Беларуская паэзія

Вершы на беларускай мове



Верш Развітальны

Я прагнула і дасягнула
Пакутаў, створаных падобным да кахання.
Калісь было ў колерах, з надзеяй на змаганне-
Пакуль у сябе не зацягнула.
Цяпер жа цьмею на вачах.

Ты адштурхнеш – я прыцягнуся зноўку
З надзеяй: зменіцца настрой уласны
Ды з позіркам, што паглядаў цнатліва, безадказна
Пайду. У жахе ад свайго жа кроку
Схаваюся пад коўдрай шэрых дзён.
Мажлівам там жа прыкрасць, плён-
А гэтак і лягчэй сярод бяздушных рэчаў.

Забыўся – менавіта ты прымусіў
Аддацца веры,
Прыадчыніць у будучае дзверы,
Спужацца ды забіцца ў чатырох.
Нарэшце скончана, змагаўся хто як мог.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)

Верш Развітальны - Вольга Турмовіч