Верш В женский день

Март. День восьмой. Снег по колено. Улица стынет – мороз.
Мальчик домой из Афгана вернулся в шинели из цинка без роз.

Мама встречает его у калитки – ветер терзает свечу.
Шепчет тихонько: ” Быть может, ошибка? Сыночек – увидеть хочу!”

“Вы не тревожьте. Нельзя. Не положено. Он же с дороги – устал, –
Юный солдатик глянул встревожено, – Мы соблюдаем Устав.”

Тихо сказал и тотчас отвернулся, слезы утер рукавом.
“Родненький мой, ты вернулся, вернулся! В праздник вернулся в свой дом.”

Женщина разом запричитала, руки прижала к груди, потом развела их,
Как птица крылами – взмахнула – упала – ноги ее подвели…

Март, день восьмой – праздник женский – дарят улыбки, цветы…
Ей достался ремень армейский, голубой берет и кресты.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)

Ещё вершы:

День уносится в тень День уносится в тень. Тень наступает на день. Грустно, когда из лета в осень. Из весны в лето куда веселей! […]...

За ноч мароз усё За ноч мароз усё змарозіў, Пакрыў бялюткім палатном, Рассыпаў гравій па дарозе Адным цянюткім рукавом. Паціху сонца прыгравае І плача […]...

Воскресный вечер Воскресный вечер, тихий вечер, Свет фонарей тяжелый, тусклый. Уставший город, место встречи – Наш переходец захолустный. Тогда же было все […]...

Шчасце…Гора Над заросшай над поймай збялелай, дзе імгла разышлася ў бакі… На траве слёзы ранку знямелі – гэта слёзы мне роднай […]...

Шапаціць вясновый дождж Шапаціць вясновый дождж, З першым громам, бліскавіцай, Быццам у небе коціць хтось, Шар каменный па масьніцы, Быццам з гэтым непакоем, […]...

Стрэну шчасце з табой назаўжды! Душаць слёзы мяне. Плывуць слёзы. Расплываецца ў іх далягляд Я даўно як сцякельца цвярозы, Хоць з сябрамі і выпіць бы […]...

Іду па дарозе Іду па дарозе. Слёзы. Замест каменьчыкаў. Нібы крозы Якія сталі вадкімі Згадкамі Пра свет У якім апошні Паэт Напіша Апошні […]...

Сам з сабою Благих намерау маю многа, Ды б тольки здзесниць свае мары.., Зрабиць у жыцци як сам жадаю- А хто ж мяне […]...

Да Дня і ў рамках роднай мовы ш Ты будзеш хвайны дзек Па-за мяжой пачуццяў кволых Мы любім ліхалецьць? Ці толькі беларускай моўкай Вслаждае вусн Палесьсь? Дык дзе […]...

Хцівы кактус… Вострыя іголкі Хцівы кактус… Вострыя іголкі… Кроў на пальцы, слёзы на шчацэ… Для цябе я знікну гэтым золкам, цукрам растваруся ў малацэ. […]...

О страннике, которого не ждали Я пришел, несмотря ни на что, Я пришел, пред собою не глядя, В никаком совершенно наряде, Чтоб сказать вам: “Вы […]...

Даруйце слёзы пані Восені Даруйце слёзы пані Восені, Калі ў чужы, далёкі край Шпакі ляцяць у стылай просіні За невядомы небакрай. Даруйце слёзы пані […]...

Рыгор Барадулін “Бацьку” – пераклад на расейскую мову Марыны Влада Верасень “Бацьку” – Рыгор Бародулин Перевод Марины Влада-Верасень, ПОСВЯЩЁН 3 июля – Дню Освобождению города Минска от немецко-фашистских захватчиков. Не вышел […]...

Першая вясна О слёзы першыя вясны – Як слёзы першыя кахання… Вы змылі чараў зімніх сны – Паўсюль прасветленасць літання. Сышоў у […]...

МІХАСЮ БАШЛАКОВУ МІХАСЮ БАШЛАКОВУ А тэм для вершаў быццам бы не шмат: Пра ўсё з гадамі складзена-напісана: Пра восень і зіму, пра […]...

Калі цябе ўспамінаю Калі цябе ўспамінаю, Сэрца шалёна калоціцца Калі цябе ўспамінаю, У душы нешта перагортваецца… Калі цябе ўспамінаю, Сумую я, так карацей… […]...

Светлы месяц Светлы месяц, ясны мой васпане, ты каханаму вярні каханне! Што дарыў – няхай і спажывае, у падмане век свой дажывае. […]...

Забытыя лёсы Старэнькія хаты. Забытыя лёсы… Вятры адзіноты у комінах выюць. Дажджынкі спадаюць з высокіх нябёсаў, Далоні матуляў ад холаду стынуць. Старэнькія […]...

Я к табе прылячу Я к табе прылячу Шызакрылаю птушкай, Каб хоць крышку суняць І суцешыць твой боль. Слёзы, беды твае Знае толькі падушка, […]...

Жу-жы, зы-зю-зя! Гэ хто такый гындэ? Ха! Пінь прындыця выпіць Мы жывэмо тут у в норі. Ну, ек тые мышы вш. Бо […]...

Пракалоў камарык ножку Пракалоў камарык ножку Аб паломаную дошку. Нясе маці сына ў хату, Дастае бінты і вату. – Куды ж цябе ліха […]...

Каханне з ім сышло бяз веры З каханнем барацьба… Канешне, Ён – усё не так, і правая Яна. Яе прэтэнзій полк пацешны Той перамогі лаўры ўзяў […]...

Мы можам спыніць вайну З дзяцінства слаўнага куплеты. І толькі з дрэва – пісталеты. З вады ўсе кулі, на ўцеху. Гарматаў залпы – з […]...

9 мая Кожны май прыгравае ласкавае сонца, Маладзенькай лістотай шапочуць красуні-бярозы, Сіняй стужкай віецца высокае неба ў аконцы. На вачах ветэранаў з’яўляюцца […]...

Жывыя акорды Спакойна спі, пясняр, далёка на чужыне… Нашто пакінуў край, які быў сэрцу міл? Ці, можа, ты хацеў, каб на палях […]...

Стары Адзінокі чалавек… Ўжо на зыходзе гадоў. Ў пустую правёў свой век, Не імкнецца ісці дамоў. Чаму? А ніхто не чакае, […]...

БАЛАДА ЯНА ЧАЧОТА (7.07.1796–11.08.1847) За вокнамі бібліятэкі Выходзіць світанне з дажджу. Зноў кнігі табе, нібы лекі Ад суму, што поўніць душу, Бо спевы […]...

Куліна – Гой, казачэйку, папе ж мой, па чым жэ будет поязд мой? – Посажу це за бедрамі, прывежу це торокамі. […]...

Дзеці Розныя дзеці жывуць на планеце – белыя, жоўтыя, чорныя дзеці. Розныя дзеці – аднолькавы смех. Смех у хвіліны забаў і […]...

Вяснушкі Вяснушкі Ванюшу-цэлых шэсць гадоў, І хутка ўжо за парту Таму ён гэтак ручніком Свой тварык трэ ўпарта. Твар ад старання […]...

Думкі маладога салдата Рэжа вочы чорны дым, я праз слезы бачу неба. Я загіну маладым, не жадаю, не, не трэба… Не паспеў яшчэ […]...

Што нясеш на плячах, настаўнік? А хто там ідзе?… Я. Купала Што нясеш на плячах, настаўнік? Працу цяжкую, марны лёс? Грошы-слёзы? Галодны страўнік? Што з […]...

Абнімі Абнімі ты мяне, маладая, Абніманнем гарачым, агністым, Дый памчымся ад краю да краю Вольнай думкай па свеце цярністым. Ў дзень […]...

Беларуска Давай памаўчым і паслухаем, Як б’юцца ў нас сэрцы, у дваіх. І свежым паветрам падыхаем, Павер, што я чую твой […]...

Я СВОЙ Я СВОЙ Казычуць прамяні праз лісце клёнаў. Што даражэй цяпер між імі дарагіх – Шаптанне лісцеў ветрыкам кранёных, Ці сонца […]...

Бабровыя слёзы Бабровыя слёзы Глядзіць двума стваламі стрэльба ў бабра спалоханыя вочы – і просьба ў тых вачах: “Не трэба!”, і звера […]...

Раве над морам, б’е віхура Раве над морам, б’е віхура, За валам вал, нібы гайня. Ды толькі б як не выла бура – Жыве па-свойму […]...

СЛЁЗЫ Дрэва чула дрыжыць ад дыхання паўночнай зімы. Ліст сумуе на ім: ён застаўся навечна адзіны. Кроплі плачу з нябёс… Паглядзі, […]...

Маладым пачуццём Маладым пачуццём Свет заўжды нецвярозы, Іх – дваіх – не рассудзяць Ні людзі, Ні Бог. У каханні ёсць радасць, Пакуты […]...

Смуткую… Спачуваю Туга. Адчай. Знямога. Скруха. Паблізу – слёзы. Ледзь крані. Не маю сіл навіны слухаць. У смутку… нават камяні. Страшэнны выбух. […]...