Верш Піяніст
Кіеў. Ноч. Дзесьці брэшуць сабакі.
Адбіваюць куранты час.
У кацялку і заношаным фраку,
Жуючы абцінкі каўбас –
Ад каўбас каштоўнейшых, з мяса –
Піяніст выходзіў з шато.
Яму знакам зорнага часу
Крыкі ўслед завадных пітухоў.
– Ну, а дома? – Вядома, што дома,
Не чакаюць: “знік бы, ці што”…
Ўсе бліны да апошняга комам,
Ў кулаку – не сініца, нішто…
– Пачакай… Так, можа, вярнуцца,
Накаціць, як учора, з гарла?
Хай рыдае наёмная муза,
Раз твая памерла-сышла!
Пастаяў піяніст на парозе,
Ноч паслухаў, гадзінік, сабак…
Па якой ён пайшоў дарозе
Я не ведаю, што і як….
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- К Элизе Зайграй “К Элизе”, мілы піяніст. Пяшчотна дакраніся клавіш пальцамі сваімі. Душа мая з тваёй даўно ўжо зліліся. Я да цябе […]...
- БАЛАДА АЛЕСЯ АСТАШОНКА (1.06.1954-6.09.2004) Учора-бяздоннае мора, Куды адплываем штохвілі. І нельга вярнуцца з Учора, Калі човен твой разбурылі, Спалілі ў самотнай далечы. Твой […]...
- Калыханка КАЛЫХАНКА Бае вечар казку Сцеле ложак гладка Пад маей ты ласкай Любае дзіцятка Дзень пайшоу з надворку За ім гулі […]...
- Грукаюць колы цягніка Цягнецца шлях дадому. Доля шчаслівая, не знікай – Лепшай не будзе долі. Ты пачакай, пачакай яшчэ, Дай мне на свет […]...
- Малюскі Каракаціца прыкаціцца Прапануе накаціць, І асміногі ў адкаце Свае больш не адчуюць ногі. Ну а кальмарамі ў салаце Яны зноў […]...
- Чаму баліш ты маё сэрца Чаму баліш ты мае сэрца? сутрасаючы спакой, чаму баліш ты мае сэрца? расскажы мне, што з табой. Ці каханне цябе […]...
- Экспромт Ах сініца-вестуніца, Што ты б’ешся у акно? – Можа, мілы мне прысніцца, Што мне мроіцца даўно? Мо паштоўкай у канверце […]...
- Словы продкаў Мне насвішча сіротка-сініца, Напяе булькатаннем крыніца I падкажа пошум сасны Словы даўнія, Словы бабчыны, Словы продкаў далёкіх маіх, Што даўно […]...
- Я хачу вярнуцца да цябе Я хачу вярнуцца да цябе Краскай ціхай ля ўтравелай сцежкі, Засланіць зямлю сваёю ўсмешкай – Я хачу вярнуцца да цябе. […]...
- БЕЛАРУСУ МІХАСЮ ЖЫЗЬНЕЎСКАМУ Застрэленаму ў час абароны Майдану ў Кіеве 22.01.2014 Ты прозьвішча меў Жызьнеўскі. Гэта значыць, што жыць табе. Доўга жыць У […]...
- Зараз усе перакананьні – лухта Зараз усе перакананьні – лухта і усе жыцьцёвыя клопаты – дробязі. але, Божа, зрабі, калі ласка, так, каб толькі потым […]...
- Я ў горад вярнуцца хачу, што згарэў Я ў горад вярнуцца хачу, што згарэў, У той любімы, пракураны бэзамі горад, Дзе нязграбны цягнік не ў час пастрэў, […]...
- Каратыст Ягорка Аднойчы каратыст Ягорка Зароў быў на вяселлі “Горка!” ды ” вып’ем за любоў!” А потым у пахмеллі да аўторка ён […]...
- Прайшло *Прайшло* Мне б хацелась вярнуцца ў дзяцінства, Дзе кожны дзень радасць, І дзе кожны дзень спакой, Дзе не бывае бязвыхадных […]...
- На апошняй вярсце Позні мой вечар, як ціхая восень: Долу злятаюць лісты. Гэта – пара і жніва, і дакосін Каля апошняй вярсты. Сонца […]...
- Сьвяточны, старажытны дух калядны Сьвяточны, старажытны дух калядны, Магічны дух язычніцкіх акрас, Смаленьня дух, дух кміну і каляндры, Дух на шасьце падвешаных каўбас, Калісьці […]...
- Не ляці, пачакай, прыпыніся Не ляці, пачакай, прыпыніся, На хьвіліну заплюшчы вочы, І да мары сваёй дакраніся, Сярод цемры бясконцай ночы Зьберажы ўсе пачуцьці […]...
- Цень-цень сініца! Добры дзень! Цень-цень сініца! Добры дзень! Жывеш? Сваім званочкам чыстым Зімовым ранкам прамяністым I абудзі і абнадзей! Цень-цень… А ўсё-такі прамень! Цень-цень… […]...
- Свечка. Агонь. Пажар Свечка. Агонь. Пажар. Недзе Шапэн рыдае. Душы. Абдымкі. Жар. Веру. Хачу. Жадаю. Высі. Касцёл. Арган. Я ўжо амаль святая. Мроі. […]...
- Казкі Бога Салодкая кропля дажджду, (бо з прысмакам кавы), паўзе па замглёнаму шклу, нібыты, кульгаючы, пава. Услед пакідае прасцяг – рэха самоты […]...
- Як хачу я вярнуцца ў той вечар лiпнёвы на Вiцебшчыне Як хачу я вярнуцца ў той вечар лiпнёвы на Вiцебшчыне, У той водсвет маланак, пад гулкi захлёбiсты лiвень, У той […]...
- Баравіковае Апошнія нажыткі лесу – Грыбы, Асеннія грыбы. I з драмняку ў драмняк я лезу, Ад павуціння твар рабы. Нагамі верасы […]...
- БАЛАДА АЛЯКСАНДРА УЛАСАВА (16.08.1874–11.03.1941) Ужо далёка Менск, далёка Вільня, А сонца ўсё няма і ўсё няма, І быць не можа сонца, бо зіма […]...
- Рана Многа быў я ў баях, Як узяўся за зброю, Так здаралася мне – Думаў, болей не жыць… Восем ран зажыло, […]...
- Восеньская маркота Для слёз не хопіць і вядра, Калі маркота і хандра Рыдае ў голас. Ганю вяршэнства смутка ўдаль І спліна дажджавую […]...
- Тры сотні – Да ўсе нармальна, маці, скора буду. Згатуй што-небудзь. Зараз, пачакай… Усе, ма. Трэба йсці. Я скора буду. Ня першы […]...
- У народным стылі Закацілася сонейка I патухла ружовае, А дзяўчына вясёленька Адзяваецца ў новае. Выбягае на ганачак I глядзіць на дарожаньку: – Дзе […]...
- Моўчкі подпаўзае адзінота Моўчкі подпаўзае адзінота І садзіцца побач. Мы ўдваіх. Можа забярэ яна турботы, Можа прынясе яшчэ. Услых, Можа павядзе яна гаворку, […]...
- Проста людзі Учора мне свяціла ўдень, Натхнялі марамі аблокі, А сення зноў пануры цень Закрыў мне сонейка звысоку. Што будзе цяжка прадказаць, […]...
- Назіранні Жыве дзядок у сэктары прыватным, ен, як сваяк ужо, бо вечар кожны я бачу дзеда як паліць выходжу на свой […]...
- Камарыны смутак Падраныя джынсы Як дранікі, А лінзы вачэй Зноў без панікі Патрабуюць хутчэй Камароў засмуцІць, Накаціць будзь здароў. Бо Крывавая Мэры […]...
- А вы не бачылі маёй каханай? Яна ж была тут засім нядаўна… Пайшла… А куды? – не сказала. Пайшла… А жыццё ідзе? А вы не бачылі […]...
- …я не спрачаюся з лёсам Я не спрачаюся з лёсам як не спрачаюся з плёсам сонечных вёслаў якія бязмежжа пераўтвараюць ў памежжа просіні з плямаю […]...
- Не знаю ці хмары развеюцца Не знаю, ці хмары развеюцца. Шторм цягне з сабой цемру волакам, Разбіўшы пасудзіну месяца На рыфах грымотнага воблака. Не знаю, […]...
- А можа, там і ёсць той бераг А можа, там і ёсць той бераг, Дзе сонца цмокае рака, Дзе ў туманах сцюдзёна шэрых Бляск аксамітны лазняка? А […]...
- Трэба дома бываць часцей Трэба дома бываць часцей, Трэба дома бываць не госцем, Каб душою не ачарсцвець, Каб не страцiць святое штосьцi. Не забыць, […]...
- Без мовы ты ніхто Без мовы ты ніхто – жывёла ды і толькі. Яда, работа, сон – такі расклад жыцця. А роднага ў душы […]...
- У эпіцэнтры восені У эпіцэнтры восені, У беразняку Ліст з настылай просіні Злятае на руку. Зялёныя пражылкі, Жаўтлявае крыло, – Адбіўся, пакружыўся, Ды […]...
- ***Ніцее надзея Ніцее надзея. Як рошчына – роспач. Ў нядзелю ўсе дзеі нарогам – нароскрыж. Дажджынкі ў дажынкі. І росы ў дакоскі. […]...
- Нішто не можа быць адвечным пад Луной Нішто не можа быць адвечным пад Луной, Ўсё гэта мы ўжо праходзілі не раз. Часам складана шчырым быць нават перад […]...