Верш Цемра
Сцюдзёна і цёмна –
Нібыта не лета…
Зялёна і ярка –
Нібыта не восень…
Стаіш ля вады –
Нібыта прыгожа…
Прыгожа? Што гэта?
Ты ведаць не можаш…
І думаеш шчыра,
Што бачыць умееш
Сляпымі вачыма,
Што цемру ледзь бачаць…
Стаіш ты у цемры
Нібыта пад хмелем,
Ці мо не пад хмелем…
Ды гэта не важна…
Важнейшае тое,
Што каменем сэрца
Не чуеш нічога,
і скардзіш на вочы…
А вочы нічога…
Калі унутры цемра
З’ядае і мучыць,
То звонку не лепей…
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Прыгожа Што за слова такое – ” Прыгожа”? Няма ісціны ў ім ні на грош. Прамаўляў 30 раз, анягож: Прыгожа, прыгожа, […]...
- Восень. Цемра Восень…цемра, хмары ночы. Раннем дождж сячэ з пляча. Грэюць сэрца твае вочы Толькі побач іх няма. За вакном не тое […]...
- Цемра. Змрок. Я зноў хвараваты Цемра. Змрок. Я зноў хвараваты. Сэрца няспына б’ецца маё. Не ўратавалі мяне і кахання латы, Не збераглі нат’ і любай […]...
- БАЛАДА ГЕДЗІМІНА (1275-1341) Нібыта смерць, халодная зіма І ў Вільню аніхочацца вяртацца, Бо ўсё замецена, і ўжо віна няма, І ў замку […]...
- Жывіце шчасліва Жывіце шчасліва Пад Божым прыглядам, Каб быць адпаведным Нябеснаму ладу. Тварыце ласкава Прачыстыя думкі, Сплятуцца падзеі Прыгожа ў карункі Жыццёвай […]...
- Рака жыцця Рака жыцця у рамках берагоў па плыні несла лодачку павольна у акіян. Але… Але любоў шалёным ліўнем хлынула свавольна. Працяла […]...
- Ваўчаня Расказалі дзяды ля балота Не паданне, не казку, а так… Ёсць на свеце такая істота, Што вачэй не адвесці ніяк. […]...
- А што сэрца? Каму яно патрэбна А што сэрца? Каму яно патрэбна, Калі ўсе глядзяць толькі на цела? Калі вочы палаюць дзіўным срэблам, Але ім ўсё […]...
- БАЛАДА ФРАНЦІШКА БАГУШЭВІЧА (9.03.1840–15.04.1900) “Яснавяльможнай пані, напэўна, вядома, што яе высакароднаму сыну я абавязаны ўсёй сваёй будучыняй; мабыць і да сянняшняга дня я […]...
- Канюшынавы тут рай Як прыемна паляжаць Тут у канюшыне, Пахне мёдам сенажаць, Ды дурное згіне. Паглядзець у небасхіл, Воблакам здывіцца. І набраца добрых […]...
- Мне патрэбны твае вочы Мне патрэбны твае вочы, каб глядзець ў іх да ночы. Мне патрэбны твае вушы, каб сказаць, што я не хлушу. […]...
- Скарбніца Як шмат гармоніі ў прыродзе, Ўсё ў ёй прыгожа і чароўна. І нібыта па маўлівай дзіўнай згодзе Сваёй чаргой ідзе […]...
- Міша-школьнік Час імчыцца – што папішаш: Міша – школьнік! Міша піша. І, дыханне затаіўшы, Ўсе схіліліся над Мішам. Аж сапе старанны […]...
- Бяссмерце Станоўчых прыкладаў няма. Іх не было яшчэ ніколі. Пераўзысьці праз мімаволі не закрануўшы сваяка, не пакідаючы пакою, дзе ўсё былое, […]...
- Могілкі з плотам паваленым Могілкі з плотам паваленым. Спрахлі, збуцвелі крыжы. Хто тут пад імі ляжыць – памяць маўчыць шэрым каменем. Небам пайшлі галасы […]...
- БЕЛАРУСАМ ЭМіГРАНТАМ (Першай, другой і апошняй хвалі) Ты усё сваё шукаеш? Родны лес і поле. і нічога сам не маеш, Беларуса доля. […]...
- Каханаму Дакрануцца да вуснаў тваiх небяспечна: я тады як запалка згару за iмгненне. Б’ецца сэрца, а я за табою навечна след […]...
- Балюча ўспаміны б’юцца Балюча успаміны б’юцца. І сэрца каменем ляжыць. Табе не хочацца вярнуцца? Ты не пакутуеш, скажы? Зноў думка з думкаю сплятуцца… […]...
- Не ўдаецца жывое адчуць * * * Не ўдаецца жывое адчуць у палоне прыземленых дум. Чую шэпт: “Я цябе навучу…” Гэта сум. Гэта сум. […]...
- Нібыта зорачкі ўначы Нібыта зорачкі ўначы, Так Вашы вочы паглядзелі. Мой сум і боль куды падзелі? Нібыта зорачкі ўначы, Так Вашы вочы паглядзелі. […]...
- Мастачка Мне прыснілася мастачка, Цуда, дзіўная дзяўчына! Роварам праз лужы скача, Думаю: “Ай, малайчына!” Кніг, напэўна, шмат чытае, Птушак любіць і […]...
- Нічога ня кажуць людзі Нічога ня кажуць людзі. Нічога ня пішуць газэты. Сышоў дэпрэсыўны студзень – Дзялянка ўрачоў і паэтаў. Няма ніякіх навінаў. Жыцьцё […]...
- Растаю, нібы лёд, у абдымках тваіх Растаю, нібы лёд, у абдымках тваіх, Бо жар цела твайго растапляе. Голас цёплы, ласкавы казыча мой слых, І дрыготка, як […]...
- Асадкі заплоцюць падаткі Асадкі заплоцюць падаткі, Толькі стрыжань зусім не лязо, І хутчэй забіраюць манаткі, Так ляхчэй, а папера – Лазо. Але ж […]...
- Стаіш у лесвічным пралёце Стаіш у лесвічным пралёце… Знаёмы стан, знаёмы твар. Зноў з сігарэтаю ў роце Без усялякіх добрых мар. Ці памятаеш пра […]...
- Адлёт жураўлёў Белыя валокны Сцелюцца над долам. Не спяваюць птушкі, Сціхнуў лесу шолам. Сцелюцца валокны, Тчэцца павуціна – Блізка, блізка восень, Смутная […]...
- Адлёт Жураулёу Белыя валокны Сцелюцца над долам. Не спяваюць птушкі, Сціхнуў лесу шолам. Сцелюцца валокны, Тчэцца павуціна – Блізка, блізка восень, Смутная […]...
- Кожны дзень разбіваюцца тысячы лёсаў Кожны дзень разбіваюцца тысячы лёсаў, Тысячы скалечаных сэрцаў, Тысячы знявечаных душ На сто мільярдаў драбнічак-аскепкаў І становяцца ледзяшамі, Бо ўтвораны […]...
- Стаіш на парозе Стаіш на парозе, а я ўсе не веру. Няўжо ты, каханне, пастукала ў дзверы? Няўжо ты прыйшло да мяне нечакана? […]...
- Кіно на 18:00 (Прысв. А. Жданюк) Кіно на шэсць гадзін. Два чалавекі. Так цяжка. Цісне. Брыдка. Невыносна. Праход. Білеты. Зал. Бяспека! Святло. Цяпло. На вуліцы марозна. […]...
- Пераклад санета 147 У. Шэкспіра Каханне – ліхаманка… Жар залью – І зноў нутро калоціцца ад смагі І немач неспатольную маю Ўсё болей распаляе хмелем […]...
- Танны камень На танны камень брыліянт Выпадкова абмяняў. Памылковы варыянт Дзверы ў шчасце зачыняў. Зараз быў бы нават рад, Калі б усяго […]...
- Маё сэрца ад шчасця рвецца Маё сэрца ад шчасця рвецца, Маё сэрца любові поўна Да цябе, што мяне расціла, Беларусь, ты – мая Радзіма. Мала […]...
- БАЛАДА ЦІТУСА ДАЛЕЎСКАГА (13.05.1840-11.01.1864) Не баішся нічога, і нават памерці Не баішся– абрыдзелі цені-віжы, І штодня ў тваім плача зажураным сэрцы Родны край, […]...
- Нявыказаннае Ты не скажаш, а гэта важна. Што ж…маўчы – зразумею без слоў… Адміраю…Як лісце бязважка Ападае на восень далоў… Ты […]...
- Нешта на літару “Ж Ноч. Кватэра. На вуліцы цяпло. Стаіш пад акном, дзе не гасне святло. Там адчынены вокны і табе ўсё чуваць. Музыка, […]...
- Ад зайздрасці Зайздрасць гэта – пачуццё? Дык чаму яна з’ядае, Лезе ў самае нутро, І грызе там забівая? Нам пачуцці ўсе даны […]...
- Нічога Паміж намі нічога няма. Ні каханьня, ні здрады – нічога. І завея – як цень ад крыла херувіма – пасланьніка […]...
- Сумленны грамадзянін Каб быць Сумленным грамадзянінам Трэба вушы заткнуць, Трэба вочы заплюснуць, Трэба рот чымсьці забіць… Абы толькі, Абы толькі Нічога дрэннага […]...
- Ты спаталяеш смагу кавай Ты спаталяеш смагу кавай – Пітвом вышэйшага гатунку, А мне пакінуў мёд гаркавы Сваіх пякельных пацалункаў. Гарачыня іх паліць вусны […]...