Верш Зірніце навокал – як здорава
* * *
Зірніце навокал – як здорава:
пад сонцам танцуюць дажджы!
Вясёлкі гуляюць над горадам,
чапляюць за сосен крыжы.
Гукаюць нібы за ваколіцу –
шукаць таямніцы працяг.
І хочацца сэрцу, і колецца,
гарэзлівым стаць, як дзіця.
І верыцца сэрцу, і помніцца
усё, што змагло перажыць…
І восені лёгкая конніца
услед за гадамі імчыць.
Ещё вершы:
- БАЛАДА СТАНІСЛАВА БУЛАК-БАЛАХОВІЧА (10.02.1883-10.05.1940) Беларускага войска конніца І сваім, і чужынцам помніцца. Кроў пралітая не змываецца, Ды з крыві выплывае раніца, Наша раніца, […]...
- Вясна ў дарозе Яшчэ ўсюль навокал снег Ляжыць, бы белая спадніца. Сустрэць вясны прыемны смех Ніяк не дасць зіма-царыца. Бывае, промні сонца б’юць […]...
- Дзіця, паэт і маска Дзіця яшчэ не знае стратаў. Яно яшчэ не носіць маску. Дзіця гуляе з рутай – мятай І верыць самым лепшым […]...
- Мая любоў Адна любоў засталася ў сэрцы, Адна каханая ў маім жыцці. То Беларусь мая… не верыцца, Што без яе змагу плысьці. […]...
- Колькі жа навокал прыгажосці! Колькі ж ў наваколлі прыгажосці! Неба нават цешыцца, калі Восень, заляцеўшая у госці, Крочыць гаспадыняй па зямлі! Лоўка, бы мастак […]...
- Якая цемрадзь навокал Якая цемрадзь навокал Вярэдзіць, свідруе вока. А мне яшчэ так далёка Да святла. Мой лёс-гэта лёс адзіны, Адзіны з маёй […]...
- БАЛАДА НАПАЛЕОНА ОРДЫ (11.02.1807–26.04.1883) Ніколі не позна вярнуцца з чужыны Да любае сэрцу самотнай Айчыны І стаць яе славай, якая з гадамі Вышэй […]...
- Як мне перажыць узнёсласць гэту? Як мне перажыць узнёсласць гэту? Як мне подых гэты перажыць? Я ж не ведала, не ведала дагэтуль, Што такое нават […]...
- Навокал мяне атачаюць прасторы Навокал мяне атачаюць прасторы Цябе, Беларусі, прыгожых мясцін і гледзячы ўдалеч я ганаруся Што тут, у цябе, народжаны быў Праз […]...
- Мне не хочацца, вельмі не хочацца Мне не хочацца, вельмі не хочацца Ўзварушваць у сэрцы боль. Дык прыходзіцца, зноў прыходзіцца Абмываць з раны свежу соль. Сэрцу […]...
- У вокны глянеш – снег навокал У вокны глянеш – снег навокал, Галінкі дрэў у задуменні белым, І птушкі прытуліліся да вокнаў, Як да далоні чалавечай […]...
- Чаромхавыя вёсны Помніцца час развітальны – Пошчак салоўка куе, Пахнуць чаромхай світальнай Цёплыя вусны твае. Неба высокае родніць З юнай зямлёй спеўны […]...
- Не верыцца Не верыцца Калі шчыра-зусім не верыцца, Няўжо сёння мне 40 гадоў, І няўжо маладосці мяцеліца Адгуляла, не вернецца зноў? Ды […]...
- Адгалоскі даўняй зімы Ці то мроіцца, Ці то помніцца, Бы даўно калісь За ваколіцай Санны след бяжыць_ Дзве палосачкі Ад майго сяла Да […]...
- Мы тое, чым можам стаць Калі мы нараджаемся, нам безклапотна кажуць, што мы нарадзіліся людзьмі. Чаму так безклапотна? Таму, што мы не падобныя да малпаў? […]...
- Подыхі восені Подыхі восені… ***************************** Першыя подыхі восені – Золкія ночы і раніцы. Сонейка ўсмешкі апошнія. Хмары гуртамі збіраюцца. Ціха злятае ў […]...
- Дыпціх крыжа Дыпціх крыжа 1. А раптам, як скончыцца шлях чалавечы І дойдзе жыццё да мяжы – Мы Божымі дзецьмі заступім у […]...
- Я надзею маю адну Я надзею маю адну Што ніяк у душы не гіне Я да восені дацягну I Радзіму сваю пакіну Я паеду […]...
- Грымаса Вясёлы ліпень. А не з намі. Чамусьці колецца капа. А мы не ведалі, Не зналі, Што нам не будзе Слоў […]...
- Дзякуй Богу, яшчэ год мы пражылі Дзякуй Богу, яшчэ год мы пражылі. І мне верыцца, што ўсё ж паразумнелі. Зразумелі, што на роднае зямлі Не забыліся […]...
- Сумны верасень за вакном Нат не верыцца, што жывём, Жывём добранька да пары… Дожджык дробненькі на двары. Восень сыплецца на зямлю. -Чуеш, сын уста […]...
- Дрэва Час асенні, як тужлівы вечар, На прамёрзлы лес развесіў хмары. А па дрэве, быццам бы па твары, Секануў сцюдзёнай соллю […]...
- Пачатак восені Восені пах пачула, Гладыёлусны, хрызантэмны. Спас мядовы на вуснах адчула З хваляваньнем дарэмным . Кіслыя яблыкі стануць салодкімі, Ночы доўгімі, […]...
- Ці хопіць часу беларусам стаць Ці хопіць часу беларусам стаць жыцця да скону: на роднай мове вольна размаўляць – не біць паклонаў, сягаць на ёй […]...
- Даруйце слёзы пані Восені Даруйце слёзы пані Восені, Калі ў чужы, далёкі край Шпакі ляцяць у стылай просіні За невядомы небакрай. Даруйце слёзы пані […]...
- Калыша ветрык Калыша ветрык кволыя галіны заснуўшай вішні пад маім вакном… Жыцця – твайго й майго – плывуць хвіліны ў свет, прыцярушаны […]...
- Боль Хочацца крычаць да хрыпу, Хочу да крыві сябе падраць, Каб ня чуць мне болей крыку, Каб душа нарэшце пайшла спаць. […]...
- Каб мне стаць Каб мне стаць калі сасною На гары высокай I зялёнай галавою Закранаць аблокі, Падлічаць на небе зоры, Гаманіць з вятрамі, […]...
- Ад шчасця сэрца скача, як дзіця Ад шчасця сэрца скача, як дзіця, Ад бед яно, як млын, шуміць начамі, Варочае цяжкімі камянямі, Падлічваючы горычы жыцця. Ды […]...
- Не чапайце! Не чапайце – прашу, не трэба – Васільковага колеру неба! Не тапчыце – прашу, не трэба – Вы, палі, што […]...
- Дарагая Беларусь Слаўлю я свой край любімы, Незгасальную зару. Як ты сэрцу майму міла, Дарагая Беларусь! Залацістыя прасторы, Незлічона ясных зор, Рэкі […]...
- Божа, як хочацца плакаць Божа, як хочацца плакаць над словамі, зорамі, кветкамі, стаць няўлоўнай, бязважкай, бязмежнай; ачысціцца ад шалупіння разважлівых думак і неразважлівай веры… […]...
- Дажджы восені Коліш вострымі абцасамі Кляновы восені дыван, А я падошвамі, як прасамі, Разпрасоўваю валан. Мяне ты раніш словамі, А я стараюся […]...
- Як хочацца Як хочацца, хочацца Пад вухам мяккі шэпт – “Я цябе люблю!” пачуць Па шыі палкімі губамі “А ты мяне?” адчуць! […]...
- Я іду па полі боя Я іду па полі боя, А вакол ідзе вайна. Гул гармат і куляметаў – А вакол салдат сцяна. Вось адзін […]...
- Прысвечана L А на небе лагодныя зоркі Штосьці шэпчуць маркотнай луне. Але ж ты не шкадуеш мяне – Толькі позірк кідаеш свой […]...
- Натчына сонца Натчына сонца У ранку ў акенца Сонца зірнула, Лягло на люстэрцы І ціха заснула. Прачнулася Ната, Шчабеча, смяеца: -Ой мама, […]...
- Учора шчасце толькі глянула нясмела Учора шчасце толькі глянула нясмела, – I развеяліся хмары змрочных дум. Сэрца чулае і млела, і балела, Радасць душу мне […]...
- Ты чуеш? – Збіраецца бура! Спяшайся! Ты чуеш? – Збіраецца бура! Спяшайся! Шыпіць, астываючы ў хвалях, маланкі кап’ё. Кідаецца ў пену дняпроўская белая чайка I дымнай […]...
- Проста людзі Учора мне свяціла ўдень, Натхнялі марамі аблокі, А сення зноў пануры цень Закрыў мне сонейка звысоку. Што будзе цяжка прадказаць, […]...