Верш Нішто нявечна

Ещё вершы:

1. Нішто на свеце не праходзіць без наступстваў Нішто на свеце не праходзіць без наступстваў, І на жыццё ўсё накладае свой адбітак. Таму так важна нам пазбегнуць розных […]...
2. Нішто не вечна Нішто не вечна ў гэтым свеце, І нельга нешта ўтрымаць. Усё, што ўзяў ты на планеце, Калісьці прыйдзецца аддаць. Аднойчы […]...
3. Я для цябе нішто – цяпер я знаю Я для цябе нішто – цяпер я знаю. Ды ўсё ж я доляй не абыдзен, не: Ты не мая, ды […]...
4. Нішто не можа быць адвечным пад Луной Нішто не можа быць адвечным пад Луной, Ўсё гэта мы ўжо праходзілі не раз. Часам складана шчырым быць нават перад […]...
5. Вялікі дзень Ёсць многа дзён, што шчасце дораць, Ды больш усіх той дзень люблю, Калі магутны залп “Аўроры” Ускалыхнуў усю зямлю. I […]...
6. Жыве Беларусь, жыве Жыве Беларусь, жыве I будзе, i будзе жыць У сэрцы маiм, ў галаве Гучыць гэты лёзунг, гучыць Нiбыта няма яе […]...
7. Той, хто кахае “Той, хто кахае,- Чалавек сапраўдны”,- Услед за паэтам Паўтараю я. Адзіная, святая праўда, Пакуль жыве і круціцца Зямля. Каханне нараджае […]...
8. Бела Зямля Сонечны дзень за шыбай тваёй. Ты чалавек з вялікай сям’ёй. Сцюжа пакіне родны твой край – Ты толькі чакай, ты […]...
9. Ведай свой шлях Мае свой погляд чалавек любы, На дождж за акном, на хвалі вады, На сябра ўчынак, на мамчыну пяшчоту, На сонца […]...
10. Застольная Няхай жыве паўкварта, А то няхай і больш Такое моцнай, вартай, Каб аж глушыла боль. Жыве хай хлеба луста, Здабыта […]...
11. І КАБ НЕ ХВАРЭЛА МАМА! (Пажаданне маленькай дзяучынкі пад самае Ражство) Бог жыве высока ў небе Ды анёлы з ім таксама, Што яшчэ нам усім […]...
12. Жыві, Беларусь! Жыві, Беларусь! Веру, будзеш жыць заўсёды. Святло “Пагоні” будзе сэрцы нашы акрыляць. Жыве, жыве наш край пакутны і свабодны, Нескароная […]...
13. Ноччу ды ўзімку Ноччу ды ўзімку – белае неба- сьвечку табе запалю ды запытаю: лічыш, ня трэба даць хараство на зямлю? Белаю зімкай,- […]...
14. Людзі жывуць падманам Вакзал. Ён жыве. Асабістым жыццём. Кіпучым. Няспынным. Зменным. А людзі ў чарзе, не чуюць сябе… Любіць забываюць. Дарэмна. Вакзал. Ён […]...
15. Сэрца Знявечана, разбіта і разрэзана Жыцця няўзгодай сэрца чалавечае. Яно баліць, яно крычыць, яно пакутуе… Жыве і плача ў ланцугі закутае. […]...
16. Паляўнічы сезон Блукаю па барвяным лесе, Дзе павуцінай голае галлё Падвязана ў высокім наднябессі За шэрае птушынае крыло. Гайдаюся, нібы па вершаліне, […]...
17. Чалавек маленькага роста “Чалавек маленькага роста, чаму не рос, па чыёй віне?” Чалавек адказвае проста: “Гэта залежыць не ад мяне”. “Чалавек маленькага розума, […]...
18. І будзе тое …і будзе тое, што будзе… і ПРЫЙДЗЕ ТОЕ, што стане. І вершам ляжа дарога – у надзею, пяшчоту, растанне. Мелодыяй […]...
19. Пажаданне дзядоў Ты пажаданне прымі ў сваё сэрца ад нас Табе жадаем каб свет у вачох не згас Каб Рода Дух абудзіўся […]...
20. Ідэал Ва ўсім шукае ідэал той, хто сам не ідэальны. Сябе спрабуе ён змяніць, зрабіцца дасканальным. І свет, навокал што ён […]...
21. Будзе тое, што будзе (згадка “Нельга забыць…” Ул. Караткевіча) …Так, будзе тое, што будзе… і ПРЫЙДЗЕ ТОЕ, што стане. І вершам ляжа дарога – […]...
22. Зараз усе перакананьні – лухта Зараз усе перакананьні – лухта і усе жыцьцёвыя клопаты – дробязі. але, Божа, зрабі, калі ласка, так, каб толькі потым […]...
23. Паэту сатырыку Можа учуеце што памер Не кідаюць хай слоу на вецер Проста ен адышоу у прастор Весь у вершах сваіх праверце […]...
24. Людзі ў цяльняшках Людзі ў цяльняшках Лідскім маракам прысвячаецца На “палубе” мічман чакае ўсіх “нашых”. Традыцыя – без перамен. На беразе возера людзі […]...
25. Зварот да крытыкаў Дык зразумейце ж вы жыццё паэта! I не шукайце хітрасці ў яго. Яго душа раскрыта перад светам I свеціцца, як […]...
26. Перасцярога Гэй, паглядзі ў неба, чалавек! Убач, што ў яго краёў няма! І была так і будзе кожны век, Пакуль Зямля […]...
27. Сэрцы паміраюць мілагучна Сэрцы паміраюць мілагучна у захадзе святла свайго ружовым, дзе ніхто не ведае іх мовы, акрамя аднолькавага вучня – Радзімы. А […]...
28. Спачатку было Слова Спачатку было Слова. І Слова было ў Бога. І Слова было Бог. У цемры жылі людзі. У іх не было […]...
29. У жыццёвым коле літары, як спіцы У жыццёвым коле літары, як спіцы. І калі спіцы гэтыя дастаць, Павінен будзеш прымусова ты спыніцца І не на год […]...
30. Знайдзіце падкову Знайдзіце падкову……то свет вашай хаты То вольная воля лунаць вам крылата Напрамак узяушы ляцець па – над морам Нішто стануць […]...
31. Жыві ў Беларусі Жыві ў Беларусі, Да месцаў тых бяжы, Дзе ты, як малый бусьлік, З сям’ёй бацькоўскай жыў. Жыві ў Беларусі І […]...
32. Голас Радзімы ляціць над Зямлёй Голас Радзімы ляціць над зямлёй Голас знявечаных цяжкай тугой, Што так па кропельцы цягам гадоў Мы адцураліся мовы бацькоў. Як […]...
33. Песьня вольнага чалавека Дарэмна сьвістамі нагаек Застрашыць хочуць тыраны, Нагнаўшы чорных соцень шаек, Акулі рукі ў кайданы, – Душой я вольны чалавек, І […]...
34. Бабулін запавет Светлай памяці маёй бабулі Ф. Я. Літвіновіч прысвячаю… Жыццё пакінуць як героі Адзінкі з тых, хто жыў на свеце. Астатнім […]...
35. Наш лёс вызначаюць людзi! Ведай родная! Наш лёс вызначаюць людзі! Заручаць і развядуць – ўсё як мае быць! Бо без плётак іх жыццё нецікавым […]...
36. БАЛАДА УЛАДЗІСЛАВА ГАЛУБКА (15.05.1882-28.09.1937) Вандроўны тэатр не па свеце вандруе, А толькі з самотнай душы– да душы І ў душах, нібыта ў палацах, […]...
37. Туга аб каханай Дзе нябёсы сіні і высокі, Дзе ніколі людзі не былі – Там жыве адзіная далёка. Церам там блакітны за аблокі, […]...
38. Чалавек не ўзнікае так Чалавек не ўзнікае так – Ён збываецца, адбываецца Як ратай, Як дзівак, Як мастак, Ад якога свет адбіваецца. Чалавек не […]...
39. Спрадвеку ў свеце так вядзецца Спрадвеку ў свеце так вядзецца, Вядзецца так ад веку ў век: Красы шукае чалавек i да красы душой iмкнецца. Чаго […]...
40. На смерць Людзі нараджаюцца, жывуюць, паміраюць. Людзі вучацца, гуляюць, працуюць. Але усіх уканцы у труны хаваюць І помнікі усім на магіле будуюць. […]...