Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Кожны ўдых мой табе

Я прысьвячаў бы табе свой кожны ўдых,
Ды падзяляў бы яго для дваіх.
На златой галіне апрану свае мройні
Дый па шэрай сьцяне мае зьзяцьмуць прамоўні

Мне ня трэба чакаць, ідучы ў міжпакоеўі,
А ў нязбытнасьць сапраўдні з яе месцамі многімі
Верыць шчэ рана занадта, пазьней уяўляцьму,
А дый мары скідаць у вяліку хавальню.

Як жа, як заваяўці мне цябе? Дзе ж
Мне заціск такі ўзяць, мацнейш’ ці квалейш’
Твая красыня ні з чым не блытальна й
Зірк твой красавы нібы ныр у плывальні

Нібы возагосьць ты зноў ды зноў прыяджаеш
І з лётнішча зоўняй да прыезьні сягаеш
Як свой відачынца, мяне захапіла ты
Бо з глуздніку ў сэрца думкі закінуты

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Кожны ўдых мой табе - Зьміцер Бойка