Верш Казка пра мурашоў, пчолаў, медведку і чмяля
Медведка –
Адзіная сведка,
Таго як мурашы
Спалілі ля шашы
Вялізны пачак анашы.
А пачак той згубілі пчолы,
Яны цяпер усе не вясёлы.
Прыходзяць да медведкі,
Негледзячы на падазронае імя,
Пытаюцца ў яе: што за х@йня!?
А тая ў адказ: мне ццыгарэткі
Дайце калі ласка
Тады скажу і будзе вам падказка,
А потым ваша казка
Ізноўку вернецца да вас.
А пчолы ў адказ: січас.
З вуллёў паклікалі спецназ
Каб разабрацца з невядомым ворам,
Што гэткім прамышляў тэрорам,
І паляцелі ў краму да чмяля,
Што гандляваў калісці Беламорам.
А той ім: ля-ля-ля,
Нясіце мне, маўляў, мядку
Які сабралі з тапаля.
А пчолы ў адказ яму: х@йку!
І хуценька чмяля звязалі,
І Беламор увесь забралі.
Чакаюць пчолы,
А медведка, дакурыўшы,
У бок мурашніка паказвае рукой.
Травы хоць так не папаліўшы той,
(Але спаліўшы сёлы мурашоў,
Бо дождж у дзень той не ішоў.)
Ізноўку пчолы ўсё вясёлы,
Няма больш скрухі злой.
Яны сыходзяць у запой:
На пепялішчы медавухі
Нальюць сабе ў кубкі.
А мурашы згарэлі ўсе, укуркі.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)