Верш А мне й дагэтуль кожнаю зімой
А мне й дагэтуль кожнаю зімой
Чуваць ахрыплы голас крыгалому.
Бо ён не хоча даручыць нікому
Вясціну, што настрой сагрэе мой.
Трашчыць сарока п’янаю кумой.
Праталінам таіць няўзмогу стому.
Сцяжынка сохне з гора, збегшы з дому,
Бяжыць і дзівіцца сабе самой.
Як хмары, крыгі крышацца сцюдзёна.
Як буталь, б’ецца крумкачовы крум.
У пеўня чуб, нібыта ў маладзёна.
Хутчэй разводдзю хочацца разліцца.
Плячмі здранцвелымі варушыць рум.
Рака зіму трывае, як капліца.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Першы дзень вясны Першы дзень вясны, За акном адліга. Нёманам плылі І знікалі крыгі. Пад мастом мастак Маляваў карціну. У яго вачах Крыгі […]...
- Цемра Сцюдзёна і цёмна – Нібыта не лета… Зялёна і ярка – Нібыта не восень… Стаіш ля вады – Нібыта прыгожа… […]...
- Небывалая дагэтуль Небывалая дагэтуль, Нечуванае нідзе, Над Рачэнскім сельсаветам Поўнач зорная ідзе. I выходзіць к травам ніцым Праз лябёды і званец Закаханы […]...
- Гучыць матыў, няведамы дагэтуль Гучыць матыў, няведамы дагэтуль, Адчайна ў хату просіцца вясна. Ніколі я ня чуў сябе паэтам У сьвеце, дзе паэзія – […]...
- Зімой Здароў, марозны, звонкі вечар! Здароў, скрыпучы, мяккі снег! Мяцель не вее, сціхнуў вецер, I волен лёгкіх санак бег. Як мары, […]...
- Зімой у лесе I лягла ж цішына У бары за гарой, – Каб дравінка адна Хоць кіўнула сабой. Снег пушаны залёг На галінах […]...
- Нам хочацца зімой Нам хочацца зімой Дажджоў вясновых І шэпту мяккай маладой травы. Бярозы мрояцца у сарафанах новых, Снягоў гамонка ў ручаях жывых. […]...
- Беларусам звацца Адкрыю пашпарт, бачу-беларус, Ці так яно ў жыцьці на самой справе? Пячатка й надпісы, нібыта груз, Ляглі ўнутры падобна лаве. […]...
- Керч Керч Пясок гарачы, цёплы вецер. Керч. Я тут адзін як і ў жыцьці. Тут можна ўсё. Хоць проста легчы І […]...
- Рака дзяцінства Дзе будзе пеўня салавейка, Крынічка мые золата-пясок, – З узгорка, вёсачка “Нарэйкі”, – Пачула яе першы галасок. Не развітаўшыся з […]...
- Холера ясна! “Холера ясна!” – Пан зайшоў да сябра даўняга, сівога. – Ты зарабіў сабе на дом, на ўсё, што трэба таму […]...
- Акраверш Над зямлёю неба просінь. Астываюць, меркнуць росы. Ты паглядам мілым просіш: “Ах, хутчэй, хутчэй бы восень!..” Шчодры водар думных сосен… […]...
- Былі на моры Мы з сям’ёй былі на моры, Там каталіся на хвалях. Нібы рыбы на прасторы, Мы плылі ў блакітных далях. На […]...
- Вядомы ў каралеўстве дацкім * * * Вядомы ў каралеўстве дацкім прысню сумнеў. Гуляцца ў словы, нібы ў цацкі, – не для мяне. Душа […]...
- Сэнс жыцьця “Сэнс жыцьця” Ты скажы мне чалавек Для чаго даў бог нам век? Для чаго жыцьце даецца? Не скажу, але здаецца […]...
- Белыя сыплюцца долу крышталiкi Белыя сыплюцца долу крышталiкi, Белыя крышацца хмаркi ўгары. Сосны захутаны ў белыя шалiкi. Белая мiтусь у белым бары. Белая, мяккая […]...
- Школьны аўтобус Школьны аўтобус Засланы ў школу шлях зімой, як столік гаспадыняй, – зімой да школы да самой аўтобус нас падкіне. Жывеш […]...
- Першая адталая зямля Першая адталая зямля, I зімы нібыта не бывала. Зелянее траўка спакваля, Пахнучы самой зямлёй адталай. I сябе лаўлю я зноў […]...
- Прашу спагады ў Вашае рукі Прашу спагады ў Вашае рукі, Вяселле мы згуляем баравое. Заручаць нас у небе жаўрукі I срэбны ложак нам засцелюць хвоі. […]...
- Асенняя навальніца Услала пажоўклае лісце дарогі, Буслам ужо Афрыка цёплая сніцца. I раптам прыйшла, прыпазніўшыся трохі, Да нас навальніца. Варочае восень цяжкія […]...
- БАЛАДА ГРУНВАЛЬДСКАЙ БІТВЫ (15.07.1410) Пад латамі стальнымі крыжакоў Жывыя душы і жывая кроў, І ім, як нам, жыццё таксама міла, Але палюбіць сёння […]...
- Апошні свечкі жоўты дым Нібыта асвятлёны святым ценем, Ідзеш наўпрост збуцвелага лісця… Шарэнгай ўздоўж імачча зверы, Недапражытага жыцця.. Нібыта праклянуты Праметэем, Задзьмуў іскру ягону […]...
- Зімовае Зімовае Зіма пранізліва-сцюдзёна Нясе парадкі зноў свае. Жыву надзеяю штодзённа, Але ж як сонца нестае! Не зменіць ходу векавога, Прырода […]...
- Спадарыня Спадарыня, дазвольце пачакаць, Пакуль на небе ўзыдуць зоркі ў ночы, Дазвольце папрасіць і Вашы вочы Да ціхай згоды сцежку пашукаць. […]...
- Ад лёсу не ўцячы ўласнага Ад лёсу не ўцячы ўласнага – Мне шчодра абмывалі плечы Бакалам светлага шампанскага, Так нечакана і дарэчы. Зноў зарапады слоў […]...
- За вокнамі слата і скруха За вокнамі слата і скруха – Вось-вось і восень праміне, Гаротная, як пабіруха… Апошняя ў сусвеце муха Знайшла прытулак у […]...
- Садоўнік Выспелю белыя-белыя, чыстыя-чыстыя. Вызваню іх, быццам зоры ў роднай цішы. Толькі б на голлі жыцця маладзёна-вячыстыя ззялі ўноч між другіх […]...
- БАЛАДА БАРБАРЫ РАДЗІВІЛ (6.12.1520-8.05.1551) …А Кракаў не плакаў, а плакала Вільня. Карона, як зорка з нябёс, з галавы Кацілася ў змрок адзіноты магільнай […]...
- Цвік Шырэйшы дз ўзяць мне цьвік? Маленькі выпаў, выдзіралі… На дзьверы ручку, і пайшлі сабе да дому, як не скралі. Чаго […]...
- Лісты Вы, лісты мае! Колькі вас, колькі Паабапал траншэй і канаў? Вас варожыя збілі асколкі, А не вецер з галін пазрываў. […]...
- Кукарача Кожны спіць наколькі мае свой уласны лад жыцця. Хто зязюлю ў доме ладзіць, а хто пеўня ў плоце, ля. Але […]...
- Дзень здзівіўся Месяцам Месяцам дзівіцца дзень, Шум цішыні – дождж. Кідае Сонца прамень: Час сівізны – что ж. Цені рубаі – святло, Будзе […]...
- Падзялілі шлюбныя фоткі Падзялілі шлюбныя фоткі. Разабралі з паліцаў кнігі. І два лёсы жыцця паводка развяла, як увесну крыгі. Мо змялела кахання рэчка, […]...
- Летам Выйду, сяду каля саду У зацішнай старане I дзівіцца буду цуду, Што цуднее ўкруг мяне. Як для света грае лета […]...
- Лівень Чуваць на лузе гром бясконца. За хмары раптам знікла сонца, Мацнейшы вецер тут жа стаў – Да долу гнуў галовы […]...
- Успомніце хоць раз таго забытага Успомніце хоць раз таго забытага, Што незабытна помніць толькі Вас. Магчыма, і не ведаеце Вы таго, Што свет далёкай зоркі […]...
- Няхай з мяне смяюцца тыя Няхай з мяне смяюцца тыя, Хто збеглі з дому ў iншы рай, Але й на горы залатыя Я не змяню […]...
- Няхай з мяне смяюцца Няхай з мяне смяюцца тыя, Хто збеглі з дому ў iншы рай, Але й на горы залатыя Я не змяняю […]...
- Гарбата Гарбаты, я сказаў гарбаты! Наліце мне хутчэй у шклянку Бо без яе хоць ты сядай за краты Без кубачка – […]...
- Пачынае з новага радка Пачынае з новага радка Кожны год вясна свае адлігі. Сонцам напаўняецца рака I гайдае воблакі і крыгі. Ты мяне хоць […]...