Верш Мне заўжды падабаўся адзін паэтычны вобраз дзіцяці

Ещё вершы:

1. Твой вобраз гадамі я складаю Твой вобраз гадамі я складаю Са спеву птушак ранішняй парой, Са снегу, што божы свет хавае, І з неба з […]...
2. Усплывае самотны твой вобраз Усплывае самотны твой вобраз… У грудзях закіпае цяпло, Ды астуджвае ўнутраны голас: “Не ўзнавіць, не вярнуць, што прайшло!” Калыхаецца бель […]...
3. ЧЫСТЫ ВОБРАЗ Нiчога дзiўнага няма: Устану – зорам памалюся… А за акном маiм зiма – Бы белыя ўсё гусi!.. Снег белiзной запаланiў […]...
4. Малюю вобраз твой Малюю вобраз твой у думках, Штрыхі наношу прама ў сэрца. Мо, марыць хто аб пацалунках… Я ж на мяжы жыцця […]...
5. Таемны вобраз тваёй прыгажосці Таемны вобраз тваёй прыгажосці З каханнем глядзіць на мяне заўжды. Жанчына, цябе нарадзіў хтосьці, Жанчына, адна для мяне ў сэрцы […]...
6. Хай заўжды будзе так Нейк у рукі ўзяў гітару, Не забуду я ніяк, Як ты мне тады сказала: “Хай заўжды будзе так!” З таго […]...
7. Заўжды, заўжды чамусьці верым Заўжды, заўжды чамусьці верым, Што там, за сіняю вадой, Зусім інакшы ззяе бераг, Чым гэты, свой, з яго бядой, З […]...
8. Валацуга Гавань народаў, Горад пад вежай Зноў валацугу вітае віхурам. Валіцца ветах З выцвілай сцежкі Выспаў пагоркаў, Дахаў панурых. Горад-апоўзень, Горад-замежжа, […]...
9. Кладу руку на галаву дзіцяці Кладу руку на галаву дзіцяці – На лёгкі адуванчык залаты: Хай адчувае і ў маім паглядзе Святло і ўсеабдымнасць дабраты. […]...
10. Напаслухмянае сёёння і лепшае заўтра Непаслухмянае сёння Пярэчыць на кожным кроку Ў гэткіх простых Заўжды відавочных воку, Якія вагаюцца З боку на боку, Ды маюць […]...
11. Касманаўт заўжды пасля палёту Касманаўт заўжды пасля палёту Прывыкае да зямлі ізноў. Думаю пра гэта я з палёгкай: Мы ўвесь час вяртаемся дамоў. Век […]...
12. Адзін дома Адзін дома З парога мяне жонка аглушыла: “Даюць адну пуцёўку на курорт. Сумленнай працай гэта заслужыла, Я з радасці купіла […]...
13. Сыход гармоніі з палічкі сьвету Сыход гармоніі з палічкі сьвету Палохае чарговаю вайной Свабоды выпеставаны строй. Руйнуецца за часткай частка, Гэй-вой! Адгэтуль лёс паэтаў – […]...
14. Яго чакаем мы заўжды Яго чакаем мы заўжды, Але яно само прыходзіць, Блукае дзесьці праз гады І ў пэўны час шляхі знаходзіць. Ледзь чутны […]...
15. Рукі колячы заўжды Рукі колячы заўжды, Маці лён скубла саўгасны, У бабку ставіла снапы, Іх звязаўшы перавяслам. Да саўгаснай МТФ Год пятнаццаць адхадзіла, […]...
16. Заўжды пільнуюць нас турботы Глебу Хмялёву Заўжды пільнуюць нас турботы – Ды, часам, так, што не ўздыхнуць. Але вясна знясе гароту, І ты ўсміхнешся, […]...
17. Дзесьці ёсьць, буду верыць заўжды я Дзесьці ёсьць, буду верыць заўжды я, Апантана, да болю ў грудзях. Той агеньчык, дзяўчына сьвятая, Што прыносіць каханьня пах. Дзесьці […]...
18. Адзін-нота Чаму так цяжка мне пісаць, Калі на сэрцы смутак? Чаму так хочацца ўцячы Ад гэтых дум і чутак? Чаму няма […]...
19. Чалавек адзін канае П. маці. Чалавек адзін канае… Чалавечае жыцьцё, Быццам нітачка льняная, Паміж небам і зямлёй… Чалавеку жыцьця мала, Гэтай нітачкі льняной, […]...
20. Чаму я адзін? Чаму я адзін? Юнак запытаў сарамліва ў матулі, Застаўшыся з ёю ў кватэры ўтульнай: –Чаму я адзін? Ні сястры і […]...
21. Адзін тытул маю Адзін тытул маю, Пасаду адну: Кахаць – што кахаю, Сьпяваць – што пяю, Адну правілею, Адзін мне Статут: Жыцьцё, боскай […]...
22. Пад адзін грэбень Цяпер ужо такіх выпадкаў мала. Успомніўшы дзявочыя гады, Жанчына ў полі раптам заспявала Ад жалю ці ад нейкае бяды. Узвілася […]...
23. Проста заўжды шукай – нават у чыстым полі Проста заўжды шукай – нават у чыстым полі, Мрой аб усім на сьвеце ўвечары перад сном. Проста глядзі ў вакно, […]...
24. Адзін штуршок – і ўжо трывога Адзін штуршок – і ўжо трывога Сціскае сэрца ў камяк. I ўжо бягу я на дарогу З таемнай думкай: што […]...
25. Жыццё і скон – адзін закон Жыццё і скон – адзін закон, І журавы лятуць на поўнач. Любоў, пісаная спакон, Заўсёды застаецца побач. Жыццё і скон: […]...
26. Адзін, магчыма, крок, не болей Адзін, магчыма, крок, не болей Ступіў ты ў вогненны прасцяг, – Але ў тваіх руках над полем Узвіўся наш гвардзейскі […]...
27. Яшчэ год адзін адплывае ў бязмежжа Яшчэ год адзін адплывае ў бязмежжа, трымціціць на далоні сняжынкай-слязой. Што – памяць забрала, што – снежань заснежыў, а нешта […]...
28. Яшчэ адзін глыток начной атруты Ноч – налитая цемраю чаша. Прыгублю яе востры настой. Хай душа і смяецца, і плача Над бязладнаю доляй маёй. Л. […]...
29. Pour le petіt ange Я шукаў, здаецца вечнасьць ужо прайшла. Ту адзіную, каханую сваю. А ты побач, ля мяне заўжды была, Сагравала душу позіркам […]...
30. Каханне – хісткі і імклівы плыт Каханне – хісткі і імклівы плыт. Яно вандруе шляхам самагубства і можа раптам адысці ў нябыт, каб папярэдзіць здрадніцтва наступствы. […]...
31. Сябру Сябру… Развітаемся мы калі-небудзь, І шляхі разбягуцца па свету Пойдзеш зноў штурмаваць ты неба. Я – шукаць недзе вечнае лета. […]...
32. МЯТЛУШКА Застацца б мне – ціхмянай і лагоднай, Ні краскі, ні травінкі не парушыць. Быць проста часткай Матухны-Прыроды, Наіўнаю, маленькаю мятлушкай… […]...
33. Зь цягам часу Зь цягам часу так мала пішу, Бо, напэўна, цябе забываю. І часьцей у нябёсы гляджу, Толькі сонца ніяк ня спаткаю. […]...
34. Ён не згіне Ці дзялю я свой сум з цішынёю, Ці жартую з сябрамі над чарай, Перад мыслью таемна маёю Неадступнай, назойлівай марай, […]...
35. Пра надзею Куляецца надзея ў роспач… Ператварылася ў злачынцы росчырк… І дэмакратыі не разабраць Мне почарк… Пытанні для чаго і чаму Так […]...
36. Жыве ў Бяларучах Купала Жыве ў Бяларучах Купала, Душа Купалы будзіць нас. Нязгаснай зоркаю заззяла, Каб веры промень не пагас. Тут Беларусь, як веру, […]...
37. Калыханка чалавеку Калыханка чалавеку Спі, чалавеча, табе нагадаю Вобраз вясёлкавы весняга раю. Вось зніклі клопаты, зніклі слязінкі, Граюць з калыскаю яблынь галінкі. […]...
38. Вада і сляза Пытаецца кропля вады У слязы: – Што ты плачаш так часта, Родная? Што з душою тваёю Робіцца? – Нічога, сястрыца. […]...
39. Мілая Юля мая Дзесьці жыццё прытаіла каханне, Колькі мінула ўжо год з таго дня? Вершам сваім падарую прызнанне Мілая Юля мая! Я закахаўся […]...
40. Акаляючае асяродзе Акаляемы вершам прыватны сусьвет. Мой прытулак — сузор’е чароўных кабет. Нетаропкая раніца з водарам кавы паляпшае мне верш мой нязвыклаю […]...