Аўтар Еўдакія Лось

Ну і вецер за акном! Гнуцца тонкія бярозкі. Пасадзіла як на злом на сямі вятрах нябоскіх… А мяне хто пасадзіў […]

Адзін штуршок – і ўжо трывога Сціскае сэрца ў камяк. I ўжо бягу я на дарогу З таемнай думкай: што […]

Упала з гнязда птушаня – лірыка ліпеня… Падняўся грыбнік да дня – лірыка ліпеня. Капешкамі луг прарос – лірыка ліпеня. […]

Я прачытала, што ў адной краіне, Утульнай і дагледжанай надзіва, Амаль што кожны горад – нейкі помнік I кожнае сяло […]

Чаго ні давялося перажыць, а я жадаю аднаго – любіць!.. Любіць зямлю, лясы і сінь вады, любіць адной або з […]

Блакітныя ўспыхнулі крылы – аж стала пякуча вачам. I хлопчык, падлётак мой мілы, пра цуд на ўвесь лес закрычаў. I […]

Ну што ж: усё ў жыццi лагiчна, калi ўсё яно – з нягод… п’е з лужыны анкалагiчнай рабы анкалагiчны кот… […]

Якія зараз дзеці вырастаюць! Народжаныя ў шчасці, дабрыні, яны растуць як на дражджах, зірні, падлеткамі аблокаў дасягаюць, Ідзе пры маме […]

Хадзіла ля кустоў сцяжынкай I не заўважыла, калі На іх разложыстых галінках Буйныя кроплі зацвілі. Адна, налітая, як вока. Вось-вось […]

Не чакайце, што буду хваліцца Перад іншымі мовай маёй. Хіба хваліцца з лесу крыніца, Што грымотней яна за прыбой? Той, […]

Ax, Беларусь, мая ты доля, Мая сляза і пацалунак, Маё ў бярозках белых поле, Мой песнямі набіты клунак! Нясу цябе […]

Прыйдзі, мой госць, Я падару табе Усё, што мо твае прывабіць вочы: Травінку, што дзірван прабіла ўночы, Расінку, што звініць, […]

Жанчыны ўмеюць чакаць, Жанчыны ўмеюць кахаць, Многае ўмеюць жанчыны. Пяшчотны іх шчэбет птушыны, Што чуць пашчасціла мне, I вас няхай […]

Якімі толькі мянушкамі He клікалі гэтых салдат З няпудранымі вяснушкамі, У шынялях да пят!.. Крочылі полем спаленым, Шляхамі страшнай вайны, […]

Дождж у Вязынцы, лівень, а светлы жа, светлы! Каснікі намачылі У сажалцы ветлы. Ветлы-вербы, язміны, вяргіні, анюткі як чакалі такое […]