Верш Начное падарожжа
Дагарае маўклівасць сутоння.
Сотні знічак плануюць вандроўку.
Мой рамантык сабраўся ў пагоню,
Атрымаўшы начную пуцёўку.
Мой рамантык паправіў каўнер,
Узяў у рукі іскрысты ліхтар,
Пабяжаў ў сузорны аер,
Да ракі, дзе трымціць ясакар.
Сеў ён у засені на зарэччы,
Праганяе зацяты боль.
Успамінае, як на сустрэчы…
Ён збіраў пазалетась куколь.
Як рунела штодзённа пяшчота
З запавелым заранкам жыцця,
Як хацеў пачуць адзіноту
І хадзіў па шляхах забыцця.
Як ірвалася птушкай натхненне,
А трымалі зямныя рукі.
Як зімоў у начным трызненні
Маляваў на душы карункі.
Аксамітнае неба іскрыцца,
Узрушае прасторы душы.
Можа гэта рамантыку сніцца
Над ярмом звар’яцелай цішы?
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Падарожжа ПАДАРОЖЖА Замыкаючы ў кола завілісты шлях, Што пятляе зайцом між цяснін і палеткаў, Я прылёг адпачыць на сівых кавылях, Асцюкамі […]...
- Ёсць прыпынак у кожнай мары Ёсць прыпынак у кожнай мары, Ёсць ратунак для кожнай сустрэчы, Нават, часам, калі недарэчы Закрываем рукамі твары. Закрываем рукамі душы […]...
- Падарожжа ў завіруху Падарожжа ў завіруху… За раздарожжамі скрыжаванні А за імі ростані і спадзяванні. Абяцанні крыжом б’юць па вуху, Медавуху ўжываем Зганяючы […]...
- Дарагая Пазірні, паглядзі, дарагая: Ціха ў небе зара дагарае. Хоць зязюля куе звонка ў гаі, Дагарае зара, дагарае. Золь, нягоды я […]...
- Першае падарожжа Рэкі нясуць на сумежжа адлігу. Душы зняверваюць грошы, аж страх, Едзе Скарына Францішак у Рыгу з бацькам у першы гандлёвы […]...
- Начное Падрахуем грахі У адчаі. Быў сьляпы і глухі – Прывячалі. Сам сябе ты прымусь Не вяртацца. Дзеліш з хлусам абрус: […]...
- Пра сэнс жыцця Пра сэнс жыцця я маю думкі сёння…не вельмі і весёлы, нават, змрочны. Чытаю вершы, што пісала…некалі… душа ірвалася ў палёт…а […]...
- Начное вар’яцтва Не дай мне звар’яцець! Прашу цябе застацца ночай. Мой мозг мінае слова “захацець”. Глядзі на мой абрус, За мною цэлы […]...
- Начное здарэнне У трамвай ускочыў Сон і шапоча ціха ён: – Раз, два, тры, чатыры, за- сы- найце, па-са-жыры!.. Баю-бай! – ай-я-яй! […]...
- Начное неба ў задуменні Начное неба ў задуменні Ўладанні ціха аглядае, А месячык-пляткар Зямны аповед яму бае: – Там, на зямлі, Ужо многа год […]...
- І зноўку колы, зноў цягнік І зноўку колы, зноў цягнік. І зноў кудысці бегчы. З’явіўся хлопчык той і знік І лёг на горад вечар. Ты […]...
- Падарожжа да Камю Заблукала душа па часе і за кубачкам кавы з Камю сарамліва спытала у майстра пра адвечную сутнасць сваю… У маўклівай […]...
- Я гэта люблю падарожжа Я гэта люблю падарожжа, З якім і зраўняцца не можа Вандроўка ў любыя Таўрыды – У казачныя краявіды. А гэта […]...
- Расправа Хістаецца бяроза ў двары, Выкручвае галіны-рукі вецер, Гне тонкі стан да самае травы. За што такая кара ёй на свеце? […]...
- Паміраем, паміраем Паміраем, паміраем Не ў пакутах і слязах – Дагарае, дагарае Ў нашых душах продкаў шлях. Паміраем, паміраем Ціха. Лёгка. На […]...
- Шчырае Родны край! У любую часіну верыў я ў тваю дабрыню. Ты таксама вер мне, як сыну,- я не здраджу і […]...
- Прадвесне Прага. Трызьніць мая душа, Сігаюць промнем думкі, Але нанаў пачаць Нельга што адгула. Сумневу шэры воўкі Грызуць яе, грызуць, Каб […]...
- Разбітыя мары …І мары былі залатыя, І гукі не рэзалі слых. Мы думалі, што не такія, Адрозныя мы ад усіх. Ды зараз […]...
- Калі я саджуся пісаць верш Калі я саджуся пісаць верш, я пачынаю думаць пра сьмерць. пра хваробы. пра адзіноту. пра вар’ятаў. Мне часам кажуць: – […]...
- Поўх Прамаўляю слова “поўх” – і з’яўляецца адразу луг, папляжаны капцамі з долу выпхнутай зямлі… Поўша! Хто ты ёсць? Які ты? […]...
- Ты хацеў не з’яджаць з Барселоны Ты хацеў не з’яджаць з Барселоны, Не вяртацца ў адвечны праклён. Ты хацеў вандраваць незнаёмым Між Саградай, Рамблай, Камп Ноў. […]...
- Каб адзіноту спапяліць Каб адзіноту спапяліць. Жывеш, бывае, у сьвеце млосна Пад мулкім футрам дзічыны, Адны душа сплятае кросны І ежу, вершам з […]...
- Восень Усьцерушыла восень пахкім ветрам Хмары па-над шэраю ракою, Стому прэч адкіну разам зь летам І ўскудлачу валасы рукою Назьбіраю абярэмак […]...
- Ціха, ціха Гэтак ціха-ціха на Зямлі, Маладзік у небе дагарае, Бальшакі сумёты замялі, I снягам няма канца і краю. Цішыня заводзіць часта […]...
- Як умее кахаць беларуска Я пяшчотай цябе атуляю, палю. Да нябёс уздыму шчасце нашае, любы. Гэтак сонейка ранкам цалуе зямлю. Гэтак месяц начны вербалозы […]...
- Не дазволь пайсці мне… Затрымай Не дазволь пайсці мне… Затрымай… Рукі на грудзях скрыжуй стамлёна… Хай сабе не варты я праклёну – Праклінай. Праклінай, галосячы […]...
- У душы такое адчуванне У душы такое адчуванне: Ад мяне яшчэ хаваюць штосьці, Кінуць і глядзяць з замілаваннем, Як лаўлю абгрызеныя косці. У душы […]...
- Ведаю – дзянёк настане Ведаю – дзянёк настане – Зададуць і мне пытанне: Як я жыў? Каму служыў? З кім вадзіўся? Чым займаўся? Па […]...
- Словы на вецер Сарвалася з вуснаў і збегла, зляцела Ужо не патрэбнае вольнае слова. Ніколі ні сэнсу, ні вагі не мела, Ніколі не […]...
- Пошукі Шукаюць хмаркі ў небе той вясны, Адзінай, непаўторнай У цэлым свеце. Я ў роспачы, бо недзе На душы Шукаю адзіноту, […]...
- Эрас і Псіхея Я хацеў бы зірнуць ў твае вочы, Там тайніцу душы адчытаць, І ў трывожнай жыццёвай паўночы, Я хацеў бы ў […]...
- На крыві Халодны павеў ураганнага ветру прыводзіць цябе ў нечаканы экстаз. Апошнія крокі… Апошнія метры… I знікне ў нябыт пустата збітых фраз. […]...
- Песенька Дзень раптоўна канчаецца вечарам, Успамінам становіцца дзень. На імгненныя кропелькі вечнасці Разлятаецца шэраг надзей. I тады, аж да самае раніцы, […]...
- ФЛЮІДЫ Было, калі Дзянніца з Вечарніцай хісталі ціха па-над верхалінай нябёсаў дрэва вечнага жыцця. Употайкі пад перазвон крыніцы, хаваліся мы ў […]...
- ВЫРАТАВАЛЬНІЦА Ну, чаму табе не падабаецца, Што не бачыш доўга маіх слёз, Гэта значыць я – выратавальніца Ад палюбоўніц выпадковых і […]...
- Пахаванне кахання Ты паехаў на лепшае свята жыцця. Ды здараюцца ў ім і такія фінты: За шчаслівым пачаткам – сумны працяг. Абрываецца […]...
- Гомельшчыне Што натхненне дае і раздолле думкам, вершам, збалелай душы? Дзе паветра і сонца даволі ў разамлелай паўднёвай цішы? Гэта край […]...
- Я бываў у далёкіх землях Я бываў у далёкіх землях Намагаўся глядзець ўпярод Толькі ўсё ж прываротным зеллем Зноў да родных вяло варот Зноў іду […]...
- Антыэлегія Далонямі цягнуцца да аблокаў Раскінуць над прасторам снежным вокам І вызваліць душы схаваны крык Ты сёння на вяршыні, ты мужык […]...
- М. Т Дазвольце Вас абняць, Таццяна, І ад душы павіншаваць. “Мая душа Вам вельмі рада”, – пачуць бы словы ў адказ. У […]...