Верш Пра графаманаў

Асуджаны нявопытны паэт:
“Звычайны графаман у неспакоі!”
Чаму ж яго так вабіць і заве
Паэзія нябачнаю рукою?
Чаму ў думках кружацца радкі?
Натхненне абы-кога не пакліча!
Не трэба рваць паперу на шматкі
І апускаць у сораме аблічча.
У кожнага – то слова ў галаве.
А будучы мажлівы моцны талент
Схавае ціха вершыкі свае:
Каб толькі не лічылі графаманам!
Дужы ўсё роўна хочацца пісаць,
Ды толькі ў спробах здольнасць ажывае…
Няма каму паэзію ствараць,
Калі баяцца гэтага названня!

(2 votes, average: 3,00 out of 5)

Ещё вершы:

Адзін-нота Чаму так цяжка мне пісаць, Калі на сэрцы смутак? Чаму так хочацца ўцячы Ад гэтых дум і чутак? Чаму няма […]...

Ні марозу, ані завеі Ні марозу, ані завеі… Не да твару зіме з дахаў кроплі: быццам нехта пакрыўдзіў яе — і пусціла яна румзай […]...

Вершы пра вёску Пра вёску вершаў многа – Папрокі маладым – Пра поле, лес, дарогу, Пра вогнішча, пра дым. Дык гэта ж цень […]...

Мне лётчык сказаў Мне лётчык сказаў: навучыся лятаць, І ўжо не лятаць будзе цяжка. Я ведаю: вершы пачаўшы пісаць – Без вершаў жыцця […]...

Гуртуймася, сябры! Гуртуймася, сябры, у адзіны, загартаваны, дужы Чын, каб спраўдзіць мары аб Радзіме, сваё жыццё аддаючы! Яно ня вартае нічога, яно […]...

Калі я зразумею талент ваш Калі я зразумею талент ваш: Маўчаць гадамі ці пісаць бясконца, Быць холадам або пякельным сонцам, Будуючы палац кахання наш?… Адразу […]...

Максіму Багдановічу Чаму здараецца Ў жыцьці у нашым часта, Што лепшыя сыходзяць У нябыт, у цемру першымі?.. Бывае, толькі-толькі пачынае Дарунак Божы […]...

Ня падай Снег падае на зямлю, Ня падай ты, як снег такі. Я песню табе спяю, Бягу я па зямлі. І бачу […]...

Ноч. Ды толькі заснуць не магу Ноч. Ды толькі заснуць не магу, І чамусьці не пішацца зноўку. У свайго я натхнення ў даўгу І таму рушу […]...

Май Паветра дыхае цяплом, Прыгрэла сонца веснавое, Зазелянела ўсё кругом, Народ ва ўзвышаным настроі. І я іду насустрач сонцу, Лаўлю вясёлыя […]...

Перачытаю мной напісанае ўчора Перачытаю мной напісанае ўчора – І ўсё парву без шкадавання на шматкі. Слабыя вершы. Выклікаюць толькі сорам. Чытаць такія – […]...

Мне б да зор з табою дакрануцца Мне б да зор з табою дакрануцца, Рукі пераплёўшы паляцець… Ціха краем вуснаў усміхнуся: …Адзінота. Белая сумець. Пачакаць яшчэ я […]...

Ці трэба пра гэта пісаць? Лепш стаць дрэнным паэтам, Чым ні кім не стаць у жыцці. З дрэнным вершам застацца лепей – Чым застацца з […]...

Калі хочаш адпачыць Калі хочаш адпачыць, Трэба розум адключыць. Хіба можна так зрабіць? Можна ўсё тады згубіць! Такім чынам, нават у сне Мы […]...

Астравец Нікога. Сумны вечар. Сакавік. Не думка ў галаве – іржавы цвік: “Я тут адзін. Але чаму, навошта?” Ахутвае, бы коўдра, […]...

Я цыганачку танцую Я цыганачку танцую, Адыдзіце, дайце круг. Толькі ногі свае чую, Толькі сэрца моцны стук. Завушніцы – над плячамі, І караляў […]...

Пра Веру Бегала Верка з вядром да крыніцы, Каб зачарпнуць там студзёнай вадзіцы. Зранку бяжыць і пад вечар бяжыць, Верку пабачыш – […]...

Бездапаможнасьць Чаму ня згасла сонца? Чаму не пераапранулася неба У чорныя хмары? Чаму ня змоўк сьмех? Чаму не перасталі гуляць дзеці […]...

Палітычны народ Палітычны народ рэчы паспалітай памёр У маёй галаве во чаму я ці-ж буду гісторык ён васкрашае памёрлых хоць на старонках […]...

Святло Давай запалім святло ўначы, У кватэры, дзе толькі я і ты. Будзем глядзець толькі ў вочы, Разглядваць у іх начныя […]...

Думаю Я думаю, Вось бы – Жыць занава!!! Зноў адчуць сябе Маленькаю дзяўчынкаю, Для таго, каб Упершыню закахацца, Як некалі, Узрадавацца […]...

У ЖАНОЧЫ ДЗЕНЬ Чаму расцвітаюць коцікі І пасылае прамень У вочы жаночыя чорцікаў? Таму, што прыйшоў іх дзень. Мужчыны хоць раз у клопатах […]...

Самы геніяльны Калі патрабуе жыццевая мэта, Калі сярод ночы не хочыцца спаць, Душа ў сумленні жывога паэта Натхненне дае, што патрэбна пісаць. […]...

Пра надзею Куляецца надзея ў роспач… Ператварылася ў злачынцы росчырк… І дэмакратыі не разабраць Мне почарк… Пытанні для чаго і чаму Так […]...

Новы блакнот На першым аркушы, вось гэтага блакнота, Павінен вершык быць напісаны табе, Які пішу з вялікай асалодай, З усім маім каханнем […]...

Маё каханне Маё каханне-птушка легкакрылая, Яно не любіць клетак і замкоў. Маё каханне-песня тая мілая, Што у душы гучыць ўсё зноў і […]...

Салодкія сны Ціха, ціха коцік Спіць, Сны салодкія Ён сніць. Мур-мурлыча Аж да ранку Кошка-мама Калыханку. – Ну заснула б, Хоць на […]...

Мой карабель не вернецца дамоў Мой карабель не вернецца дамоў- Кажу усім, хто паплыве са мною, Мы ўсе калісь апусцімся на дно, Ніколі не пабачыўшы […]...

ТАЕМНАСЦЬ МАЛАДОСЦI Цалуе лагодна ў вусны Дзяўчыну хлапец маладзенькi. Здзiўленна змаўкаюць музы, Знiмаючы вопратку з ценi. А ён да грудзей асцярожна Каханне […]...

Аб роднай мове Шлях чорнай гадзюкаю, Пад калёсамі, Вёскі, праз мутнае шкло, Кастылі ля хат, Дзе вёдры з яблыкамі, Кастлявая – тутэйшая, А […]...

Далікатныя замалёўкі Знаёмыя на курорце. -Я з язвай тут ізноў, вядома. -А жонку я сваю пакінуў дома. *** Чаму? -Чаму ты развялася […]...

Сэнс існавання Калі блукае на небе чыстае паветра, Калі прыходзіць момант нейкі нескладовы, У галаве блукаюць думкі: Чаму уначы бывае светла? Чаму […]...

А ты ўяві, што мяне не было А ты ўяві, што мяне не было, што я толькі сон, летні сон і не болей. Выконвай сваю нудна-шэрую ролю […]...

Любіць цябе буду Маці мая, Зямля, хачу табе сказаць, не буду пісаць лісты, а казаць… Казаць тое, што жадаў даўно, аб чым Бога […]...

Я дужы Што дужы я духам – Паверце, Ніколечкі ў тым не хлушчу. Надарыцца – Нават у смерці Я літасці не папрашу. […]...

Я так даўно цябе не бачыў Я так даўно цябе не бачыў Не ведаў, дзе ты, як жывеш А ў галаве гучыць нязбаўна I тым не […]...

Мае вершы – маё жыццё Мае вершы – маё жыццё, У іх усё: радасць, боль, горач згубы, У іх уся я: ад вуснаў да касцей, […]...

Мы шукалі свабоды слова Мы шукалі свабоды слова, Мы метафарай білі лёд Старых ісцін і ісцін новых, Адпраўлялі сябе ў палёт. Ну а зараз […]...

Юнацкія ілюзіі Мы ўсе ў юнацтве хочым шчасця, Імкнемся жыць сумленна, чыста. За свае погляды змагацца, Заўсёды быць з душой адкрытай. Але […]...

Чорнай навалай коціцца зверху Чорнай навалай коціцца зверху Гвалт небывалы, Раз’ятраны вэрхал: У кіраўнічых суровых прамовах Бэсціцца зноў беларуская мова: Быццам бы наскія словы […]...