па Краіне, Дзе за шмат мянтоў. Дзе ляжачых”копаў” Больш чым тых катоў. Дзе пяе зязюля. І куе салавей. […]...

Абяссілелі крылы Абяссілелі крылы, Няма моцы на ўзлёт! Дасягнуць небасхілу Мая мара – палёт. Дакрануцца аблокаў У свабоднай цішы, Без аглядкі навокал, […]...

Мара Скарыны Марыў калісьці славуты Скарына, “Ціснучы” кнігі на мове бацькоў: Простаму люду ў роднай краіне Зробіць даступнай ён мудрасць вякоў. Толькі […]...

Мне доўгае расстаньне з Вамі Мне доўгае расстаньне з Вамі Чарней ад Вашых чорных кос. Чаму ж нядобры час прынёс Мне доўгае расстаньне з Вамі? […]...

Злуецца дождж Злуецца дождж, шалёны быццам псіх. Ён помсціць за мінулую спякоту. Ён разагнаў на вуліцах усіх: Людзей, жывёл, усялякую істоту. Злуецца […]...

Прыпыніце час Прыпыніце час: Мне патрэбна выйсці. Колькі ёсць яшчэ нас З прыналежнасцю “чыйсці” Прыпыніце час, Бо няма ўжо моцы: Ён бяжыць […]...

БАЛАДА СЯРГЕЯ НОВІКА–ПЯЮНА (27.08.1906-26.08.1994) У небе Айчыны чарнюткія краты, І чэрап у небе-не сонца-плыве. Пры новай уладзе ты зноў вінаваты, Што ты беларусам […]...

Зялёнае мора Нябёсы плакалі спаленай шчаснасцю. Хісталіся на вятры вагі прасторы. А мы стваралі ружовыя акуляры марнасці. І назіралі праз іх на […]...

Аднойчы да чалавека прыйшло свята Аднойчы да чалавека прыйшло свята… Неспадзяванае, як першы снег, Шчаслівае, як адчуванне палёту, Урачыстае, як зыход сонца, Прыйшло да чалавека […]...

На мінскім прыпынку Развітацца з табой ніяк не магу, У грудзях сэрца б’ецца балюча. Да цябе я зноў бягу і бягу, Быццам промень […]...

На сметнік выплеснула смутак На сметнік выплеснула смутак! Нутро напоўню іншай тэмай. У вершах дзённік “мроі сутак” Пазбаўлю статусу татэму. Пакрэслю чыстыя старонкі, Жыццё […]...

Я ў лузе кветкі не сарваў ніводнай Я ў лузе кветкі не сарваў ніводнай, Ніводнай зоркі з неба не схапіў, І, па жаданню прымаўкі народнай, Ні разу […]...

Адцурайся ад моцы рэцэнзій Адцурайся ад моцы рэцэнзій над прачытаным безадказных; ад малітвы – як быццам – заўчасных; быццам кат, маю * карму, у […]...

Змрок Куды ня кінь- Пануе змрок І моцы сонца Не чутно. Палюе недзе У лесе воўк, А ты нясеш Сваё ярмо. […]...

Чорт Чорт. Як заказыча хтось за пяткі – На гэтай хвілі сьвет забудзь! Кліч Уладарцу, маці, татку, Аблічча боскае цалуй! Мабыць, […]...

Абяцаюць нам новы раскошны дом Абяцаюць нам новы раскошны дом, Але ТУТ нам жыць і канаць, Тут пад кожным навекі здабытым бугром Нашы продкі забітыя […]...

Ранак маіх перажываньняў Самотны ранак, недавер, І крышку шчырага каханьня мяне не абміне. Прыціснуць любыя далоні Да вуснау ветразяў нямых, І сэрца гулкасць […]...

Выдумляла цябе Выдумляла цябе, І ты мне падабаўся. Толькі гэта ня ты, Хто ў думках застаўся. Гэта што? Цяплыня, Сляпых воч вышыня, […]...

Мой боль, маё калючае шчасьце Мой боль, маё калючае шчасьце, Мой спакой і лёгкі цяжар. Я хачу на падлогу ўпасьці, І ляжаць непрытомна ад мар. […]...

Кнізе Гамонім разам праз стагоддзі, Папера стала корнем дрэва. Як шэпат лісцяў, носіць вецер Нашы словы, што мы пакінулі У радочках. […]...

Там, дзе Малагу мора цалуе пяшчотна А. Э. Там, дзе Малагу мора цалуе пяшчотна, Там, дзе сонца паўднёвае ззяе як Бог, Твае плечы у сне уздымаюцца […]...

Родны гук Родны гук. Спакваля, паціхеньку, міжвольна, Як птушкі выраю ляцяць, Вяртаецца мне гук знаёмы І словы родные гучаць. Вяртаецца ў моцы […]...

Чалавеку часам балюча Чалавеку часам балюча, чалавека нехта абразіў: кінуў словы, нібы калючкі, і памеркла сонца адразу. Чорным цяжарам крыўды-напасці зло прыціснула лёс […]...

Берагі Крыўі Прысак волі, развеяны ветрам нядолі… Лістападнае шчасце азёрнага края… Мы брыдзем, вязні лёсу і болю, Мы маўчым, скароныя восеньскай зграяй… […]...

Рукі маці Іх цалавала зямля Сваімі пясчанымі вуснамі I каласамі; Неба спякотай, вятрамі, дажджамі Іх цалавала. Пража нямала З іх выпіла ў […]...

Супраць самае ночы, перад цёмнаю ночай Супраць самае ночы, перад цёмнаю ночай паглядзі ў мае вочы, расчытай мае вочы. Дзень у цемрава збочыў, дзень у раніцу […]...

Святло студзеня Нашто ж на зямлі Сваркі і звадкі, боль і горыч, Калі ўсе мы разам ляцім Да зор? (М. Багдановіч) Святло […]...

Апошняя скрыжаль Чортавы тузін Склаўся з пялёсткаў Дзікіх цюльпанаў, Кімсьці сарваных Хціва і жорстка Летам на лузе. Стомленай Музе Статак анёльскі Служыць […]...

Новая восень Па-новаму восень палеткі Абходзіць, глядзіць гаспадаркі… Пайшлі аддыхаць пад паветкі, Згуляўшы дажынкі, жнівяркі. Закаўкалі каўкі на ўзвышшы, Затрэсліся лісці ў […]...

Пра тое, як ты мне дарага Рака чапляецца за жнівень бліскуча дрогкім серабром, На пераплаўку мкне па плыні – мінулых дзён металалом. І сонца бачыць са […]...

Колеры вянуць у Леце Вецер насіў вясны колеры, Вецер пафарбаваў неба. Добра дзьмуў вецер для лётчыкаў, Ластавак чорных над глебай. Мілы, ты летняе сонца, […]...