Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Каліна Шукшына

Суцішыцца, нахмурыцца, нахлыне
Той пракаветна блаславёны міг
У гордае шукшынскае каліне,
Што па-зямномуднела на дваіх.
А ціш не паспяшаецца с адказом…
Здалося, целы свет да іх прывык.
Ах, як яны спявалі ў пары разам!
(Ён быў яе і муж, і праваднік.)
Што ж кадры запаволены ў трывозе,
Што ж горка, як у сцішаных палях?
Яшчэ баліць народнаедарозе
Яго былінны голас і размах
А розум не правесці на мякіне,
Не заглушыць патлатым віскам слых.
…Яшчэшчыміць падломленной каліне
Яго апошне – нечаканны ўздых.
Ей, той, хто бег ад бруду і бравады,
Ды час не за гарамі паўстае:
Паэт у самым лепшым сэнсе праўды!
Дзе другі і паплечнікі твае?
Няўжо і братне пазнае ўжо брата,
Няўжо быліннай песні – грош цана?
…Як жудасна:жанчынубюракрата
Іграесёння жонка Шукшына!

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Каліна Шукшына - Яўгенія Янішчыц