Верш Загана
Загана
Здаўна ў нас так павялося,
І жыць інакш не можам мы:
Падлізніцтва не, не звялося,
Хоць кніг напісаны тамы.
Яно ў нас проста квітнее,
Пранікла ўжо ў нашу кроў.
І з кожным годам маладзее,
Як ні гані – ня йдзе ў роў.
Напэўна, трэба і змірыцца,
Што ў старых няма зубоў.
Нам не да твару ганарыцца,
Але ж мы – нацыя рабоў.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)Ещё вершы:
- Магікане Засыпалі вочы яго – жывыя крыніцы. Паатручвалі кроў – рэчкі і рэкі. Сцерлі памяць аб продках – кляштары, камяніцы. Зубы […]...
- Пэўна, мне даўно пара змірыцца Пэўна, мне даўно пара змірыцца, Але ж горыч у душы жыве. Так яно – даўно ў руках сініца, А у […]...
- Толькі неба Час зьмяняе пачуцьці, словы, Яркасьць фарбаў, усе размовы. І кожны сон наш каляровы, Адзіны вечны негатыў. Рэфрэн Больш ілжывых слоў […]...
- Шпурнуў у суседа камень Шпурнуў у суседа камень – Сам сінякі носіць. Плюнуў у гневе на брата – Ніяк адмыць не можа Уласнага твару. […]...
- Блакіт, прастор Блакіт, прастор. Ірвуся ўдалеч, Хутчэй адчуць Свабоды гук. Лячу наперад З усёй навалай, У сэруы толькі Моцны стук. Міная вёскі, […]...
- ВОЧЫ Удзень мне цёмна, як уночы, Закрыў мне белы свет мой лёс, Бо плакалі нямала вочы і вылілі багата слёз. Устану […]...
- Яна (урывак) Снег растаў. I раскатамі грому Зазвінелі зімовыя крыгі. Веснаплынь. Мо’ каму й невядома, Чым тут сэрца сялянкі гарыць?! Маладая, ружовая […]...
- Снег і дождж, ізноў слата імжыцца *** Снег і дождж, ізноў слата імжыцца, Голы клён ад холаду дрыжыць, Пэўна, трэба сэрцам далучыцца, Каб усё вось гэта […]...
- І вэрвольфы на прадвесні баязліўцаў чуюць пах Кроў варожая на белым снезе – Йдзе вайна у нашым лесе, Шэры сцяг з ваўчынай поўсццю – Ворагам усім адпомсцім! […]...
- А чым магу я пахваліцца? Казбекам добры друг-кунак, Яго папахай ганарыцца. Я з другам згодзен. Гэта так. А чым магу я пахваліцца? Свой край я […]...
- Песімістычны верш I зноў хлюпоча ля вакон Дажджыста-шэрая зіма… Куплю, напэўна, парасон, Дый ботаў гумавых няма. Ну і надвор’е, божа мой! Так […]...
- Я на вуліцы Кірылы і Мяфодзія Я на вуліцы Кірылы і Мяфодзія Яна вельмі мне прыйшлася да душы Тут адчуў я так выразна, што стагоддзі Трэба […]...
- На пляцоўцы йдзе хакей На пляцоўцы йдзе хакей. Варатар – Пятро Бурдзей. Хлопец – майстра “экстра-клас”, хоць на варотах першы раз. Скрып канькоў і […]...
- Засцярога Даверлівыя вочы Бога На ўласны свет глядзяць з нябёс, Дзе сын яго калісьці ўзрос – Пайшоў з бацькоўскага парога; Дзе […]...
- Лёс лесу Ахвярны лёс старых бароў: Калі жывіца нам патрэбна – Лязо паблясквае срэбна – Мы ў дрэва адбіраем кроў. Чаго не […]...
- Злосны камарык Ваню сёння спазаранку Усе чулі аж на ганку: Так крычаў, што няма мочы І заплюшчыў свае вочы. А крычаў наш […]...
- Думка Думка. Дражніць думка маё сэрца: Не лянуйся, кроў гані, Душу дражніць, каб гарэла Ад шчадротнай дабрыні. Сэрца глуха, душа цьмяна, […]...
- Жанчыны ў вёдры сінь рачную ловяць Жанчыны ўмеюць чакаць, Жанчыны ўмеюць кахаць, Многае ўмеюць жанчыны. Пяшчотны іх шчэбет птушыны, Што чуць пашчасціла мне, I вас няхай […]...
- Дыхаць Непахісныя…сьцены і вокны Падаецца, ня з гэтага сьвету, Я – часткова гукі і водар, Я – часткова сонца і вецер. […]...
- І трэба жыць На свеце праўда ў нас адна: Жыццё – ёсць барацьба, яно ж – гульня. А гэта значыць: трэба жыць, І […]...
- Зніякавелы, стаю Зніякавелы, стаю пад купаламі Храма Паэзіі. Пазіраюць на мяне з абразоў прасветленыя і мудрыя твары. Кленчу перад імі – перад […]...
- Жняя Як сама царыца У залатой кароне, Йдзе яна ў вяночку Паміж спелых гоняў. З каласкоў вяночак – Моладасці сведка – […]...
- Цяжка марыць аб нечым чароўным Цяжка марыць аб нечым чароўным, Сярод бруду ды каляін. Лепей зьнікнуць з настроем самотным, Не пабачыўшы сумных карцін. Можа я […]...
- Вертыкаль жыцця (Другая назва са слоў па вертыкалі) Чаканне здалося нялёгкаю доляй, Чаканне таго, што было ў жыцці. Чаканне людзей са зломленай воляй, Чаканне было, але трэба ісці. […]...
- Белалозы О, якія белалозы Каля Прыпяці сівой! Акрапілі іх марозы Срэбразорнаю расой. Што іскрыцца, зіхаціцца – Прасвятляе ўсё вакол, Каб душа […]...
- Ветэранам педагагічнай працы Ветэранам педагагічнай працы. Мае калегі-педагогі! Вітаю вершам сёння вас. Не так даўно адной дарогай Дзяцей вучыць ішлі мы ў клас. […]...
- Не было. Няма. Не будзе Неспраўджанае каханне. Няздзейсненая любоў. Неперажытыя ночы, спатканні Стрэнуцца зноў. Прывіды былых пачуццяў. Аскепкі старых перамог. Сівых, як зімовыя кветкі на […]...
- Бот і нага Бот і нага байка Пасварыуся бот з нагой, А ці тут было чаго? Кажа бот-хоць сяць ды плач, -З-за цябе […]...
- Святая праўда Дарэмна мяне ўсе ўшчуваюць, даволі. Я праўду кажу, толькі праўду, не болей. Ды толькі за праўду заўседы каралі, Яе не […]...
- Трэба мужнымі быць у жыцці Трэба мужнымі быць у жыцці, Памятаць кожны дзень і гадзіну: Жыць на свеце – не поле прайсці, Мы ў адказе […]...
- Агонь Ззяе яскрава агеньчык далёка, Ледзьве заўважны нашаму зроку. Ледзьве даходіць да нас яго пах, Недзе хаваецца ён у кустах. Людзі […]...
- СТРЫЖЫ Каменнепадамі стрыжы… Быццам з берага-гары гэта чорныя глыжы на пагібель машкары. Піск, віск, енк і нават звон над Заходняю Дзвіною. […]...
- Бег да яе, думаў няспынна Бег да яе, думаў няспынна: Каб хоць свой гонар не згубiць, Бо будзе брыдка прад жанчынай, Што яна просiць – […]...
- КІРАЎНІК Камусьці трэба працаваць… І ўсе працоўныя павінны Работаць і адпачываць, Амаль не разагнуўшы спіны. Ўтрая ж працуе кіраўнік, На ўсіх […]...
- Кампазытары марозы Водціскі зубоў, Кіпцюроў адбіткі, Песняй льецца З сэрца кроў, Захлынецца Гідкі Розум. Дотыкі-вятры І вады сцюдзёнай, Льецца песняй Кроў бяды, […]...
- Восень гордая, ды тое не грэх Восень гордая, ды тое не грэх. Горды я — вось што загана. Я курлыканне чую – быццам мне смех адрасаваны. […]...
- Чыстае каханне Хрусталю горнага чысцей Маё бязмежнае каханне. Нябесных зор яно ярчэй, Ад сэрца йдзе замілаванне. Любімы светлы вобраз твой, Хвалюя, душу […]...
- НЕ АДДАЙ МЯНЕ Не аддай мяне другому, Зберажы, Каб пасля жыццёвай стомы На мяжы Не адзін ты быў аднойчы – Хоць заплач. Скажаш […]...
- Нам вядома, што нельга, што можна Нам вядома, што нельга, што можна, Загадзя напіса? на як жыць. Ты спытаеш мяне асьцярожна, Толькі хто нас навучыць любіць? […]...
- Цведрасць характару Лупцавала ж горка доля, Замест так, кажу – ні-ко-лі! Мо змірыцца, тое здолець. Не, назло пішу – ні-ко-лі! Лёс мо […]...