Аўтар Міхась Чарот

Ц. Гартнаму Поле ціха шаптала калоссем, Як находзіла ворагаў раць. Гэта ты у чырвоную восень Сонны край свой пачаў вартаваць. […]

Балотам снежным праз сасоннік, Які смаловым пахам вабіць, Прастор балот зімою соннай Люблю санямі разухабіць. Люблю, як кусцік нізкарослы, Калі […]

Спакойна спі, пясняр, далёка на чужыне… Нашто пакінуў край, які быў сэрцу міл? Ці, можа, ты хацеў, каб на палях […]

Мяжою вузкаю ішоў я родным полем, Мой хмуры твар чапалі жыта каласы, Шапталі мне яны чароўну казку волі, Манілі на […]

Хавае змрок у небе хмары. Агонь ён паліць вечных зор; Глядзіцца месяц у выгары, Дзе не змаўкае жабаў хор. Не […]

Сенажаці і полі аснежаны, Рэкі высланы гладкім памостам. Воўк з гушчару дарогай няезджанай Бяжыць к вёсцы няпрошаным госцем. Лес у […]