Аўтар Рыгор Крушына

Ад зары прабег прамень шырокі, косы. Ад мянташак зазвінелі дружна косы. А на сэрцы аднаго з касцоў вяселле – Расплятуцца […]

Дзесьці ты хаваешся ў закуцьці, У самоце сэрца галадае. У цябе зялёныя пачуцьці, Бо зусім, зусім ты маладая. Спачуваеш слаўнаму […]

Калi кахаеш, – Ты пазнаеш I хараство, I сьмелы ўзьлёт. I можна верыць, Што i перац Салодкiм станецца, Як мёд. […]

Я гляджу на мiлую маю I чульлiва край мой пазнаю; У цябе бялявая каса, А я ў думках кузаль расчасаў. […]

Зноў абуджаюцца родныя гукі, Я не самотны – натхненьне са мной. Думка трывожная ў часе разлукі Цягнецца звонкай ігранай струной. […]