Верш Нас туды нахальна цягнуць
Калі перавернецца неба ўначы
І сонца з неба апусціцца…
Крычы не крычы,
а з гэтай начы,
Ужо не выбрацца.
Наш лёс і так скаверканы,
Праз нашых добрых суседзяў.
Грамадства шар патрэсканы
На беларусаў і…
не ведаю.
Губляем кожны дзень
Мы частку нашай волі…
А гэта, людзі, дрэнь,
Не нашай гэта долі.
Як быць? Чакаць, сядзець…
ці жыць,
Як трэба жыць народу.
Ці зноў чакаць, сядзець
і жыць,
Не бачучы ні выйсця, ні броду…
Ещё вершы:
- БАЛАДА АНАТОЛЯ АНІКЕЙЧЫКА (11.07.1932-3.02.1989) У камянях, у бронзе, у граніце Ты пакідаеш цеплыню душы, Як летам неба васількамі ў жыце Пасеена, дзе быць […]...
- АБЫ – ХОД Калі Вам трошкі не хапае Пераўзыйсці, перамагчы, Хай гэты вершык нагадае, Як больш патрэбнае знайсці. Да мэты вельмі цяжка крочыць […]...
- Навошта нам грошы Навошта нам грошы, яны ж не пахнуць? Іх можна знішчыць адным толькі махам. Навошта нам золата і дыяменты, Калі вакол […]...
- Вёска Горы ды каменне, Вузкія палоскі: Гэта наша поле, Поле нашай вёскі. Курныя аконцы – Каб святла хоць трошкі: Гэта нашы […]...
- Чарнобыльцы Проста быў вясновы дзень. Наляцеў на неба цень. Радуюцца людзі: “Адступіла духата!” Скуль было ім ведаць, што на самай справе […]...
- Павешаным 1863 года Калі ідуць на абардаж, I поўніць полымя прасцяг Да верху мачты – экіпаж Цвікамі прыбівае сцяг. Даўно здалася – нават […]...
- КУРАПАТЫ Памятай, злыдні ня маюць сумлення. У іх сэрцах лед і камень Яны могуць дзяцей пакрыўдіць Яны могуць “стрэліць” у маці. […]...
- Разважанні ўслых Не аднойчы чуў пра тое, Што патрэбна быць цішэй, Думкі тоечы ад волі.- Будзе так жыццё даўжэй. Гэта мабыць так, […]...
- Хрэнавы мёд Няпраўда ўсё ж, што мова памірае, Як адмірае першае галлё. Няшмат па беларуску размаўляюць, Але вось разумеюць амаль усё. Чаму […]...
- Пойдзем да жыцця Як цяжка ўзважваць у жыцці патрэбы. Жыць на зямлі, ды ўглядацца ў неба, І бачыць, што не неба, а зямля. […]...
- БАЛАДА ФРАНЦІШКА БАГУШЭВІЧА (9.03.1840–15.04.1900) “Яснавяльможнай пані, напэўна, вядома, што яе высакароднаму сыну я абавязаны ўсёй сваёй будучыняй; мабыць і да сянняшняга дня я […]...
- Маналёг – Частка ІІ (Увесь сьвет – тэатр) Жыць ці ня жыць? Пытаньня ня ўзьнікае. А вось пытаньне: быць мне, ці ня быць Акцёрам, што па п’есе адгуляе […]...
- Луг паэта Луг паэта поўны траў. На жалейцы ветрык йграў І аб праўдзе, і аб волі І аб горкай нашай долі… Луг […]...
- Мне не страшна зараз быць вар’ятам Мне не страшна зараз быць вар’ятам. Было б горш, калі б я ім не быў. І ў цемры жыў сваім […]...
- Фальш Чаму ўсё так? Чаму заўсёды? Не ведаю! Усё гэта фальш… К табе даўно не йдуць ўжо ногі, І хто адкажа, […]...
- Тыран Тыран Узурпатар, людажэрца, кроў людскую любіць піць. Ну а дзе яна ліецца, там жадае вечна жыць. У путах рабскіх чалавек […]...
- Ведай свой шлях Мае свой погляд чалавек любы, На дождж за акном, на хвалі вады, На сябра ўчынак, на мамчыну пяшчоту, На сонца […]...
- БАЛАДА ЭДВАРДА ВАЙНІЛОВІЧА (13.10.1847-16.06.1928) Не прышэлец з Усходу ні з Захаду ён, А з тутэйшага люду, які гонар мае, Над якім неба светлага […]...
- Пайсьцi туды Пайсцi туды, каб нешта зразумець. Пайсцi туды, пайсцi i не вяртацца. Я так хачу табою захварэць, А мне не так […]...
- Калі не мы, то хто? Я спадзяюся на сябе, Ведаю, дзе, як і што. Сёння ўсё залежыць ад нас, Калі не мы, то хто? Мэта […]...
- Над краем старажытным Над краем старажытным Сёньня хмары, І клёнаў золата Спакою не дае. Умольны погляд свой Ськірую ў неба-мару І папрашу у […]...
- Прысуд Хто ведае, пра божы суд? Калі? І дзе? У чым ён будзе? А што калі яго прысуд Здяйсняецца праз Вас, […]...
- Туды Невядома нікому з нас, Што чакае нас сёння, заўтра, Нам пра гэта разкажа час, А тады нашто мы жыццё выпіваем […]...
- БАЛАДА НАПАЛЕОНА ОРДЫ (11.02.1807–26.04.1883) Ніколі не позна вярнуцца з чужыны Да любае сэрцу самотнай Айчыны І стаць яе славай, якая з гадамі Вышэй […]...
- К чорту гарэлку, шэйкі і твісты К чорту гарэлку, шэйкі і твісты, Юную голаў хлусьнёю кружыць! У сэрца народу скірованы выстрал, Жыць яму заўтра, альбо ня […]...
- I туды гара I туды гара, I сюды гара, А паміж тымі крутымі гарамі Ўсхадзіла зара. Гэта не зара – Дзяўчына мая. Чорныя […]...
- Хто-я? Беларусь ці Ліцьва? Гэта роднае. Аднаўляемся мы, Кожны час. Памянулі мы наша, Мінулае. Разам йшлі мы Як ў гэты калгас. […]...
- Хуткая думка аб Афрыцы Кожны народжаны свабодным… Ад палітыкаў і папоў… Чаму ж тады павінны працаваць і быць галоднымі, і з-за дурноты ліць кроў? […]...
- Хачу ісці туды, дзе чакаюць Хачу ісці туды, дзе чакаюць, Праз снег, праз лес і балоты ісці. Ад людзей, ад сабак, што балюча кусаюць, Туды, […]...
- Аганёк Нам навечна, навечна ў сэрца хвілі запалі, Як над воласцю нашай сцяг чырвоны ўздымалі. Лістападаўскім днём, непагодным, імглістым, Быццам неба […]...
- Наш лёс вызначаюць людзi! Ведай родная! Наш лёс вызначаюць людзі! Заручаць і развядуць – ўсё як мае быць! Бо без плётак іх жыццё нецікавым […]...
- Ня трэба мне грошай Ня трэба мне грошай, ня трэба мне славы, Хачу каб са мной размаўлялі дубравы. Чуць часам хачу я бабуліны словы, […]...
- Незразумелае Незразумеламу цяжка зразумець тое, аб чым гудзе ў сэрцы. Нават калі, які “разумень” цябе запрашае сэрца гэта з’есці. Не разабрацца […]...
- Птушка хакнула ўначы Птушка хакнула ўначы, Можа, аб сваёй нядолі?.. Сціхла рэха ў наваколлі, Ані ветрыку у полі… І здалося, што ніколі Не […]...
- У гэты мароз зоркі ззяюць У гэты мароз зоркі ззяюць, Так моцна гараць увышыні. У свеце кагосьці чакаюць, Без слоў, проста так, без хлусні. Паверыць […]...
- БАЛАДА СЯРГЕЯ ПАЛУЯНА (19.10.1890-24.04.1910) Змяёй сціскае горла адзінота І кожны дзень усё мацней, мацней І так, што жыць на свеце не ахвота Сярод […]...
- Героям Фінал сапраўдны, невясёлы, Праўдзівы, як і мае быць: Загіне той, хто будзе кволы, Хто моцны – вечна будзе жыць. Не […]...
- Божа мілы Ах, Божа мілы, як жа жыць, скажы, Калі наўкола поўзаюць вужы, Калі замест людзей стаяць крыжы?! Ах, Божа мілы, як […]...
- Наша прырода Наша прырода прыгожая вельмі бяздонныя рэкі, палі і лясы. мы часта не заўважаем як высякаем гэтыя лясы, як забруджваць бяздонныя […]...
- Вясновае Каханне Вось зноў Вясна нам з ранку дыша! Вось зноў ў целе стогне кроў! Вось мы гуляем па Парыжу! Хоць да […]...