Верш Касцёр для дваіх
КАСЦЁР ДЛЯ ДВАІХ
Нас доля звяла і ад шчасця цвіла,
Як луг, на якім ты вяночкі пляла,
Я ж, быццам язычнік, распальваў касцёр.
Ён рукі ў малітве увысь распасцёр.
Як продкаў далёкіх, ён нас азарыў,
І нам аж да ранку, як друг, гаварыў
Прачулыя словы на мове сваёй.
І прашчурам бачны здалёку быў ён…
Купальскую ноч я забыць не змагу, –
Касцёр для дваіх у душы берагу.
Таксама й мяне той касцёр беражэ
Ад нечысці рознай, – і грэе й пячэ…
А ці зберагла яго, любая, ты?
Ці след яго, можа, даўно ўжо прастыў,
А, можа, ў табе і дагэтуль гарыць
Купальскі касцёр – сонца брат і зары?..
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Касцёр на лузе Вось і май надышоў неўпрыкметкі, Зноў рассыпаны ля берагоў Адуванчыкі – рыжыя кветкі, Залатыя вяснушкі лугоў. I табе трохі іх […]...
- Подых на дваіх Палын-траву піла рупліва І ўсміхалася ў адказ. І па-сапраўднаму шчаслівым І дзіўным той здаваўся час. Вітала ў марах-летуценнях, Пра ўсё […]...
- Мы споведзь падзялілі на дваіх Прыходзіць час, калі праз позірк чалавечы, Блакітнасць неба можна паглядзець, Празрысты ён становіца, дарэчы, І застывае на табе як медзь. […]...
- Я не супраць Я не супраць трапіць у ад, Не супраць у дрыгву зайсці, Няхай будзе здзеквацца кат, Я праз боль змагу перайсці. […]...
- ВОСЕНЬСКІ НАСТРОЙ Шэры змрок за акном, На гадзінніку – восем. Хтосьці паліць касцёр – Пацягнула дымком… Восень! Шэры змрок на душы. На […]...
- Ты мая Купалінка ТЫ МАЯ КУПАЛІНКА… Ты мая Купалінка, А я твой Купаліш. Мы касцёр кахання Год каторы палім. Што жадаць нам болей? […]...
- ШТО ПАТРЭБНА ПАЭТУ Хадзі пасядзі з паэтам Хвіліну, а можа, дваццаць. Калі на зыходзе лета, Манашкай нашто здавацца? Мікола Шабовіч. А лета — […]...
- Жадаў бы кожнае імгненне я цаніць Жадаў бы кожнае імгненне я цаніць, Каб сэрца не казала: праглядзеў Ды не пражыўшы страціў, і забыць Не змог чамусьці. […]...
- Свой вораг Ці дзяржава галоўны вораг? Можа і дзяржава… А можа ў душэўных загонах яшчэ горшая справа? Рэвалюцыя пачынаецца з душы, з […]...
- Хмара Поглядам стомленым абгляджу Чараванае наваколле. Жывых сярод не знайду Адтуленых цемрай няволі. Табе падаецца гэта жыццё, Іскрыстасмць знаходзіш у слове. […]...
- У прыёмнай перад Смерцю – Чаму тырчаць у прыёмнай душнай, Чакать трывожна судны час? Давай-ка, Смерць, з табой нясумнай Махнем па чарачцы за нас. […]...
- Трасцянец (надпіс на помніку) Мы, тысячы ахвяр – жывы людскі касцёр, надзей сатлелы цвет, асыпаны на жвір, – звяртаемся да вас, братоў сваіх, сясцёр: […]...
- А можа, там і ёсць той бераг А можа, там і ёсць той бераг, Дзе сонца цмокае рака, Дзе ў туманах сцюдзёна шэрых Бляск аксамітны лазняка? А […]...
- Жыхарам Пацавай Слабады Жыхарам Пацавай Слабады. Найшаноўнай, хай будзе спагада, Якой сьветлілі шлях людзі мне, Калі зпроцемку йшоў я і падаў, Калі я […]...
- Вазьму з сабой ва ўсе дарогі Вазьму з сабой ва ўсе дарогі – Забыць ніколі не змагу – Пяшчотны дожджык басаногі, Вясёлкі вабную дугу, Світанак песенна-шпачыны, […]...
- Было адчынена акно Было адчынена акно І бэзу пах напоўніў хату, І ўсміхаўся сціпла тата О, як было гэта даўно. І сябравала сонца […]...
- Мёд Радзімы Калі я ў дзяцінстве Прастудай хварэў, Як мядзведзяня, Мёд я лыжкамі еў. Такога на свеце Не знойдзеш нідзе, – З […]...
- Я ўсё магу забыць Я ўсё магу забыць: Твой зрок, Твой колер валасоў, I цiхi шэпт, I поўнае маўчанне, I вуснаў смак, I дотык […]...
- Апошняе спатканне Чаму ж ты, мая радасць, не прыйшла на нашу развітальную сустрэчу? Мо восень сцежку лісцем замяла і змрокам сум накінула […]...
- На ўзлессі свецяцца наскрозь асіны На ўзлессі свецяцца наскрозь асіны, Як перад сонцам юная далонь. Дубы завуць мяне на імяніны, I я нясу вітальны свой […]...
- Ільдзінкай сіняй, плыткай, крохкай Ільдзінкай сіняй, плыткай, крохкай Гучыць любімае імя. I воз бахматы сцежкай дрогкай Плыве, дзе нас даўно няма. Расстайны лебедзь, лебедзь […]...
- Да берагу роднага Да берагу роднага Плыць бы і плыць, І бачыць вакол Толькі мір, ды спакой… Дарога да дому, Як сонца к […]...
- Забыць Венецыю Забыць Венэцыю. А заадно – і Рым. І Дрэздэн, і Верону, і Варшаву. Ёсьць толькі неба, шэрае, як дым, Над […]...
- Ноч. Ды толькі заснуць не магу Ноч. Ды толькі заснуць не магу, І чамусьці не пішацца зноўку. У свайго я натхнення ў даўгу І таму рушу […]...
- Я спазнілася праз дождж Я спазнілася праз дождж, Я спазнілася… Хоць спяшалася і бегла як магла. Закахалася ў цябе, Ці стамілася Я чакаць таго, […]...
- Абярэжная песня Пахіснецца парой Шар зямны пад нагамі, – Я табе, а ты мне Устаяць памагаем. Я цябе берагу Рук сваіх берагамі. […]...
- Я аддаў свае сэрца даўно Я аддаў свае сэрца даўно не табе, скруціўшы яго у камок цеплыні. Прабач, для цябе пустая душа не верыш-зірні… Я […]...
- Цела паэта не вечна Р. Барадуліну Цела паэта не вечна, Толькі душа, неба свет. Круціцца лёс чалавечы У жорнавах гучных планет. Светлыя, хуткія птушкі-гады, […]...
- Хвалі ў душы Хвалі ў душы Было лёгка раней на душы, Чыстым донца. Ні хмурыначкі, ні дажджыначкі, Толькі сонца. Крыху ўзнімецца хваля мутная- […]...
- Што ж так доўга не пагожа Што ж так доўга не пагожа, Зябка ў гэтым садзе, Божа? І калі ўжо ў гэтым садзе Стракатушка-птушка сядзе З […]...
- Ворагам Беларушчыны Чаго вам хочацца, панове? Якi вас выклiкаў прымус Забiць трывогу аб тэй мове, Якой азваўся беларус? Чаму вам дзiка яго […]...
- Трэба дома бываць часцей Трэба дома бываць часцей, Трэба дома бываць не госцем, Каб душою не ачарсцвець, Каб не страцiць святое штосьцi. Не забыць, […]...
- Сонца і Смерць Цёмных начэй шкадаванне, і боль Раны глыбокай. Палае касцёр, Верным сяброўствам звязаўшы з імглой Сцятыя промні агню…Калідор Між пачарнелых ад […]...
- БАЛАДА СЯРГЕЯ ДАРОЖНАГА (25.02.1909-19.07.1943) Беларусь больш не стане крыжам Пры дарозе з Хрыстом распятым. С. Дарожны Палымнее касцёр у турэмным двары- Гэта проза […]...
- О, сорам – вершы “з-пад сякеры”! О, сорам – вершы “з-пад сякеры”! Але ж у іх – мая душа! Таму запісваю і веру: Змагу ствараць і […]...
- Як мне перажыць узнёсласць гэту? Як мне перажыць узнёсласць гэту? Як мне подых гэты перажыць? Я ж не ведала, не ведала дагэтуль, Што такое нават […]...
- Ня трэба анічога мне цяпер Ня трэба анічога мне цяпер, Ужо ажыцьцявілась наша мроя. Маё натхненьне – адзіноцтва. Вер не вер. І толькі сэрца ноччу […]...
- Вечар клямкамі ляпае Вечар клямкамі ляпае, Ноч задворкам цягаецца. Ліхтарамі без лямпачак Твае вочы цыганяцца. Навальнічныя высветы Слоў тваіх напалоханых… Ці змагу я […]...
- Дываны цёці Гені І зараз вока радуюць яны, Праз вёсны лашчыць слых матыў дзівосны: Як цёця Геня ткала дываны, Здавалася, што з ёй […]...
- Карагод Ты мене закружыў у карагодзе… Верагодных пачуццяў і мараў. Я казала табе: можа годзе? Але ты распаліў шмат пажараў. Ты […]...