Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Праталіны

Запеў 1

Тлеюць зоры ў нябёснай зале.
Поўня срэбныя сыпле у снег дыяманты.
Давай не спяшацца на апошні куплет,
чакаючы стрэлаў крылатага Санты…
чакаючы стрэлаў крылатага Санты

Прыпеў

Так хочацца верыць, што сонечны лівень
не змые наш сон, а зробіць шчаслівым,
што шкельцы сняжынак не разаб’юцца –
растаяць і кроплей адзінай сальюцца,
і будзем мы помніць, што мудра трывалі
халодныя сэрцы да першых праталін…
так хочацца верыць…
да першых праталін…

Запеў 2

Асыпаецца ў золак зала.
Зоры стлелі, і поўня як іней растала.
І гудзе не крылатага Санты страла,
а куплет развітальны вакзала…
а куплет развітальны вакзала

Прыпеў

І хочацца верыць, што сонечны лівень
не змые наш сон, а зробіць шчаслівым,
што шкельцы сняжынак не разаб’юцца –
растаяць і ў кропле адзінай сальюцца,
і будзем мы помніць, што мудра трывалі
халодныя сэрцы да першых праталін…
так хочацца верыць…
да першых праталін…

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Праталіны - Алег Нагорны