Аўтар Віктар Гардзей

Пушыста, светла, ціха На выспах, на балотах. Завея, як ласіха, Качалася ў сумётах. Сярод лясін каравых Мароз трашчыць нядрэмны, I […]

Дні сплылі шумлівай чарадою, I як быццам ліха не было. На балотцах за смугой густою Бусляняты сталі на крыло. I […]

Зялёныя шаблі аеру На сажалках вецер згінае. Бядую, чакаю і веру: Загоіцца рана скразная. Пад вечар птушынага рэю Слабее напал […]

На градзе сядзеў часнок Пасярод гароду. У расе сцюдзёнай мок, Мёрз у непагоду. Тонкі быў. Ды вось чаго Сталі пухнуць […]

Дзед у садзе сліў натрос, – Поўны кош дамоў прынёс. – На здароўе еш, Ігнат, – Вітамінаў у іх шмат. […]

Цвіці, мая калючая шыпшына! Пара святла і радасці прыйшла. I матылёк зноў кружыць над лагчынай, I зноў на кветкі падае […]

За акном – снегавеяў дыханне. За акном – маразы і вятры. Снегіры ў косы вішань світаннем Заплятаюць істужку зары. Каля […]

Ля ціхай затокі на плёсе Ёсць шчасце згадаць аб любві. Сваіх я не высушу вёсел – Плыві, мая лодка, плыві! […]

Восені кладзецца ліст журботны На сухія з чэрвеня брады. Неўпрыкмет у вырай незваротны Птушкамі ляцяць мае гады. Прамільгнулі чайкі дзён […]